adoptie ja:
omdat ieder kind, waar ook ter wereld, recht heeft op een goede lichamelijke en geestelijke verzorging. Ieder kind heeft recht op minimale materiële zorg, op ouders en op een liefdevolle omgeving om in op te groeien. Er zijn kinderen die dit moeten missen en geen kans hebben op een menswaardig bestaan. Het zijn kinderen die hun hele kinderleven in een tehuis of op straat zouden moeten doorbrengen. Adoptie naar het buitenland is voor deze kinderen vaak de laatste mogelijkheid om op te groeien in een gezin en de laatste kans op een betere toekomst.
adoptie nee:
omdat een kind een geschenk van God is en die geef je niet zomaar weg. God heeft het je gegeven. Bovendien ben jijzelf diegene (in de meeste gevallen) die zwanger is geraakt en dus moet je ook voor de consequenties opdraaien. Je moet je verantwoordelijkheid nemen tegenover je daad, want iedereen weet dat je zwanger kan worden als je seks met elkaar hebt, dus dan had je dat maar vantevoren moeten bedenken.
>Auteur: een niet geadopteerd persoon
adoptie nee:
omdat een kind een geschenk van God is en die geef je niet zomaar weg. God heeft het je gegeven. Bovendien ben jijzelf diegene (in de meeste gevallen) die zwanger is geraakt en dus moet je ook voor de consequenties opdraaien. Je moet je verantwoordelijkheid nemen tegenover je daad, want iedereen weet dat je zwanger kan worden als je seks met elkaar hebt, dus dan had je dat maar vantevoren moeten bedenken.<
———————
Op bovenstaande wil ik toch echt even reageren:
Als God je het kind heeft gegeven dan draait God toch ook voor de consequenties en verantwoordelijkheid op!.
In alle gevallen ben jijzelf het die zwanger is geraakt en de moeilijke beslissing neemt al dan niet afstand van het kind te doen. Hoewel de vrouw het kind ter wereld brengt is de vader net zo goed medezwanger en daarmee verantwoordelijk. De zinsnede dat je dan maar voor de consequenties moet opdraaien, omdat je van te voren maar had moeten bedenken dat je bij sex zwanger kunt raken, is wel héél erg kort door de bocht genomen.
Daarbij, leg deze verantwoordelijkheid en consequentie toewijzing niet alléén bij de praktisch zwanger zijnde vrouw neer! It still takes two to tango!
Beseffen dat je niet in staat bent je kind een gedegen opvoeding te kunnen geven en derhalve de bijzonder moeilijke beslissing neemt dat je afstand gaat doen is óók een verantwoordelijkheid nemen.
Het beeld wat in betreffende reaktie wordt gekweekt is dat je verantwoordelijkheid moet dragen en de consequenties moet nemen ten aanzien van de gepleegde daad, in plaats van naar het pasgeboren kind.
Al met al vind ik deze reaktie erg tegenstrijdig, (refererende naar de God passages) en erg eenzijdig bekeken en gesteld.
Sterker nog: Deze wijze van reageren en denkwijze kun je op alle kind/oudervormen loslaten. Dus ook ten aanzien van ouders die niet afstand hebben gedaan van hun kind, maar waarbij de opvoeding van het kind totaal is misgelopen. Getuige de vele pleegkinderen, kinderen in tehuizen enzomeer.
Je doet dan toch echt menig ouder EN kind danig tekort middels een dergelijke visie reaktie. Er wordt voorbij gegaan aan en niet gekeken naar de persoonlijke redenen, omstandigheden en oorzaak.
vriendelijke groet,
Triangle
http://www.adoptie.net
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's