Beste Geeri,
Zelf ben ik geadopteerd, maar bestrijd of er genoeg literatuur is over de adoptiekinderen is. Veel literatuur is toch gericht o de adoptieouders of vaak zelfs nog geschreven door de adoptie ouders.
Ook ik ben hier terecht gekomen om bijvorbeeld meer te weten te komen over adoptie en nazorg, adoptie en de gevolgen voor het kind en dan ben ik vooral benieuwd nar wat eer al beend is bij de adopte-ouder bekend is, en ik moet zeggen dat dat erg teleurstellend is. Niet dat je dit de adoptie ouder in de eerte plaats kwalijk kan nemen, de organisaties dragen hier hun grootste steentje bij.
In mijn optiek kunnen vele problemen die zich voordoen met, tijdens en na adoptie al aangehaald worden door de desbetreffende adoptie-organisaties, die de aspirant adoptie-ouders moeten voorbereiden op de mogelijke ik zal het maar noemen ‘bijwerkingen’ die een adoptie met zich meebrengt. Dan heb ik het ook over stress, maar voornamelijk de stress gedurende het opvoeden van het kind.
Ouders adopteren een kind met de beste bedoelingen, en voeden het op als zijnde eigen kind.
Iedere ouder heeft denk ik last van stress, van hoe moet ik dit aanpakken, bij de adoptie-ouder is de vraag des te groter. Ze zijn hier niet mee bekend en omdat het door sommigen als taboe ervaren wordt en mensen niet meer willen zien dat het kind geadopteerd is, voor zichzelf volhouden dat het kind eigen is en dus problemen niet (direct) in verband brengen met adoptie, zal het zo blijven dat er weinig over bekend is.
Juist moet er geluisterd worden naar de verhalen over de adoptie-kinderen op latere leeftijd, die terug kunnen kijken op de opvoeding. Met deze informatie kan een adoptie-ouder wat.
De stress die je noemt, ik weet niet wat voor stress het is, als het stress is van hoe kan ik mijn kind zo goed mogelijk opvoeden, ze kan laten zien en voelen dat wij het met de beste bedoelingen hebben gedaan, wij ze een warm liefdevol thuis willen geven, kan in mijn optiek bij veel ouders al afnemen, door te gaan lezen over hoe de cultuur van waar het kind vandaan komt te gaan lezen, het kind nu al in dit stadium proberen te leren gaan begrijpen, open en eerlijk te zijn van het begin af aan, het kind proberen te helpen bij vragen waar geen antwoord op is, altijd proberen een (eerlijk) antwoord te geven op de vragen en als er dan een keer geen antwoord is, is dat niet erg.
Omdat ik nu ook vragen heb en mijn ouders mij naar mijn mening niet de juiste antwoorden hebben gegeven, ik nu geen contact meer heb, ben ik erg veel gaan lezen over adoptie. Een boek heeft mij heel erg veel geholpen, “Geadopteerd” van David Brodzinsky. In dit boek heb ik veel gelezen waar ik mijzelf in herkende, wat blijkbaar veel geadopteerden meemaken of op dezelfde manier ervaren.
Als mijn ouders dit boek gelezen zouden hebben, dan hadden ze stukken minder stress gehad, dan waren ze er beter op voorbereid, en hadden ze mij stukken beter begrepen.
Dit was waarschijnlijk niet het verhaal wat je verwachtte, maar hoop dat het misschien nog wel wat aan jouw verhaal kan toevoegen.
Momenteel ben ik zelf nog met een studie bezig, daarna is mijn wens om psychologie te gaan doen met als doel geadopteerde en adoptie-ouders te helpen bij het onbekende.
met vriendelijke groet,
Dianah
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
