Ik heb het idee dat ze daar de via-cursussen nog niet hebben ( weet dit niet zeker). Als je de hele periode van aanvraag bij het ministerie tot en met de via niet bij onze bemiddelingen zou tellen dan zit je ook al een heel eind in die richting met je tijdsduur. En zoals Esther zei, vermoedelijk zijn daar meer zelfdoeners en misschien ook adoptieprocedures voor aanmerkelijk hogere bedragen zodat bij de agencies minder publiek komt wat weer kan vertaald worden naar minder wachttijden.
Dat is wat ik ervan denk, misschien zit ik er helemaal naast met mijn benadering. Graag reactie.
Groetjes, Isabelle.
Hallo Odette,
In de USA kent men inderdaad geen verplichte VIA, en ook geen overheid die op één plek alle adoptieaanvragen bijhoudt. Als men daar een kindje wil adopteren, gaat men zelf of via een agency op zoek naar een maatschappelijk werker, die wel een speciale licensie moet hebben. Dan wordt dus meteen het gezinsonderzoek gedaan. Nadat het gezinsonderzoek is afgerond moet men een aantal formulieren laten registreren en vingerafdrukken laten registreren (bij de INS, immigratiedienst). Vraag me niet exact hoe dat zit, van wat ik heb begrepen is het nogal een administratieve toestand en de snelheid is ook afhankelijk van de Staat waarin je woont. Binnen een half jaar kan een dossier naar een land worden gestuurd in ieder geval. Dit gebeurt meestal wel via een agency, dus dit kun je geen zelfdoe procedure noemen. Afhankelijk van het land komt het voorstel snel of duurt het iets langer, maar de meeste mensen in de USA hebben inderdaad binnen anderhalf jaar een kindje.
Eigenlijk vind ik dat de procedure zoals die nu in NL is niet goed is. De VIA is prima, het gezinsonderzoek is goed geregeld, maar het duurt allemaal veeeeeel te lang. Het is eigenlijk een organisatorisch probleem, meer niet. Er zijn te weinig cursussen en te weinig raadsonderzoekers om de vraag bij te houden. Daarom lopen de wachttijden op, en is de geschatte tijd tussen aanvraag en BT momenteel ca. 2 jaar. En dan gaat pas de “echte” wachttijd in, en als je bij Wereldkinderen op de wachtlijst komt, duurt het een half jaar tot de centrale intake, en dan nog x periode voor het land….. kortom, wachten wachten wachten.
Wij hebben onze dochter precies twee jaar en één maand na aanmelding bij het MvJ opgehaald via een zelfdoe procedure. Dat kost wat meer moeite, maar geeft ook veel voldoening!
Hartelijke groet,
Meta Meulenbelt
Goed gezegd Meta.
Op zich is het in Nederland wel goed geregeld met die cursus enzomeer. Daar ben ik persoonlijk een grote voorstander van zodat alleen de echt gemotiveerden doorgaan tot een echte adoptie. Het zou niet goed zijn dat er allemaal kindertjes naar Nederland zouden komen terwijl de ouders niet weten hoe ze met zo'n kindje om moeten gaan en welke problemen ze tegen kunnen komen.
(Ik hoorde zelfs van een koppel die de Via hadden gevolgd en dat zij de enigsten waren die daarna door gingen om daadwerkelijk te adopteren)
Alleen is het niet te snappen waarom er zo'n lange wachttijden zijn voordien. Wij wachten op de cursus. We hebben ons ingeschreven bij het ministerie van justitie in november 2001 en mogen pas in mei 2003 op cursus. Dus het klopt wat Meta zegt; het duurt ongeveer twee jaar voor je beginseltoestemming krijgt.
(terwijl de Belgen “ons systeem” zo goed vonden, hebben ze ook cursussen ingevoerd met als groot verschil: als je inschrijft kun je een of twee maanden later starten met de cusus) Dus bij onze Zuiderburen kan het dus wel sneller…jammer dat onze bureaucratie niet sneller is…
Groetjes, Isabelle.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's