Graag wil ik hier het onderwerp “adoptie via internet” opnieuw aansnijden en hierbij enige nuance aanbrengen. Want waar hebben we het nu over bij adoptie via internet? Wat houdt adoptie via internet nu eigenlijk in?
Er zijn een aantal nuances te maken:
Uitgaande van het medium internet: het internet is niets meer en niets minder een communicatie kanaal, net zoals de algemeen geaccepteerde telefoon, televisie of papieren folders. Op internet kan men b.v. ook het onderwerp adoptie op een heleboel verschillende manieren belichten. (zoals bijvoorbeeld in dit discussieboard)
“Adoptie via internet” kan dus op een heleboel verschillende manieren plaatsvinden. Dit kan varieren van een presentatie van een adoptie organisatie (www.wereldkinderen.nl) waarbij de adoptie organisatie uitlegt wat voor diensten deze biedt (Wat de meeste adoptie organisaties doen). Alswel een fotopresentatie waarbij de kinderen die geadopteerd kunnen worden gepresenteerd worden. Daarbij moet niet vergeten worden dat mocht men een kind uit zo'n fotopresentatie willen adopteren, dat de adoptie organisatie toetst of men dit de geschikte ouders voor het betreffende kind vindt, en of men aan allerlei wettelijke verplichtingen voldoet, zoals bijvoorbeeld het hebben van de beginseltoestemming.
Dit is geheel in tegenstelling tot het “kopen” van een kind via internet, omdat het woord kopen impliceert dat je door op de foto van het kind te klikken en af te rekenen het kind in je “bezit” hebt, wat pertinent onwaar is.
Feitelijk is de situatie onveranderd in vergelijking met het tijdperk van voor het internet. Zeer waarschijnlijk hadden de adoptie organisaties die foto's van kinderen op internet presenteren in het tijdperk voor internet fotoboeken van kinderen die ze aan mogelijke adoptie ouders lieten zien. Kortom het ligt niet aan internet, maar aan de methode die de betreffende adoptie organisaties hanteren die men onethisch vindt
De betreffende zaak waar men tegenwoordig vaak aan refereert betreft het geval van de tweeling? die aan twee adoptieparen was belooft. Dit heeft echter niets met het medium internet te maken, maar had ook per telefoon, post, kortom op de oude manier kunnen gebeuren.
Het medium internet is echter niets meer dan een uitbreiding van onze communicatiemogelijkheden, zodat de communicatie makkelijker en sneller verloopt, echter het is niet een gehele nieuwe manier om een adoptie te regelen of om bijvoorbeeld zaken te doen. (Lees o.a. de recent verschenen artikelen over “the New Economy” in de computable en/of intermediair hier maar eens op na)