Hoi,
Ik ben Tanja en ben 27 jaar en ook geadopteerd. Ik heb een ontzettende goede en leuke jeugd gehad met 2 hele leuke ouders! Adopties gaan ook vaak heel erg goed hoor. Ik vind het ook erg jammer dat de nadruk toch vaak zo ligt op de negatieve zijde, en dat terwijl het toch niet altijd hoeft. Ik heb absoluut geen enkel probleem gehad met het feit dat ik geadopteerd ben.
Tanja
Dit verhaal heb ik een poosje terug hier geplaatst.
Bij ons en met onze kinderen gaat het goed. De jongste een meisje van 14 is op dit moment behoorlijk aan het puberen, ik herken echter heel veel terug van mezelf.
Het is dus een normale pupertijd.
Het zijn 2 hele lieve kinderen die behoorlijk zelfverzekerd in het leven staan en op school gaat het ook goed. Ze zitten allebei op sport, de jongste basketbal en de oudste wedstrijdzwemmen. De oudste volgt aan het ROC een opleiding voor Grond-Weg-Waterbouw. Hij moet nog 2 1/2 en dan wil hij naar de HTS. Of het hem lukt dat weten we nog niet maar de wil is er en de kans krijgt hij ook. De jongste doet nu VMBO 3e jaar verzorging. Ze wil hierna graag naar de toneelschool. Zij kan echter hoger. Ze zou best Havo kunnen maar ze vindt het wel goed en ze zit in een gezellige klas. Ze is er zelf tevreden mee.Het was haar keus en wij staan daar achter.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Groetjes Anna
We zijn net terug uit Indonesie.
We hebben 2 geadopteerde kinderen 1 van 19 en 1 van 14.
De oudste komt uit Indonesie.
We hebben altijd gezegd als het kan gaan we naar hun geboorteland terug.
We zijn 2 jaar bezig geweest om iemand te vinden die voor ons in Indonesie wilde zoeken.
Vorig jaar is de echte zoektocht begonnen en 2 dagen later was de familie gevonden.We hebben brieven geschreven en er werd steeds gezegd dat we welkom waren. Dit jaar zijn we er heen geweest. Het was zo ontzettend mooi net een sprookje.
Het was zo'n warm welkom.
We blijven kontakt houden met de familie en onze zoon gaat over 2 jaar er weer heen. Hij gaat nu ook Bahasa Indonesich leren.
Over 4 jaar gaan we naar het geboorteland van onze dochter. Dat zal anders gaan maar hopelijk kunnen we dan weer terug kijken op een mooie tijd.
We beseffen wel dat we geluk hebben gehad en dat het ook anders kan gaan.
Ik weet dat dit een discussiebord is maar toch wilde ik het even vertellen.
Wat is slecht?
Iemand die misschien meer behoefte heeft aan herkenning, heeft het niet noodzakelijkerwijs slecht, voelt zich misschien in zijn jeugd minder vaak gelukkig. De herkenning is voor buitenlandsgeadopteerden vaak niet aanwezig, maar is dat dan slecht? Daarbij komt dat uit onderzoek gebleken is dat geadopteerde kinderen gemiddeld beter presteren op school. Hoe intelligenter, hoe groter de kans op psychische problemen, althans de kans dat men in het hulpverleningscircuit terecht komt. Dus waarschijnlijk is het een combinatie van geadopteerd zijn(dus kwetsbaarder) en misschien iets intelligenter zijn dan normaal. Nu kun je de vraag dus ook omdraaien. Waarom is het zo belangrijk dat je bevestiging vindt in het feit dat er meer mensen zijn die zgn geen problemen hebben of een gelukkige jeugd hebben gehad?
Beste Meta,
Ik sluit me volledig aan bij jou antwoord.
Omdat een ander wellicht vragen heeft over bepaalde gevoelens en deze niet per definitie kan plaatsen of een andere vragen is in mijn ogen juist positief. Voor mijn gevoel kun je een hulpvraag ook positief interpreteren het is een teken van zelfkennis en zelfbewustzijn en daardoor juist heel positief. Voor veel mensen zijn het verdiepingvragen over hun eigen ik en niet altijd probleemvragen, althans niet bij onze vereniging.(Shapla voor Bengaals geadopteerden) Bij ons zal niemand zich labelen als een probleemkind, uit gesprekken merk je soms dat sommigen ervaren hebben hoe het is om een niet aansluitende belevingswereld, van een adoptiekind en een niet-geadopteerde ouder te hebben.
Als je bepaalde gevoelens kunt plaatsen of weer waar ze vandaan komen of daarin herkenning vindt hebben veel mensen al een stuk rust gevonden. Zij vinden hun onders ook niet slecht of hebben ook niet het gevoel dat ze een slechte jeugd hebben gehad. Ze kunnen hun eigen “afwijkendheid” er niet bijhoren, onrustige gevoelens, etc. plaatsen. Dit zijn denk ik geen kinderen met een slechte jeugd, maar een andere belevingswereld. Kinderen met een vroege verlieservaring. Hoe goed je het ook hebt gehad, je hebt uiteindelijk, naast alles wat je er voor in de plaats hebt gekregen, ook verloren. Hoe dat plaats krijgt in je leven is voor iedereen anders
Ik kan me voorstellen dat het fijn is als je niet met al die gevoelens en vragen rondloopt en vooral heel gemakkelijk. Het moet heel rustig voelen. Ik zou er wel voor willen waken om elkaar als goed en slecht te labelen of probleemkinderen.
Beste Meta,
Ik sluit me volledig aan bij jou antwoord.
Omdat een ander wellicht vragen heeft over bepaalde gevoelens en deze niet per definitie kan plaatsen of een andere vragen is in mijn ogen juist positief. Voor mijn gevoel kun je een hulpvraag ook positief interpreteren het is een teken van zelfkennis en zelfbewustzijn en daardoor juist heel positief. Voor veel mensen zijn het verdiepingvragen over hun eigen ik en niet altijd probleemvragen, althans niet bij onze vereniging.(Shapla voor Bengaals geadopteerden) Bij ons zal niemand zich labelen als een probleemkind, uit gesprekken merk je soms dat sommigen ervaren hebben hoe het is om een niet aansluitende belevingswereld, van een adoptiekind en een niet-geadopteerde ouder te hebben.
Als je bepaalde gevoelens kunt plaatsen of weer waar ze vandaan komen of daarin herkenning vindt hebben veel mensen al een stuk rust gevonden. Zij vinden hun onders ook niet slecht of hebben ook niet het gevoel dat ze een slechte jeugd hebben gehad. Ze kunnen hun eigen “afwijkendheid” er niet bijhoren, onrustige gevoelens, etc. plaatsen. Dit zijn denk ik geen kinderen met een slechte jeugd, maar een andere belevingswereld. Kinderen met een vroege verlieservaring. Hoe goed je het ook hebt gehad, je hebt uiteindelijk, naast alles wat je er voor in de plaats hebt gekregen, ook verloren. Hoe dat plaats krijgt in je leven is voor iedereen anders
Ik kan me voorstellen dat het fijn is als je niet met al die gevoelens en vragen rondloopt en vooral heel gemakkelijk. Het moet heel rustig voelen. Ik zou er wel voor willen waken om elkaar als goed en slecht te labelen of probleemkinderen.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's