vraagje

bianca

08-12-2002 15:02

Hallo,
Ik heb een vraagje voor jullie. Ik ben wat op zoek geweest naar m'n roots en heb al het één en ander ontdekt (niet veel, maar toch wel al enkele belangrijke dingen) Ik denk zelfs dat ik met de gegevens die ik heb heel gemakkelijk mijn moeder zou kunnen vinden. Ik heb echter 1 probleem. Toen mijn moeder me kreeg, zat ze zelf in een tehuis. En ik weet niet of zij haar biologische familie kent en of ze daar dan de behoefte toe had om haar bio moeder te leren kennen.
Stel nu dat ze haar bio ouders niet kende en ook totaal geen behoefte had om die te leren kennen, zal het dan niet heel erg vreemd zijn voor haar dat ik haar wel wil leren kennen? Zal ze dat dan kunnen begrijpen?
Ik was eigenlijk op zoek naar m'n roots, m'n familie, maar de kans is dus heel groot dat ik maar 1 familielid ga kennen. Dat is wel vreemd, precies of je bestaat niet.
Annalies

08-12-2002 21:41

Waarom zou je moeder je niet kunnen begrijpen? Als ik jou was ging ik wel op zoek naar mijn roots. Alleen dan zullen sommige vragen van jouw beantwoord kunnen worden. Het zou best kunnen dat jij bent afgestaan omdat je moeder alleen op de wereld was en heel jong toen ze je kreeg. Of dat ze geen kans zag om je op te voeden door diverse omstandigheden. Maar is ze nu heel blij dat je kontakt opneemt met haar. Het zou ook kunnen dat je geen plaats krijgt in haar nieuwe leven maar dat zul je van te voren nooit zeker weten tot je haar gevonden hebt.
Ik weet niet hoe oud je bent of in wat voor levensfase je zit. (puber, twintiger) maar als je het aandurft zou ik er zeker voor gaan.
Als mijn zoon oud genoeg is zal ik hem zeker ook stimuleren om zijn roots te zoeken en te leren kennen indien mogelijk.
Carla

09-12-2002 09:22

Ik ben niet geadopteerd maar heb wel een tijd lang geen begrip gehad voor mijn moeder. Ik heb nooit kunnen begrijpen dat ze begonnen is aan een relatie met mijn vader, getrouwd is, kinderen heeft gekregen terwijl ze vanaf het begin wist dat hij een zwaar alcoholprobleem had. En als ik nu terug kijk naar mijn gevoel naar mijn moeder toe, dan zie ik hoe die ontwikkeld zoals ik zelf ontwikkelde.
Inmiddels is het zover gekomen dat ik kan begrijpen dat ze fouten maakt net als ieder ander, en dat ze voor haar fouten zwaar heeft geleden, en dan heeft ze het niet nodig dat ik haar ook nog eens verwijten maak.
Maar voor jezelf een scenario van dingen die je kunt verwachten aan te treffen, en ga voor jezelf na hoe je je daarbij voelt. Misschien ben jij wel al zo ver gevorderd dat je begrip kunt opbrengen voor haar situatie.
Sterkte en succes
doei
bianca

09-12-2002 13:00

Mijn moeder was inderdaad jong toen ze me kreeg, ze was pas zestien en stond er inderdaad alleen voor. Ik heb de adoptiedocumenten in het gerecht gaan inzien en daarin gaf ze de volgende twee redenen op waarom ze mij wou afstaan.
1) Ze kon mij niet in de juiste omstandigheden opvoeden.
2) Ze had totaal geen gevoelens voor mij.
Vooral dat laatste kwam hard aan. Mijn vriend zegt wel dat ze dat in een opwelling zei en zo en dat ze toen nog maar 17 was (ik ben een jaar bij har geweest, dus ook in dat tehuis), maar ik weet niet of haar gevoelens voor mij veranderd zouden kunnen zijn?
Carla

09-12-2002 20:16

In dat geval kun je maar beter god op je blote knieÃƒÂ«n danken dat ze je heeft weg gedaan, want je zou echt niet gelukkig geworden zijn bij haar onder die omstandigheden. Gelukkig heeft ze de juiste beslissing genomen, heb je nu wel een fijne jeugd gehad ?
Anna

09-12-2002 21:21

Als je zelf graag wil zoeken moet je dat zeker doen ook al vind je maar 1 persoon.
Dat je moeder toen geen gevoelens voor je had kan met haar leeftijd te maken hebben. Mensen veranderen als ze ouder worden.
Of het mee valt of tegen weet je alleen als je op zoek gaat.
ik hoop wel dat je hierbij steun van iemand hebt die achter je staat en waar je terecht kunt.
Ik wens je veel succes toe
Groetjes Anna
Annalies

10-12-2002 09:58

Hoi Bianca,
Ik denk dat haar leeftijd er erg veel mee te maken had/heeft.
Als je zo jong bent en door - wat voor omstandigheden dan ook - gedwongen bent om je kind af te staan dan laat je je bij jezelf natuurlijk ook geen moedergevoelens toe. Dat maakt het alleen maar moeilijker om je kind op te geven.
Als ze echt niet om je gegeven had, dan had ze je gehouden en waarschijnlijk emotioneel verwaarloosd. Dus ik zou er in eerste instantie van uit gaan dan ze je met de beste bedoelingen heeft afgestaan.
Ik ken namelijk een geadopteerde uit India en zij is als pasgeboren baby op een vuilnisbelt gevonden. Het is dat kinderen meenden dat zij een jong katje hoorde miauwen anders was zij er niet meer geweest. In dit geval kan ik weinig positiefs bedenken alleen dat de moeder waarschijnlijk vreselijk in de penarie heeft gezeten.
Als je in zo'n land ongehuwd moeder wordt dan ben je je hele verdere leven een outcast. Misschien zag die vrouw geen andere uitweg meer en was ze radeloos van angst.
bianca

10-12-2002 11:47

Bedankt voor je reactie. Ik had ook gehoopt dat het feit dat ze niets voor me voelde te maken had met haar leeftijd, maar kon er toch niet goed bij. Jouw reactie heeft me doen nadenken en ik denk (hoop) dat er veel waarheid in schuilt. Je hebt me in elk geval veel moed gegeven.

vraagje

bianca

Annalies

Carla

bianca

Carla

Anna

Annalies

bianca