Helaas ben ik niet altijd in de gelegenheid om de vragen te beantwoorden, ik moet namelijk ook werken en mijn privé leven gaat ook gewoon door.
Ik had inderdaad ook in mijn omgeving(IGoa-ndia) geplaatst kunnen worden, want mijn kindertehuis bestond al 10 jaar. Maar omdat er destijds in mijn aankomstjaar het laatste half jaar geen adoptiekinderen aangegeven mochten worden via mijn eigen deelstaat in India, werd de voogdijschap in Bombay gedaan. Samen met de rechtbank in Bombay en de bemiddelingsbureau van ned/india werd besloten dat ik naar Nederland ging. Nu ben ik 3 keer teruggeweest, en ben ik er ook achtergekomen dat er op zijn minst wel meer dan 3650 kinderen alleen van mijn kindertehuis zijn weggegeven. Verspreidt over vooral Zweden, Engeland, Nederland en Belgie en vooral in mijn eigen deelstaat. Verrassend!!!!!!
Ik ben ook mensen tegengekomen die uit mijn kindertehuis kwamen en bij eigen cultuur opgevoed zijn. Ik kan je zeggen dat zij het ook goed hebben gehad. Het is misschien wat minder als je kijkt naar de kansen hier in Nederland. Maar de liefde en zorg heeft er zeker niet onder gedaan hebben dan bij de nederlandse mensen.
Ook kan ik je vertellen ondanks dat ik het goed heb, ik mijn eigen cultuur, mensen, natuur en nog veel meer heel erg mis. Het is voor mij iedere keer een opgave om weer terug te komen naar Nederland. Mijn adoptieouders kunnen dat heel goed voorstellen, zelfs mijn adoptievader gaat weer terug naar India voor vakantie omdat ie de indiaase cultuur mist, de mentaliteit, en alles wat erom heen hangt. Ik denk dat er heel weinig adoptieouders zijn in Nederland die ook zulke opvattingen hebben als mijn adoptieouders.
Nee je kan de adopties niet met elkaar vergelijken, omdat iedere start van een kind anders is begonnen, vandaar dat je ook niet kunt zeggen van had je dan in je eigen land willen blijven. bij ieder adoptiekind ligt het gevoel anders, voor een deel wel hetzelfde alleen voor de één begint zijn adoptie te verwerken als ie 20 is, en de ander als ie 35 en een ander dus nooit. Maar het feit ligt er gewoon dat mijn ouder wel egoïstisch waren, dat neem ik hun ook absoluut niet kwalijk nee het tegendeel. Het gaat er alleen maar om hoe vul je het leven van zo'n kind in met alles erop en eraan.
Nou dit was mijn mening
mariana