adoptie hoezo niet juist??

  • nancy

    heel vaak lees je in boeken en in de media dat er erg negatief wordt gedaan over adoptie. sommige mensen zijn zelfs van mening dat het beter is om de kinderen in hun eigen omgeving te laten.ik vraag mij dan af wat heeft een kindje dat op straat moet leven zonder vader en moeder nou?wat heeft een kindje zonder scholing,eten,en enige medische verzorging?

    sommige geadopteerden zeggen later dat ze liever in hun eigen land waren gebleven maar als je in een oorlogs gebied was opgegroeid of zonder liefdevol gezin zonder de eerste levensbehoefte dan kan ik wel bedenken waar je beter af bent.de meeste mensen die adopteren doen dit echt niet uit eigen belang maar willen een kindje een eerlijke tweede kans op een zo normaal mogelijk gezinsleven geven.mischien kan adoptie is wat vaker POSITIEF bekeken worden.

  • Alice

    Hallo Nancy

    Ik vind het wel mee vallen hoe mensen over adoptie denken.

    Je praat wel heel negatief over de adoptie landen,wij zijn b.v heel positief over China,onze zoon komt daar vandaan.

    Wij voeden onze zoon op met het idee dat China een heel mooi land is en dat ze daar heel goed voor hem hebben gezorgd,ik kan dan ook niet hebben dat iemand negatief over China praat.

    En onze zoon hoeft ons ook niet dankbaar te zijn,wij moeten dankbaar zijn dat wij hem hebben gekregen.

    Er komen trouwens geen kinderen uit oorlogsgebieden,die kanalen worden gelijk gesloten.

    Alice

  • sarah ( geadopteerd meisje)

    toch hoor ik het ook vaak in mijn omgeving hoor! ik word heel vaak aangesproken of ik niet dankbaar ben dat mijn ouders mij hier naar toe hebben gehaald etc etc.

    en iemand die zelf geadopteerd is kan ook behoorlijk negatief doen. ik las laatst op een site over een meisje en die was boos om iedereen en alles omdat die haar hier naar nederland hadden gehaald.

  • rosa

    Alice,

    Colombia is een behoorlijk gevaarlijk land.

    Er komen ook uit Colombia kinderen die uit zeer gevaarlijke “oorlogs gebieden” komen en soms getraumatiseerd in nederland aankomen.

    Gelukkig zijn dat over het algemeen niet veel kinderen, maar het feit dat Colombia een negatief reisadvies heeft zegt naar mijn idee voldoende.

    Colombia is een land waar al heel lang kinderen vandaan komen en waar het al hel lang onveilig is op veel plaatsen.

    Groetjes Rosa

  • Triangle

    Ik merk dat ik steeds meer moeite krijg met de veel gehoorde opmerking : “(…) maar willen een kindje een eerlijke tweede kans op een zo normaal mogelijk gezinsleven geven.”

    Als geadopteerd zijnde struikel ik wederom hard over de uitlating: ‘2e kans geven aan een adoptiekindje’. Sorrie dat ik het misschien wat fel zeg, maar ik word een beetje kriegel van die vermeende 2e kans die mij middels adoptie geboden zou worden/zijn. Hoezo 2e kans? Als baby/kind zijnde heb ik helemaal geen eerste kans gehad!

    Waarom wordt er steeds vanuit de geadopteerde positie over een ‘2e kans geven’ gepraat en niet vanuit de adoptieouders? Vanuit mijn beleving zijn het eerder de adoptieouders die een 2e kans krijgen om hun lang gekoesterde kinderwens in vervulling te zien gaan. Vaak hebben de ouders eerst een traject van ivf en weet ik wat niet meer om te proberen de wens van een eigen biologisch kind te verwezenlijken. Als dat uiteindelijk niet lukt is adoptie de laatste mogelijkheid.

    Adoptie heeft haar positieve en negatieve kanten. En ja, beiden mogen zeker belicht worden. Maar…..Zoals dat met en voor alles geldt: daar waar iets goed gaat hoor je er weinig over. Wanneer iets minder goed gaat hoor je dat wel. Eigenlijk ook niet zo vreemd omdat vanuit deze roep vaak hulp/contact/ervaringen met lotgenoten wordt gezocht. Hierdoor krijg je ook vaak een vertekend beeld over welk onderwerp dan maar ook.

    Ook ik vind dat het nog altijd beter is om een kind in haar eigen omgeving op te laten groeien. De realiteit leert echter dat dit helaas en vooralsnog niet altijd en overal mogelijk is. Derhalve beschouw ik adoptie als een noodzakelijk kwaad.

    Het feit dat ik zo over adoptie denk staat volkomen los van mijn al dan niet positief persoonlijk adoptieverhaal/ervaring.

    Dat geadopteerden regelmatig zeggen liever in hun geboorteland te zijn opgegroeid komt veelal voort uit een gevoel. Dit gevoel hoeft absoluut niets te maken te hebben met een negatieve adoptie ervaring. Ik vind dat hier ook vaak wat te stigmatiserend tegen aan gekeken wordt.

    Vriendelijke groet,

    Triangle

  • nancy

    hoi alice,

    hoe kom jij bij het feit dat adoptiekanalen wordengesloten in oorlogsgebieden?

    in colombia woedt al meer dan 40 jaar een vreselijke burgeroorlog!!!!!!

    en nee,adoptie kinderen hoeven niet altijd even dankbaar te zijn maar stel dat jullie zoon wat waarschijnlijk een vondelingetje was niet door jullie was geadopteerd??

    dan was hij zonder liefdevol gezinnetje zijn opgegroeid in een tehuis.

    en weer nee, ik kijk helemaal niet negatief tegen adoptie aan sterker nog ik weet dat alleen die kinderen geadopteerd worden die echt geen andere mogelijkheid hebben in eigen land of bij familie.

  • nancy

    hoi triangel,

    wat betreft een tweede kans voor een geadopteerde jij stelt het andersom en vindt het eeb tweede kans voor adoptie ouders!!???

    mischien is dit nieuw voor jou maar er zijn nog altijd mensen die het beste met een ander voor hebben en adopteren om werkelijk een kind een betere toekomst te bieden!!

    dit zijn mensen die nog nooit van ivf gehoord hebben.

    en neem nou bijvoorbeeld kindjes uit afrika , die leven in vreselijke armoede en hebben een uitzichtloze toekomst denk jij nou echt dat die kinderen beter in hun eigen omgeving kunnen blijven?

    in nederland kunnen mensen alleen adopteren via een door ministerie erkende organisatie die alleen bemiddeld voor kinderen waarvan adoptie een laatste redmiddel is een zij zoeken geen kinderen voor ouders maar ouders voor kinderen.

    ik kan dus niet begrijpen dat mensen vinden dat kinderen in hun eigen situatie moeten blijven. zelf denk ik dat een adoptiegezin een prachtige oplossing biedt .

  • Mei

    Ik las het stukje van Triangle anders:

    adoptie zou gewoon niet nodig moeten zijn.

    Zelf vind ik dat elk kind het recht heeft om bij zijn biologische ouders op te groeien. Dat zou het beste zijn. Dat had ik mijn kinderen ook gegund. Helaas kan het niet altijd en als er dan verder geen andere mogelijkheden zijn, dan en pas dan vind ik dat adoptie een uitkomst kan bieden.

    Ik worstel ook vaak met de gedachte wat nou wel en niet verantwoord is om te doen.

    Mag je een kind adopteren, uit handen van zijn biologische moeder krijgen omdat zij in haar armoede niet voor dat kind kan zorgen? ik heb het daar erg moeilijk mee.

    Mijn kinderen komen uit China. Ouders onbekend, bij bijna alle weeskinderen. Geen weg meer terug. Maar dus ook geen antwoorden. ook moeilijk.

    Dankbaarheid van mijn kinderen wil ik niet, verlang ik niet, verwacht ik niet. Dat zou ook een ongelijke verhouding geven.

    Ik ben erg blij met hen en heb veel bewondering voor hun kracht en moed. En ik hoop dat ze later ook nog blij met mij zullen zijn.

  • sophie v. b.

    Heel mooi gezegd, Mei. Ook ik heb 't erg moeilijk mee dat de banden tussen biologische ouders en mijn kind zijn doorgesneden en niet te herstellen zijn. Ik heb wel eens de wilde gedachte dat als China qua openheid zich ook zo snel ontwikkelt, er over een aantal jaren misschien een ietsiepietsie kans is dat bio-ouders zich ooit zonder consequenties kunnen melden. Maar ik vrees dat dat vooralsnog valse hoop is. Een verre droom.

    Verder vind ik dankbaarheid van een adoptiekind richting ouder niet heel erg gezond. Ik geneer me ook altijd heel erg op straat als iemand ons aanspreekt en roept dat we zulk goed werk verrichten. Iekk. En dat terwijl je kind daarbij staat. En ‘t komt best vaak voor. Ik zeg dan de waarheid: het is ook ons eigen belang, het kind heeft nooit die keuze gehad. We mogen alleen ’t allerbeste voor ons kind hopen.

    Op de site van WK is bij het forum van geadopteerden op dit moment een stevige discussie aan de gang over wel of niet adopteren.

    groetjes

    sophie

  • claudia

    Beste triangle,

    wij hoeven helemaal geen tweede kans hoor als adoptieouders.

    We zijn niet ongewenst kinderloos, adoptie is een bewuste keuze. En ja, we hebben er héél lang over nagedacht, want natuurlijk kan een kind er niet voor kiezen en maken wíj de keuze nu voor dat kind.

    Ik denk dat je er niet uitkomt.

    Je denkt goed te doen, wellicht denkt het kind er later wel anders over.

    Groetjes

    Claudia