handel

kayos

26-07-2002 10:41

Hallo lieve mensen, zou het niet eens tijd worden om op te houden met het slingeren van al die verwijten naar elkaar? Ik heb een waslijst van reacties gelezen over adoptiehandel en kom daarbij niets anders tegen dan onaardige opmerkingen. Natuurlijk begrijp ik maar al te goed dat je met zo'n opmerking tegen schenen schopt en dat je daarop wilt reageren, maar blijf wel ekaars mening respecteren!!! De wereld is niet van u of mij, maar van ons allemaal. Of je nu rood,groen, geel, bruin of welke kleur dan ook bent!!. Ook ik heb geen inbreng gehad in mijn huidskleur. Ik ben wie ik ben en dat gaat voor iedereen op.! Je bent niet elkaars eigendom ! Adoptie handel ?? Natuurlijk wordt er op de een of andere wijze wel door iemand aan verdient. De advocaat, de adoptieorganisatie (behalve de vrijwilligersorganisaties dan), de reiswereld, de VIA, de pensions of hotels in het land van herkomst van het kind en ga zo maar door. Maar dan is dat nog geen handel te noemen !!! Wat dacht u van de biologische kinderen ?? De verloskundige, de huisarts, het ziekenhuis, thuiszorg en ga zo maar door dan praat ik nog niet eens over de talloze mogelijkheden die worden geboden bij het (helaas) niet zelf kunnen krijgen van kinderen. Ook hierbij kunnen we niet om de te betalen kosten heen.! Alles heeft nu eenmaal zijn prijs, maar adoptie als handel?? Nee, dat gaat wel erg ver. Een kind een nieuwe, vaak betere, kans in 't leven bieden en tegelijkertijd zelf een kind mogen hebben is toch een fijn mogelijkheid voor beide partijen ? En wat de opvoeding betreft en de aanpassing in de omgeving, hiervoor moeten de ouders vierkant achter hun kind staan. Maar ook dat geldt voor biologische kinderen. De omgeving bepaalt helaas maar al te vaak hoe en wie we moeten zijn. Jammer genoeg zijn er nogsteeds te veel mensen die tegen schenen schoppen en ongenuanceerd zeggen ….adoptie is handel…. Laat de kinderen nu eens spreken. Wie zijn wij om als ouders hierover te ordelen?
Wees blij met elkaar en geniet met z'n allen van het leven en stop nu eens met ordelen.
Kayos.
R.A.van Meijer

27-07-2002 17:27

Een schandalige opmerking Joke.
Als je het sec. bekijkt, is het misschien zo in de ogen van een leek, je zal er maar mee te maken krijgen. Als je ziet wat het een kind die in het land van herkomst totaal geen toekomst heeft, doet hier in ons rijke land, dan zou je je een beetje genuanceerder opstellen. Denk wel dat het kind er absoluut niet voor gekozen heeft, het is vaak de armoede die vader en/of moeder dwingt hun kind af te staan voor adoptie (in de hoop dat hun kind (waar ze vaak veel van houden) het beter krijgt bij andere (adoptie)-ouders), zij verdienen er helemaal niets aan. In de criminele krijgen wordt geld verdient ja, maar wanneer je het legaal speelt (en je kind het later ook uit kunt leggen) niet.
Ik hoop dat je dit op andere gedachten kan brengen.
Met groet
Ron
jasmijn

27-07-2002 22:27

Beste Joke,
Bijna alles is al gezegd. Veel gevoelens zijn verwoord. Ik kan me niet voorstellen dat iemand die deze site leest, en dus op de een of andere manier geinteresseerd is, de intentie heeft zoiets neer te zetten als jij doet. Maar wellicht wil je “slechts”een discussie uitlokken. Dat is in ieder geval gelukt! Als moeder van twee (grote) adoptie kinderen heb ik persoonlijk de armoede diep in de ogen gekeken, gevoeld en geroken. Daar kun je alleen maar stil en verdrietig van worden…..en het verandert de rest van je leven. Ik nodig je uit om een keer mee te gaan kijken, daar waar die diepe armoede is. Waar mijn kind niet had overleefd, als de moeder niet zoveel om dat kind gegeven had. Waar LIEFDE voor het pasgeboren, ondervoede kindje deed besluiten om een beter onderkomen voor dat kleine kindje te zoeken. De biologische moeder van mijn kind leeft nu, 18 jaar later nog steeds in de diep trieste onderkant van een derde wereld land. Ga je mee een keer kijken??? Ik ben heel benieuwd waar je het daarna over wilt hebben..! Jasmijn.
mariana

29-07-2002 19:30

Bonnie,
Het begint met respect voor elkaar, dus ook voor alle meningen die hier worden gegeven. Gelukkig voor jouw zie jij je adoptie als een zegen.
Voor mij persoonlijk zie ik adoptie als laatste redmiddel, om een kind nog een toekomst aan te bieden. Mijn adoptieouders hebben mij gekregen ten eerste omdat ze een kinderwens hadden en ten tweede dat ze graag ook een kind wilde opvoeden enz. Ja adoptie is gewoon handel dat geeft helemaal niks, dat je er voor moet betalen, mijn adoptieouders hebben altijd eerlijk gezegd dat zij er veel voor moesten betalen voor de hele adoptieprocedure enz. Ik ben blij dat hun dat gewoon verteld hebben, en er geen geheimen van gemaakt hebben. Soms kan de waarheid heel hard zijn, maar als adoptieouders niet oprecht, open en eerlijk zijn tegenover de geadopteerde kinderen, dan kunnen ze daar later problemen mee krijgen. En ja ik voel me meer thuis in mijn eigen land, ik zie een hoop herkenning uiterlijk, temperament en de warmte van die mensen. Ik had tot mijn 15de jaar nooit problemen gehad wat betreft mijn uiterlijkheden, na deze leeftijd ben ik wel veel bewuster omgegaan dat ik toch uit een ander land kom. Ãƒâ€°ÃƒÂ«n van die ervaring had ik een keer op gedaan bij het winkelen, het personeel liep telkens achter mij aan, in de gaten houden of ik niks zou jatten. Op dat moment is er wel iets geknapt namelijk mijn trots dat ik in Nederlandse ben. Je wordt super onzeker, en het achtervolgt me iedere keer als ik b.v. een kledingzaak binnen stap. Tot je dan wat vraagt in het normaal nederlands, en dan pas is alles goed. Ik vind het echt ACHTERLIJK. Dus nogmaals heb respect voor ieders argument, en oordeel een anders niet zo snel, want JIJ weet niet hoe het leven begint bij ANDERE geadopteerde.
Channah

29-07-2002 21:54

Hallo Mariana,
Jij ziet adoptie als een laatste redmiddel. En ik denk, dat iedereen, of tenminste bijna iedereen het daar mee eens is.
Natuurlijk is het het allerbeste als een kindje heel welkom is, en dat de ouders de middelen en de omstandigheden heben om zo'n kindje tot een gelukkige en evenwichtige volwassene uit te laten groeien.
Helaas is die mogelijkheid er niet, met name voor heel veel ‘derde-wereld-ouders’.
En wat moet je als moeder, als je geen geld hebt om zo'n kindje groot te brengen?
En ook voor Nederlandse ouders kunnen zich situaties voordoen, dat het voor zowel kind als ouders het beste is, dat zo'n kind niet bij de natuurlijke ouders opgroeit. Hoe erg of dat ook is. Zowel voor het kind, als voor de ouders.
En wat Bonny zegt: het is inderdaad een zegen, dat er mensen zijn die kinderen willen adopteren. Zodat zo'n kind toch in een normalere omgeveing als een kindertehuis opgroeit.
Zoals ik al eerder in deze berichtgang gemeld heb: adoptie is niet iets van ‘hÃƒÂ©, wat leuk, we willen een kindje, dus we schaffen er maar eentje aan.’ Het kost veel denkwerk voor de adoptie-ouders, en daarna gaan ze ook nog eens door de ambtelijke molen. Vervolgens kost het geld, veel geld.
Je schrijft dat jouw adoptie-ouders jou gekregen hadden omdat ze een kinderwens hadden, en dat kind ook graag wilden opvboeden. Het tweede aspect lijkt mij overigens een logisch gevolg van het eerste.
Eigenlijk ben jij dus behoorlijk bevoorrecht: je hebt ouders, die jou ÃƒÂ©cht voor de volle 100% wilden, daar de consequenties van namen, en er ook nog veel geld voor over hadden. Daar is toch helemaal niets mis mee? Integendeel!
Handel? Ik dacht het niet. Wat dacht je, wat het kostte om die afstandskinderen in kindertehuizen op te vangen? Daar hebben jouw ouders dus aan meebetaald, voor jouw lotgenootjes dus. Waarvan de meesten niet zo'n kans gekregen hebben als jij.
Dat je het moeilijk gehad hebt met het feit, dat je geadopteerd bent, dat begrijp ik best. Het lijkt mij vooral naar je biologische ouders toe heel moeilijk. Maar besef wel, dat zij ook niet anders konden.
Het tweede gedeelte van jouw bericht vind ik een beetje eng.
Je begint met te zeggen, dat je tot je 15e geen problemen met je uiterlijkheden hebt gehad. Nu, dat is met de meeste mensen zo: de een is daar wat eerder in als de ander.
Jij hebt dus de ervaring, dat je bij het winkelen meer in de gaten werd gehouden, dan ‘Hollandser’ uitziende mensen.
Nu, kan je nagaan hoe dat is voor wat zo mooi heet: de ‘allochtonen’. Mensen, die hier vaak geboren zijn. Die maken dus hetzelfde mee, als jij.
En mijzelf (voorouders al minstens 5 generaties Nederlands) is het ook wel eens overkomen. Tja, ik zie er ook niet uit als een kaaskopje…… ;-)
Jij voelt je dus beter thuis in het land, waar je geboren bent. Je ziet uiterlijke herkenning, je herkent het temparament, etc. Ik denk, dat je de hele boel een beetje idealiseert. En dat gebeurt vaker met mensen, die geadopteerd zijn. Ik heb daar, hoewel ik zelf geen kinderen heb, wel vrij veel ervaring mee uit mijn omgeving.
Nu, geef daar maar een tijdje aan toe. Maar vergeet ook je Nederlandse ‘roots’ niet, die je inmiddels hebt opgebouwd.
Groeten van Channah
mariana

30-07-2002 10:17

Natuurllijk vergeet niet waar ik ben opgegroeid, maar dat wil dus niet zeggen dat ik mijn eigen afkomst ga verloochenen. Bovendien mijn beste vriendin komt van Aruba, hoewel zij dus niet geadopteerd weet zij precies wat ik bedoel. Vooral als we het hebben over de nogal cultuurverschillen tussen de Nederlandse en onze eigen afkomst. Wat ik dus bedoelde te zeggen met de “buitenlandse zijn”, voor voor mijn 15de bijna iedereen mij aanzag als een hollandse, dus gaf mij dat gevoel van ik ben nederlands van binnen. Tot dan toe werd dus het aspect uiterlijkheden niet of nauwelijks besproken. Toen een paar jaar later heb ik dus mijn beste vriendin leren, en zij leerde me de hele andere en vooral de negatieve kanten van het wonen in Nederland. Het waren ook de eerste ervaring die ik ook op deed, wat betreft te maken had dat ik uiteindelijk toch uit het buitenland kom.
En nee ik spreek dus uit ervaring wat betreft de herkenningen uit mijn land, Ik heb een ontzettend goede band met de mensen uit mijn eigen land. ze willen zelfs dat ik voorgoed terug kom, gewoon omdat ik erbij hoor. Mijn adoptieouders staan hier ook gewoon open voor, omdat zij mij begrijpen, maar niet iedereen is het daarmee eens is in mijn omgeving. Die hebben totaal geen idee over het wel en wee van en door geadopteerde en adoptieouders. Alleeen dat ik als lief klein poppetje naar Nederland kwam, maar die worden ook groot. Bovendien zolang er adoptieouders zijn die tegen hun adoptiekinderen zeggen van nou als je dan toch een keer naar het Land van herkomst gaat neem dan effe een kindje mee, want das heel goedkoop. Zulke mensen daar heb ik echt geen woorden voor.
Trouwens iedereen mag toch denken en voelen zoals hij dat wil toch???? Kennelijk kan dat hier in Nederland niet en MOET je je maar aanpassen, de denkwijze, cultuur enz. want anders lig je eruit, en dit geldt dus niet alleen voor geadopteerde. Het wordt aanpassen vind al een vreselijk wordt.
Nee ik heb geen moeilijke adoptiejaren achter de rug, want mijn ouders stonden altijd achter mij, maar ze weten wel hoe ik over bepaalde dingen denk en voel.
Dianah

29-12-2002 01:27

Beste mensen,
Ik reageer laat maar wil toch wat kwijt.
Ja ook ik ben geadopteerd, en nee je hoeft mij niet zielig te vinden.
De stelling van Joke vind ik niet verkeerd, had hooguit iets anders geformuleerd kunnen worden.
Ja, adoptie is een vorm van mensenhandel en wel een legale vorm.
Waarom ik dit zeg? Hier ben ik afgelopen jaar zelf achter gekomen.
Ik kom uit IndonesiÃƒÂ« en ben nu 22 jaar. In 1999 heb ik mijn bio-ouders ontmoet en mijn broer en zusjes.
Afgelopen jaar ben ik er wederom geweest en stukje bij beetje krijg ik het complete verhaal te horen.
Ik was altijd erg naÃƒÂ¯ef. Toen mij verteld werd dat ik via inderhandel in Nederland terecht was gekomen keek ik natuurlijk heel vreemd op, maar eigenlijk is het heel logisch. Mijn bio-moeder wilde mij helamaal niet afstaan! Nou daar sta je dan.
Ik zal mijn verhaal vertellen: Mijn moeder had een man en een zoon, man was weggegaan. Mijn moeder was zwanger geworden van een ander die man was ook weer weggegaan. In IndonesiÃƒÂ« is het heel normaal om kinderen waar men niet voor kan zorgen TIJDELIJK elders onder te brengen, waarna als er voldoende geld is, het kind weer teruggehaald wordt. Dat is daar de gewoonte PUNT.
Goed, ik ben in ieder gevl in de verkeerde handen terecht gekomen en mijn zusje na mij ook. Vervolgens kwam de eerste man weer terug en had ze weer geld en ging ons opzoeken. Ik zat intussen dus in Nederland en mijn zusje woonde bij de laatste kinderhandelaar in de rij omdat de adoptie toen stopgezet is zat hij dus nog met een kind in zijn maag. Hij is hier ook voor veroordeeld en mijn zusje woont nu nog steeds bij die vent in Surabaya.
IndonesiÃƒÂ« is een arm land, adoptie is legaal, er is veel vraag naar en het aanbod was niet zo groot, dus geld vragen maar ervoor.
De bedragen die ik hoor wat voor een adoptiekind betaald moet worden bij de stichtingen zelf, daar ben ik ook erg van geschrokken. Ik bedoel indonesiÃƒÂ«, heb er zelf nog een half jaar gewoond toen ik 20 was, zo duur is het daar niet, het lijkt mij sterk dat het bedrahg dat voor een kind betaald word puur en alleen is ter vergoeding van de ‘onkosten’ die zijn gemaakt.
Inmiddels is het ‘exporteren’ van Indonesische kinderen verboden, maar niet dat het probleem van kinderhandel daarmee opgelost is.
Sinds twee jaar heb ik geen contact meer met mijn (adoptie)ouders. Nadat ik uit indonesiÃƒÂ« teruggekomen was had ik veel vragen waar ik geen antwoord op heb gekregen.
Voor adoptieouders is dit misschien heel hard maar het is mijn mening.
Mijn opa zei een tijdje terug tegen me dat ik mijn ouders moest eren want ze hadden mij uit de stront gehaald. Een uitdrukking waar ik nu nog kwaad om kan worden.
Mijn vriend reageerde direct met de wedervraag: wie heeft wie uit de stront gehaald? Jij kan ook wel zeggen dat je je ouders uit de stront gehaald hebt, want zij konden geen kinderen krijgen en als jullie er niet waren geweest hadden je ouders toch echt een probleem.
Bij mijn ouders heb ik zo mijn vraagtekens waarom zij ooit besloten hebbe oor adoptiekinderen, was het eigen belang, konden ze geen kinderen krijgen, moest het van de kerk, was het een status.
Ik wil niet zeggen dat ik tegen adoptie ben, anders had ik hier zelf niet gezeten, maar eigenlijk is het iets heel onnatuurlijks. Maak maar eens een stamboom, wie komt daar in voor?
Is een adoptiekind een alternatief??????? Je probeert het eerst zelf en als het niet lukt dan maar adoptie. Zo heb ik het in ieder geval wel opgevat.
De voorkeur lag bij een eigen kind, maar ja omdat het niet lukte en WIJ wilden kinderen, dan maar adopteren. Hoe ver ga je met je beslissing ?
Momenteel ben ik veel bezig met adoptie en het beter t leren begrijpen, vandaar dat ik hier terecht gekomen ben.
Dit was mijn verhaal.
groetjes,
Dianah
hallo

29-12-2002 22:10

hallo
Channah

30-12-2002 00:07

Dianah, ook al heb je laat gereageerd, ik vind, dat je een belangrijk deel aan deze discussie toevoegt. Ik hoop alleen, dat niet iedereen ‘ingeslapen’ is, zodat je niets meer hoort.
Zelf, dat wil zeggen aan den lijve, heb ik geen ervaring met adoptie. Maar in mijn vrienden- en kennissenkring zijn wel mensen die kinderen, ook uit andere landen, geadopteerd hebben. En echt niet omdat ze ze zelf niet konden krijgen, maar omdat ze wel kinderen wilden, maar het verstandiger vonden om een kind te ‘nemen’ dat er al was.
Ik kan me ook voorstellen, dat als je echt zelf kinderen wilt, en het lukt niet, dat je dan denkt: hier is een plaatsje voor een kind, dat ook een warm nestje nodig heeft. En dat je dan tot adoptie over gaat.
Jouw verhaal is behoorlijk schrijnend. En ik begrijp, dat het voor jou heel moeilijk is.
Laat nog eens iets van je horen. Hier, of privÃƒÂ©: channahvanstraaten@hetnet.nl
Groeten van Channah
geadopteerde

30-12-2002 15:26

Hallo channah,
Bedankt voor je reactie. Ben blij dat er toch nog iemand gereageerd heeft ;-). Ik hoop dat de mensen die eerder gereageerd hebben nog even zijn blijven hangen, maarja, we zien het wel!
Heb net dit prikbord ondekt. Moet zeggen dat ik hier wel wat van opsteek, ook al zijn sommige verhalen van adoptie ouders erg frustrerend om te lezen voor geadopteerden.
Ik heb ook gereageerd op dat verhaal van Paul de leeuw, moet je maar even lezen.
Ik krijg het idee dat veel adoptie-ouders dingen willen verzwijgen en dan vooral het feit waarom ze tot adoptie overgegaan zijn. Verdoezel het niet en wees gewon eerlijk.
Ik vind het fout als mensen overgaan tot adoptie als laatste redmiddel. Ik vind het fout dat dat min of meer het vereiste van adoptieorganisaties is.
Maar ja dat is mijn mening!
groetjes,
Dianah

handel

kayos

R.A.van Meijer

jasmijn

mariana

Channah

mariana

Dianah

hallo

Channah

geadopteerde