Hallo,
het lijkt mij onzin. Je zou niet mogen adopteren omdat je een andere start hebt gehad als de doorsnee mens?
Er wordt tijdens de raadsgesprekken gekeken hoe je je leven ervaren hebt, en als je al iets hebt meegemaakt in welke vorm dan ook, wordt er gekeken hoe je hiermee omgaat.
That's it. Zo lang je iets goed aankan/een plek hebt gegeven, goed kunt verwoorden hoe je er tegenaan kijkt, wat het met je gedaan heeft, ben je toch “geschikt” bevonden?
Het gaat erom dat je als evenwichtig mens in het leven staat, zodanig, dat je eventuele problemen rond een adoptiekind de baas kunt, hulp kunt en durft te zoeken, er zelf niet aan onderdoor gaat, je ervoor gaat samen met een eventuele partner……..
Dus volgens mij is enkel de reden “geadopteerd zijn” géén reden om niet te mogen adopteren.
Sterker nog, het zou bijna een voordeel zijn, vind ik.
Groetjes