chronisch ziek en een adoptiekind

  • jessica

    Ik ben nierpatient, dus chronisch ziek. Op dit moment moet ik spoelen, maar ik hoop in de toekomst een nieuwe nier te krijgen. Dan hoop ik ook dat het dan goed gaat, maar dat is natuurlijk nooit zeker. Nu is mijn vraag: zouden ik en mijn partner nu toch een kind kunnen adopteren?

  • Evelien

    Het beste kun je hierover het ministerie van Justitie bellen, zij vragen de eerste medische verklaringen in het adoptietraject. Verder zou je een aantal vergunninghouders kunnen bellen hoe zij dit zien. Daarnaast is het goed om alvast een beetje te bedenken wat een chronische nierziekte kan betekenen voor de verzorging van een kind en de hechting. Ik wens je heel veel succes, groetjes, Evelien

  • karel

    wij kennen een stel waarvan de vrouw in een rolstoel zit. Zij hebben langer over de adoptie gedaan als andere paren. Het meisje uit China 1,5 jaar is nu enkele weken in huis. Maar de situatie is verre van ideaal. Ze hebben altijd een derde nodig om het kind te verschonen etc etc.achter het kind aanlopen gaat moeilijk want ze zit in een rolstoel. Dus weet waar je aan begint. In hun geval doen ze hun zelf er geen plezier mee.

  • mar

    reactie op karel

    mijn man zit dan in een rolstoel, maar hij doet toch echt alles zelf hoor, wij hebben geen derde nodig, het enige wat mijn man niet lukt is om onze dochter naar boven te brengen, en wat betreft de wachttijd, wij hebben net zo lang moeten wachten als ieder ander, en wie zegt dat zij van hun dochter geen plezier hebben?, jessica en partner ga voor de adoptie hoor, het is echt aan te raden, er zullen best nadelen zijn, maar dat heeft iedereen, succes

  • Mei

    Wat is dat nou voor kort door de bocht opmerking Karel: ze doen zich zelf er geen plezier mee. Is dat aan jou om te beoordelen?

    Er zijn genoeg mensen die minder mobiel zijn of een bepaalde ziekte hebben en die hun kinderen groot brengen.

  • ingeborg

    hoi

    ik zelf ben invalide en afhankelijk van rolstoel of electriche scooter mijn man en ik zijn altijd tegen elke instantie even eerlijk geweest en wij hebben het proces hetzelfde bewandeld als ieder ander en even lang (wat wel belangrijk is dat je specialist een brief wil schrijven dat hij jouw ondanks je ziekte wel goed een kind kan opvoeden want daar vragen ze om).

    ik vind het echt belachelijk wat karel zegt want waarom kan je het wel als je gezond ben terwijl dan vaak beiden blijven werken en juist bij een invalide iemand is diegene altijd thuis en krijg het kind alle aandacht en het groeid op met die beperkingen en weet later niet beter.( heb 2 bio kinderen heb ervaring ermee).

    ik zou zeggen volg je hart ieder heeft zijn voor en nadelen kwa thuis situatie.

    veel succes

  • carola

    Hoi,

    Ik weet via een collega, die had een vriendin met MS dat zij 2 kindjes hebben geadopteerd, dusse………….

    succes!

    Groetjes Carola

  • froukje

    Gewoon navraag doen denk dat het best wel mee kan vallen

    mijn man heeft een afwijking aan de heup wij staan nog erg aan het begin van onze procedure

    maar hebben via onze toekomstige vergunninghouder reeds bevestiging dat we groen licht hebben zij hebben voor ons navraag gedaan in het land van waaruit wij wensen te adopteren.

    Je kunt dit het beste in het beginstadium doen dan kom je over een paar jaar ook niet voor verassingen te staan , wanneer je je beginseltoestemming hebt.

    en Karel hou je opmerkingen voor je oordeel niet over een ander.

    groetjes froukje

  • marieke

    Als chronisch zieke met 1adoptie kind valt het wel tegen. Er komt veel op je af en het is ook zwaarder dan een gezond iemand. Het is dus niet kort door de bocht maar een feit. Maar je geniet van het kind en dat maakt veel goed.

  • Marian

    Natuurlijk moet je voorjezelf beslissen of jullie de zorg van een kind aankunnen. Daarin kan niemand je raden. Ook kun je deze vraag goed met je arts bespreken. Wellicht heb je dit al gedaan, en heb je al lang gewikt en gewogen. Wanneer je moet spoelen kun je waarschijnlijk moeilijk een tijd in een land zijn waar je niet de mogelijkheid hebt om te spoelen. Dat is in een derde wereldland nogal snel. In dat geval kun je kiezen voor een zogenaamd escortland. Waarbij je dus niet zelf weg hoeft. Bekijk de mogelijkheden van de verschillende landen. Verder zou ik gewoon de procedure ingaan als je dat wilt. Chronisch ziek zijn op zichzelf is, zoals je al gelezen hebt geen beletsel.

    Sterkte met jullie keuzes