Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Mei
Op zoek naar de verloren vader"
Interview met Derk Bolt geschreven door Ines Jonker.
Weekblad Het goede leven, een uitgave van het Friesch dagblad
Hier volgt een gedeelte uit het interview:
"Zelf ziet Bolt niets in adoptie en die opvatting is tijdens zijn werk
voor Spoorloos alleen maar bevestigd." Ik vind het onverstandig om
kinderen te adopteren of voor adoptie af te staan, alle goede
bedoelingen van adoptie- ouders ten spijt."
Volgens Bolt realiseert niet iedereen wat ìe zich op de hals haalt met
adoptie." Mensen zien een adoptiekindje toch vaak als een speeltje, het
kleine donkere aapje. Misschien is dat wel niet helemaal zo maar zo zie
ik ze in het vliegtuig zitten. Dan denk ik wel eens: je moest eens weten
wat er nog allemaal staat te gebeuren. Het is al zo moeilijk om je eigen
kind op te voeden en er voor 100 procent achter te blijven staan. Stel
je voor datje adoptiekind ontspoort,Hoe blijf je daar dan achter staan?"
Het idealisme waarmee kinderen naar Nederland worden gehaald, om ze een
gelukkig leven te kunnen geven, wordt vaak ingegeven door eigenbelang,
stelt Bolt."Ik wil kinderen en ik kan ze niet krijgen. Ik mag niks
zeggen, want ik heb twee kinderen maar dan denk ik: als dat het ergste
is wat je overkomt in het leven, en ik weet wel dat het heel erg
pijnlijk is, dan is dat een gegeven. In die landen is het een gegeven
dat je nooit meer zult verdienen dan een halve dollar per dag. Ik vind
dat mensen het leven een beetje moeten accepteren zoals het is."
Bolt is ervan overtuigd dat een kind bij zijn biologische ouders
uiteindelijk altijd beter af zal zijn dan bij adoptie- ouders."Ik gun
niemand om op te groeien in armoede hoor, maar ik denk dat als je met je
broertjes en zusjes bent, je het toch een stuk leuker hebt dan wanneer
je hier in Nederland opgroeit, in de kou, naar een school moet en als
enige zwarte tussen allemaal witte kinderen zit. Dan lijkt het me toch
leuker, ook al heeft mijn vader niet veel te makken, om elke avond bij
mijn eigen ouders thuis te komen dan bij wildvreemden. Die misschien wel
erg van mij zijn gaan houden maar ze zijn niet mijn natuurlijke ouders."
Enorme vraag
Bolt, zelf vader van twee kinderen van zes en negen, kan er niet bij dat
iemand zijn kind ‘ weggeeft’', al zijn de levensomstandigheden nog zo
slecht. "ik kan me wel voorstellen dat het zwaar is voor al die vrouwen
wier mannen weglopen en gaan zuipen en met andere vrouwen meegaan, maar
ik zou toch wel bij mijn kinderen blijven."
Dat er veel kinderen worden afgestaan, komt volgens Bolt ook door de
enorme vraag naar adoptie kinderen. Hij schetst een voorbeeld van een
straatarme Koreaanse die in het ziekenhuis bevalt, geen cent te besteden
heeft, de ziekenhuisrekening niet kan betalen en dan iemand aan haar bed
krijgt van een ( aan het ziekenhuis gelieerde ) adoptieorganisatie die
de vrouw voorhoudt dat haar kind heel goed terecht komt als ze het
afstaat."In die omstandigheden is iemand toch snel geneigd om zich te
laten overtuigen en te zeggen: dat moet dam maar. Ik kan het me allemaal
voorstellen, maar in principe denk ik dat het niet goed is. En de ouders
hebben er geen gelukkig leven door, hoor. Die blijven daar toch aan
denken."
Volgens Bolt realiseren veel adoptie- ouder niet wat ze overhoop halen
met adoptie.
"Ik denk dat je een hoop moeilijkheden kunt veroorzaken met adoptie en
dat risico vind ik te groot. Maar ik weet ook wel dat als je per se
kinderen wilt. Het lukt niet en je wordt er gek van, je een keer stappen
gaat ondernemen."
Alhoewel hij zich realiseert dat hij makkelijk praten heeft, vindt de
spoorzoeker dat mensen zich erbij moeten neerleggen als ze geen kinderen
kunnen krijgen. "En als je per se kinderen wilt helpen in de wereld,
geef dan geld aan een school of zoiets.
Dat is een druppel op de gloeiende plaat, maar dat is adoptie ook. Ik
gun iedereen zijn individuele geluk maar de wereld als geheel wordt er
niet gelukkiger van. "
Omdat hij vindt dat kinderen moeten kunnen weten wie zijn ouders zijn,
vindt Bolt dat hij goed werk doet. "Maar het kan helemaal mislopen en
dan doe je er eigenlijk niet goed aan om ouder en kind bij elkaar te
brengen. Het enige wat je dan hebt is dat de puzzel compleet is en dat
iemand weet waar hij of zij vandaan komt, maar de zoeker zal het er
zwaar mee krijgen de rest van zijn leven.²
