Hallo,
Ik ben DikkieDikkie, ik ben een community begonnen voor mensen die net als ik 1 of allebei van hun ouders moeten missen.
De reden daarvoor is niet belangrijk (sterfte, scheiding etc.) Wel het gevoel dat je daardoor hebt (eenzaamheid, verdriet)
Wie weet hoe ik me voel?
DikkieDikkie
http://communities.msn.nl/ZonderOuders
hallo dikkie dik,
Ik ben ook recent een ouder verloren. Mijn moeder is vorige maand voor mijn ogen aan een hartinfarct gestorven. Ik kon haar niet meer redden, na reanimatie van de arts heeft ze nog een week in coma gelegen en is uiteindelijk gestorven.
Ik woon al jaren niet meer thuis en heb een eigen gezin, maar de pijn en het gemis is er niet minder om. Ik kan het nog steeds niet helemaal bevatten, vooral het begrip ‘nooit meer’ wil maar af en toe doordringen. Het is net of ze op vakantie is en dat ze volgende week ofzo weer terug komt en dan heb ik haar zoveel te vertellen. Ik wil haar ook vertellen hoe ik me voel nu ze dood is en hoe ik me voelde op de ochtend toen het gebeurde, want alle belangrijke (en minder belangrijke) dingen besprak ik met haar. Het definitieve van de dood vindt ik zo ontzettend kaal en leeg. Als er iemand in een film sterft dan hoor je muziek, of de wind begint te waaien of er vliegt een vogel weg. Vaak krijgen ze achteraf nog een teken van de dode dat ze nog in de buurt zijn, heel romantisch allemaal. Nou vergeet het maar, het is kaal, leeg, koud en heel hard en ik ben pas begonnen aan mijn verdriet. Ik verwacht dat het nog in heel veel terugkomt in allerlei vormen en dieptes. Ik mis haar en zal haar altijd blijven missen. Er is nog geen dag voorbij gegaan dat ik niet aan haar dacht en ik denk dat dat ook zo blijft. Ik hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt, heel veel sterkte toegewenst voor nu en in de toekomst en de kracht om je verlies te dragen.
Hallo Ingrid,
Heel veel sterkte met het verlies dat je moet verwerken.
Ik ben mijn moeder niet kwijt door sterfte, dus over dat nooit meer zien kan ik niet meespreken.
Ik zie mijn moeder al 3 jaar niet meer door familieomstandigheden en ergens weet ik niet wat erger is.
Je moeder niet kunnen zien omdat ze er simpelweg niet meer is, of je moeder niet kunnen zien omadt het simpelweg niet kan.
Hoop op verzoening heb ik niet meer, een klein sprankje, maar misschien pas over jaren…
DD
Halo,
Ik vind het erg triest voor jullie, maar dit is een trefpunt voor adoptie, dit gaat dus juist over een nieuwe start, een nieuwe toekomst, deze kinderen hebben juist wel ouders. Dat je steun zoekt bij elkaar vind ik prima, maar ik zou het vreselijk vinden als adoptiekinderen afgeschildert worden als zielige eenzame kindjes zonder ouders, want dat is dus niet zo
wilde het effe kwijt
Veel sterkte, in dat opzicht heb ik best begrip voor het feit dat je steun zoekt., maar ergens anders vind je misschien nog veel meer steun.
groetjes
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's