wat zijn de slechte ervaringen?

  • Frank

    Beste Annette 

    Mijn vrouw en ik leven met je mee.

    wij hebben ook 3 kinderen geadopteerd .

    de eerste was 3 nu 24

    de tweede was 4 nu bijna 22

    beide jongens.

    de derde was net 1 een meisje nu 19 

    ondanks bij de twee eerste het hechtingsproces eigenlijk nooit meer heeft kunnen zijn wat het zou moeten zijn .

    en wij alles wat er fout kon gaan op welk vlak je maar benoemd ook inderdaad helaas hebben moeten doorstaan .

    de eerste geen contact meer,daar hebben we uit zelf bescherming emotioneel en rationeel 

    afstand van genomen .

    en toch hou ik van die jongen.

    maar zoveel pijn en verwijten was niet meer te dragen.

    hoop dat hij zijn weg zal vinden 

    want ook hij,heeft er niet om gevraagd 

    en er zit een diepe boosheid naar de wereld waarom.

    die hij afreageerde op ons.

    met name mij omdat ik het dichtste bij zat met regelen met jeugdzorg en justitie enz enz enz 

    wat je vaak ziet bij deze kinderen dat ze boos zijn en alles is hun aangedaan .

    maar hun eigen handel en wandel die willen of kunnen ze niet zien ,die zijn de schuld van ons of andere

    De tweede een super behulpzame lieve jongen

    die zich niet kan uiten 

    weinig praat 

    en het niet eens was met regels thuis 

    en een partner trof waar thuis er andere normen en waarde op na werd gehouden .

    geen ruzie maar eigenlijk altijd al zijn eigen weg ging 

    en socialiseren of betrokkenheid met familie uit de weg ging .

    ook voor hem hoop ik het beste 

    maar hou van hem zoals hij is .

    verdrietig dat het zo loopt 

    het doet veel pijn en verdriet .

    en ook hier begrip maar ook onbegrip 

    Het zij zo .

    de derde is een schat 

    Ben ik trots op en ook haar innerlijke strijd met wie ben ik waar sta ik waar ga ik 

    is er één die nog niet gestreden is 

    wat Ik wil aangeven voor diegene die aan adoptie begint 

    wees voorbereid op hetgeen je niet zal zien aankomen

    geef nooit op en als ouders blijf op één lijn met elkaar.

    weet als ouders dat je ten alle tijden het goed voor hebt met je kind 

    ook al scheld hij uit boosheid je de huid vol .

    wij maakte die keuze 

    De kinderen niet 

    We zijn samen door een hel gegaan 

    en zullen ook uiteindelijk een paradijs ervaren 

    wij hebben de mooie momenten en herinneringen van klein naar groot opgeslagen in onze gedachte 

    wij hebben de slechte momenten geparkeerd 

    en proberen die te laten weg spoelen 

    nu zullen vele van jullie denken 

    daar begin ik niet aan.

    foute gedachte 

    elke tegenslag is er weer één om voor te vechten 

    Ik weet zeker dat onze opvoeding goed was 

    en wij net als een ieder ook onze tekortkomingen hebben .

    Zij zullen er altijd wel iets weer van doorgeven 

    en dat ondanks wel of geen contact 

    is de winst die wij met onze kinderen hebben geboekt 

    het was een yourney vol avontuur 

    met diepe dalen en hoge pieken 

    en als ik zeg dat komt in de beste families voor klopt .

    maar deze familie had een paar extra rugzakjes 

    waarvan juist de inhoud totaal onbekend was 

    en er gaande het ouder worden bij besef eruit zal komen .

    en je er als adoptie kind maar mee moet dealen .

    We zijn  moe gestreden 

    neer gegaan als een Boxer 

    Opgestaan en weer neergegaan 

    Blijdschap gekend en verdriet gevoeld 

    maar spijt hebben we niet van adoptie 

    het heeft mij en mijn vrouw verrijkt 

    en gunnen alle drie de kinderen hun weg 

    met ons of zonder ons .

    dat moet en mag hun keuze zijn .

    als je een hoge tolerantie grens hebt 

    goed kan incasseren 

    en in situaties met gruwelijke tegenslagen 

    niet tegen een berg van ellende opkijkt,maar boven op die berg blijf staan .

    dan is ook een kind wat iets ouder is 

    een kans op een betere toekomst waard .

    Gr Frank

  • Frank

    Beste Sjaak & Pauline 

    men jullie twee kindertjes 

    een prachtig idee en waarom wel of niet 

    wij hebben ook 3 kinderen geadopteerd .

    de eerste was 3 nu 24

    de tweede was 4 nu bijna 22

    beide jongens.

    de derde was net 1 een meisje nu 19 

    ondanks bij de twee eerste het hechtingsproces eigenlijk nooit meer heeft kunnen zijn wat het zou moeten zijn .

    en wij alles wat er fout kon gaan op welk vlak je maar benoemd ook inderdaad helaas hebben moeten doorstaan .

    de eerste geen contact meer,daar hebben we uit zelf bescherming emotioneel en rationeel 

    afstand van genomen .

    en toch hou ik van die jongen.

    maar zoveel pijn en verwijten was niet meer te dragen.

    hoop dat hij zijn weg zal vinden 

    want ook hij,heeft er niet om gevraagd 

    en er zit een diepe boosheid naar de wereld waarom.

    die hij afreageerde op ons.

    met name mij omdat ik het dichtste bij zat met regelen met jeugdzorg en justitie enz enz enz 

    wat je vaak ziet bij deze kinderen dat ze boos zijn en alles is hun aangedaan .

    maar hun eigen handel en wandel die willen of kunnen ze niet zien ,die zijn de schuld van ons of andere

    De tweede een super behulpzame lieve jongen

    die zich niet kan uiten 

    weinig praat 

    en het niet eens was met regels thuis 

    en een partner trof waar thuis er andere normen en waarde op na werd gehouden .

    geen ruzie maar eigenlijk altijd al zijn eigen weg ging 

    en socialiseren of betrokkenheid met familie uit de weg ging .

    ook voor hem hoop ik het beste 

    maar hou van hem zoals hij is .

    verdrietig dat het zo loopt 

    het doet veel pijn en verdriet .

    en ook hier begrip maar ook onbegrip 

    Het zij zo .

    de derde is een schat 

    Ben ik trots op en ook haar innerlijke strijd met wie ben ik waar sta ik waar ga ik 

    is er één die nog niet gestreden is 

    wat Ik wil aangeven voor diegene die aan adoptie begint 

    wees voorbereid op hetgeen je niet zal zien aankomen

    geef nooit op en als ouders blijf op één lijn met elkaar.

    weet als ouders dat je ten alle tijden het goed voor hebt met je kind 

    ook al scheld hij uit boosheid je de huid vol .

    wij maakte die keuze 

    De kinderen niet 

    We zijn samen door een hel gegaan 

    en zullen ook uiteindelijk een paradijs ervaren 

    wij hebben de mooie momenten en herinneringen van klein naar groot opgeslagen in onze gedachte 

    wij hebben de slechte momenten geparkeerd 

    en proberen die te laten weg spoelen 

    nu zullen vele van jullie denken 

    daar begin ik niet aan.

    foute gedachte 

    elke tegenslag is er weer één om voor te vechten 

    Ik weet zeker dat onze opvoeding goed was 

    en wij net als een ieder ook onze tekortkomingen hebben .

    Zij zullen er altijd wel iets weer van doorgeven 

    en dat ondanks wel of geen contact 

    is de winst die wij met onze kinderen hebben geboekt 

    het was een yourney vol avontuur 

    met diepe dalen en hoge pieken 

    en als ik zeg dat komt in de beste families voor klopt .

    maar deze familie had een paar extra rugzakjes 

    waarvan juist de inhoud totaal onbekend was 

    en er gaande het ouder worden bij besef eruit zal komen .

    en je er als adoptie kind maar mee moet dealen .

    We zijn  moe gestreden 

    neer gegaan als een Boxer 

    Opgestaan en weer neergegaan 

    Blijdschap gekend en verdriet gevoeld 

    maar spijt hebben we niet van adoptie 

    het heeft mij en mijn vrouw verrijkt 

    en gunnen alle drie de kinderen hun weg 

    met ons of zonder ons .

    dat moet en mag hun keuze zijn .

    als je een hoge tolerantie grens hebt 

    goed kan incasseren 

    en in situaties met gruwelijke tegenslagen 

    niet tegen een berg van ellende opkijkt,maar boven op die berg blijf staan .

    dan is ook een kind wat iets ouder is 

    een kans op een betere toekomst waard .

    maar als jullie zelf al kinderen hebben 

    zal het beste zijn om een zo jong mogelijk kindje 

    te verwelkomen en opnieuw in jullie midden een nieuw leven kan beginnen 

    succes 

    ​Gr Frank