Beste Annette
Mijn vrouw en ik leven met je mee.
wij hebben ook 3 kinderen geadopteerd .
de eerste was 3 nu 24
de tweede was 4 nu bijna 22
beide jongens.
de derde was net 1 een meisje nu 19
ondanks bij de twee eerste het hechtingsproces eigenlijk nooit meer heeft kunnen zijn wat het zou moeten zijn .
en wij alles wat er fout kon gaan op welk vlak je maar benoemd ook inderdaad helaas hebben moeten doorstaan .
de eerste geen contact meer,daar hebben we uit zelf bescherming emotioneel en rationeel
afstand van genomen .
en toch hou ik van die jongen.
maar zoveel pijn en verwijten was niet meer te dragen.
hoop dat hij zijn weg zal vinden
want ook hij,heeft er niet om gevraagd
en er zit een diepe boosheid naar de wereld waarom.
die hij afreageerde op ons.
met name mij omdat ik het dichtste bij zat met regelen met jeugdzorg en justitie enz enz enz
wat je vaak ziet bij deze kinderen dat ze boos zijn en alles is hun aangedaan .
maar hun eigen handel en wandel die willen of kunnen ze niet zien ,die zijn de schuld van ons of andere
De tweede een super behulpzame lieve jongen
die zich niet kan uiten
weinig praat
en het niet eens was met regels thuis
en een partner trof waar thuis er andere normen en waarde op na werd gehouden .
geen ruzie maar eigenlijk altijd al zijn eigen weg ging
en socialiseren of betrokkenheid met familie uit de weg ging .
ook voor hem hoop ik het beste
maar hou van hem zoals hij is .
verdrietig dat het zo loopt
het doet veel pijn en verdriet .
en ook hier begrip maar ook onbegrip
Het zij zo .
de derde is een schat
Ben ik trots op en ook haar innerlijke strijd met wie ben ik waar sta ik waar ga ik
is er één die nog niet gestreden is
wat Ik wil aangeven voor diegene die aan adoptie begint
wees voorbereid op hetgeen je niet zal zien aankomen
geef nooit op en als ouders blijf op één lijn met elkaar.
weet als ouders dat je ten alle tijden het goed voor hebt met je kind
ook al scheld hij uit boosheid je de huid vol .
wij maakte die keuze
De kinderen niet
We zijn samen door een hel gegaan
en zullen ook uiteindelijk een paradijs ervaren
wij hebben de mooie momenten en herinneringen van klein naar groot opgeslagen in onze gedachte
wij hebben de slechte momenten geparkeerd
en proberen die te laten weg spoelen
nu zullen vele van jullie denken
daar begin ik niet aan.
foute gedachte
elke tegenslag is er weer één om voor te vechten
Ik weet zeker dat onze opvoeding goed was
en wij net als een ieder ook onze tekortkomingen hebben .
Zij zullen er altijd wel iets weer van doorgeven
en dat ondanks wel of geen contact
is de winst die wij met onze kinderen hebben geboekt
het was een yourney vol avontuur
met diepe dalen en hoge pieken
en als ik zeg dat komt in de beste families voor klopt .
maar deze familie had een paar extra rugzakjes
waarvan juist de inhoud totaal onbekend was
en er gaande het ouder worden bij besef eruit zal komen .
en je er als adoptie kind maar mee moet dealen .
We zijn moe gestreden
neer gegaan als een Boxer
Opgestaan en weer neergegaan
Blijdschap gekend en verdriet gevoeld
maar spijt hebben we niet van adoptie
het heeft mij en mijn vrouw verrijkt
en gunnen alle drie de kinderen hun weg
met ons of zonder ons .
dat moet en mag hun keuze zijn .
als je een hoge tolerantie grens hebt
goed kan incasseren
en in situaties met gruwelijke tegenslagen
niet tegen een berg van ellende opkijkt,maar boven op die berg blijf staan .
dan is ook een kind wat iets ouder is
een kans op een betere toekomst waard .
Gr Frank