toch een sprookje?

  • anna

    We zijn net terug uit Indonesie.

    We hebben 2 geadopteerde kinderen 1 van 19 en 1 van 14.

    De oudste komt uit Indonesie.

    We hebben altijd gezegd als het kan gaan we naar hun geboorteland terug.

    We zijn 2 jaar bezig geweest om iemand te vinden die voor ons in Indonesie wilde zoeken.

    Vorig jaar is de echte zoektocht begonnen en 2 dagen later was de familie gevonden.We hebben brieven geschreven en er werd steeds gezegd dat we welkom waren. Dit jaar zijn we er heen geweest. Het was zo ontzettend mooi net een sprookje.

    Het was zo'n warm welkom.

    We blijven kontakt houden met de familie en onze zoon gaat over 2 jaar er weer heen. Hij gaat nu ook Bahasa Indonesich leren.

    Over 4 jaar gaan we naar het geboorteland van onze dochter. Dat zal anders gaan maar hopelijk kunnen we dan weer terug kijken op een mooie tijd.

    We beseffen wel dat we geluk hebben gehad en dat het ook anders kan gaan.

    Ik weet dat dit een discussiebord is maar toch wilde ik het even vertellen.

  • Nancy

    Wat bijzonder en waardevol zeg. Ik kan me voorstellen dat het net een sprookje is. Fijn om te horen dat het ook zo kan gaan. Meestal hoor je alleen de dingen die fout zijn gegaan in de adoptie. Ik denk dat jullie nu verder kunnen met hele mooie herinneringen.

    Nancy

  • Harm

    Anna,

    Ik denk dat deze waardevolle opmerking/ervaring voor vele adoptie ouders een hart onder de riem is.

    Heel erg bedankt

  • Dianah

    Hallo Anna,

    Ook ik kom uit Indonesië en heb dus ook mijn biologische ouders gevonden in 1999. Ook heeft iemand daar mij helpen zoeken.

    In 2000 heb ik een half jaar stage gelopen in Indonesië en heb ook de taal leren spreken.

    Afgelopen jaar ben ik er met mijn vriend heen gegaan om hem aan mijn roots voor te stellen.

    Mag ik vragen waar je zoon vandaan komt en wie jou zoon heeft helpen zoeken?

    Dianah