ego's

  • CarlaM

    Hallo allemaal,

    Het kan ook en/en, toch?

    En adopteren én projecten steunen.

    En als je al kunt kiezen in het leven: Waar “kies” je voor, een leven als zwerfkind mét je eigen cultuur of een leven met ontwikkelingsmogelijkheden in een “vreemde” cultuur?

    En hoe zit dat met die gedragproblemen als een kind opgroeit op een vuilnisbelt? Is daar al eens een TV-programma over gemaakt….!?

    Verder vind ik adopteren niet een kwestie van een kind “nemen” (zoals vaak met biologisch-eigen kinderen), maar zeker ook een kwestie van “geven”: liefde, aandacht, ontwikkelingsmogelijkheden, een toekomst.

    Groeten, Carla

  • Nancy

    Carla,

    Wat heb je dat mooi en eenvoudig verwoord. Ik vind het wel een beetje jammer dat de discussie stichters nu niets meer van zich laten horen. Is misschien wel de gemakkelijkste weg. Een balletje opgooien en dan in rook opgaan. Ik ben het in iedergeval helemaal met je woorden eens. Groetjes Nancy

  • frenkelfrank

    ik vind het juist hèèl goed dat deze discussie hier nu is. mijn vrouw en ik dachten ook na over adoptie, maar onze gezamelijke èn inwonende vriendin had ook bezwaren, betreffende het weg-halen uit de EIGEN cultuur. ook de reacties van ravi en mariana deden ons besluiten het plan op een heel laag pitje te zetten…

    als je een plan hebt opgevat,moet het geen dogma worden,en kan je je gewoon openstellen voor de meningen van derden,en niet zo gauw gekwetst zijn.

    ga zo door dus.

  • Nancy

    Frenkelfrank,

    Ik heb ook helemaal geen bezwaren tegen meningen van derde. Maar dan moet het wel op een nette manier zijn. Hoe zou jij het vinden dat ze je zomaar in een hokje plaatsen????? En zeggen dat je een ego bent zonder dat ze weten van het hoe en waarom????? Ik heb alleen geopperd, laten we discusseren zonder elkaar te kwetsen maar open en eerlijk. Wat ik gewoon heel jammer blijf vinden is dat de aanstichters nu niets meer van zich laten horen. Ze waren toch zo benieuwd naar de motieven????

  • l&m

    Er wordt nog regelmatig naar de zogenaamde “aanstichters” verwezen,als zouden zij (wij dus), verplicht zijn te reageren. Dat hebben wij reeds enigzins uitgelegd, dus zie archief. Opvallend is wel dat er twee reacties zijn van geadopteerden, en dat zij beiden òòk zeer kritisch staan t.o.v het adoptie gebeuren. De (potentiele) adoptie-ouders komen wat ons betreft NIET met overtuigende argumenten. Het terugkerende argument van: wij bieden het toch een BETER leven!?!?,is maar zèèr de vraag. Je kunt kinderen alle luxe, en alle zorg en aandacht van de wereld geven, gebleken is dat er meer zaken een rol spelen, althans,bij adoptiekids.

    Het is zeker niet ondenkbaar,dat in een redelijk tehuis,in de eigen natuurlijke omgeving zo'n kind uiteindelijk toch veel beter af is!! Met de vriendelijke groeten, en bedankt (tot dusverre) voor het deelnemen, aan IEDEREEN!!!!

  • CarlaM

    Hallo allemaal,

    Dit blijven natuurlijk vage discussies.

    Niemand, geadopteerd of niet, kan kiezen voor de plaats waar hij of zij geboren wordt.

    En achteraf zeggen dit was toch beter of slechter, is allemaal zo vaag.

    Een feit blijft dat b.v. een vondeling naar mijn idee toch meer heeft aan een paar ouders dan aan z'n eigen cultuur. Voor veel kinderen is gewoon geen plaats in zijn/haar eigen cultuur. Helaas, maar het zijn de feiten.

    En al zou niemand meer een kind uit het buitenland adopteren, blijven er toch moeders die hun kind door omstandigheden gedwongen afstaan (maar ja, aan wie dan, het stikt al van de zwerfkinderen in de grote steden van ontwikkelingslanden!).

    Uiteraard moet er hard gewerkt worden aan opvang in eigen land, maar zo ver is het nog lang niet.

    En dan zal je toch nú de minst slechte oplossing moeten kiezen. Je kunt niet wachten tot een kind bejaard is!

    Verder vind ik dat als een geadopteerde de behoefte heeft om later terug te keren naar z'n eigen land (tijdelijk of voorgoed) hij of zij dat zeker moet doen. Mijn kinderen (20 en 17 jaar) hebben overigens nog absoluut geen plannen in die richting, al zal ik ze zeker niet tegenhouden als het wel zover is.

    Geen enkel kind (geadopteerd of niet) is het bezit van z'n ouders!

    Groeten, Carla

  • mariana

    Helaas ben ik niet altijd in de gelegenheid om de vragen te beantwoorden, ik moet namelijk ook werken en mijn privé leven gaat ook gewoon door.

    Ik had inderdaad ook in mijn omgeving(IGoa-ndia) geplaatst kunnen worden, want mijn kindertehuis bestond al 10 jaar. Maar omdat er destijds in mijn aankomstjaar het laatste half jaar geen adoptiekinderen aangegeven mochten worden via mijn eigen deelstaat in India, werd de voogdijschap in Bombay gedaan. Samen met de rechtbank in Bombay en de bemiddelingsbureau van ned/india werd besloten dat ik naar Nederland ging. Nu ben ik 3 keer teruggeweest, en ben ik er ook achtergekomen dat er op zijn minst wel meer dan 3650 kinderen alleen van mijn kindertehuis zijn weggegeven. Verspreidt over vooral Zweden, Engeland, Nederland en Belgie en vooral in mijn eigen deelstaat. Verrassend!!!!!!

    Ik ben ook mensen tegengekomen die uit mijn kindertehuis kwamen en bij eigen cultuur opgevoed zijn. Ik kan je zeggen dat zij het ook goed hebben gehad. Het is misschien wat minder als je kijkt naar de kansen hier in Nederland. Maar de liefde en zorg heeft er zeker niet onder gedaan hebben dan bij de nederlandse mensen.

    Ook kan ik je vertellen ondanks dat ik het goed heb, ik mijn eigen cultuur, mensen, natuur en nog veel meer heel erg mis. Het is voor mij iedere keer een opgave om weer terug te komen naar Nederland. Mijn adoptieouders kunnen dat heel goed voorstellen, zelfs mijn adoptievader gaat weer terug naar India voor vakantie omdat ie de indiaase cultuur mist, de mentaliteit, en alles wat erom heen hangt. Ik denk dat er heel weinig adoptieouders zijn in Nederland die ook zulke opvattingen hebben als mijn adoptieouders.

    Nee je kan de adopties niet met elkaar vergelijken, omdat iedere start van een kind anders is begonnen, vandaar dat je ook niet kunt zeggen van had je dan in je eigen land willen blijven. bij ieder adoptiekind ligt het gevoel anders, voor een deel wel hetzelfde alleen voor de één begint zijn adoptie te verwerken als ie 20 is, en de ander als ie 35 en een ander dus nooit. Maar het feit ligt er gewoon dat mijn ouder wel egoïstisch waren, dat neem ik hun ook absoluut niet kwalijk nee het tegendeel. Het gaat er alleen maar om hoe vul je het leven van zo'n kind in met alles erop en eraan.

    Nou dit was mijn mening

    mariana

  • Nancy

    Bedankt Mariana voor je uitgebreide reacktie. En ik denk dat je voor een groot deel wel gelijk hebt. En ik kan me vreselijk goed voorstellen dat je heimwee hebt naar India. Ik probeer bij de opvoeding van mijn zoontje zijn verleden ook nooit weg te gummen. De Filippijnen hoort gewoon bij hem. En ik zou het zelfs aanmoedigen om later als hij er aan toe is terug te gaan Naar ZIJN land. Ik kan voor hem alleen maar hopen dat we de goede keuze hebben gemaakt om hem op te halen en hem hier op te voeden. Dit zal de toekomst natuurlijk uit moeten wijzen. Ik kan hem alleen vertellen dat we het uit pure gevoelens hebben gedaan.

    En ik ben het met je eens dat er best een stukje egoisme bij zit. Hij heeft er immers niet voor kunnen kiezen. Maar ik geloof dat kinderen krijgen op welke manier dan ook altijd een stukje egoisme is.

    Nancy

  • C & D

    Hahahaha…..!!

    Grappig mens ben jij.

  • daan

    het is absoluut niet zo dat er altijd problemen rijzen bij adoptiekinderen. Zoals alle kinderen maken zij een puberteit door. Vaak wordt dan gedacht dat deze problemen te wijten zijn aan de adoptie. Maar dat is dus niet zo. Er zijn ontzettend veel geadopteerden die erg gelukkig zijn en toch nieuwsgierig zijn naar hun biologische achtergrond. Logisch toch.