Inderdaad Mei, je hebt de strekking van mijn zin “ adoptie zie ik als een noodzakelijk kwaad” goed geinterpreteerd en begrepen.
Zolang er afstand van kinderen wordt gedaan, zal adoptie blijven bestaan. Dit staat los van welk land van herkomst dan ook. Het gaat hier om het begrip en de inhoudelijke betekenis van adoptie!
vriendelijke groet,
Triangle
Nancy schreef:
“en nee,adoptie kinderen hoeven niet altijd even dankbaar te zijn maar stel dat jullie zoon wat waarschijnlijk een vondelingetje was niet door jullie was geadopteerd??”
Hm,……hoeven niet altijd evendankbaar te zijn? Dus ze moeten op de een of andere manier volgens jou wel dankbaar zijn! Althans dat is wat ik opmaak uit deze phrase.
Omdat het kind, indien het niet geadopteerd zou zijn géén thuis zou hebben, moet het, omdat het nu wèl een thuis heeft gekregen middels adoptie daarom ineens wel dankbaar zijn?
Waarom zou een geadopteerd kind dankbaar moeten zijn, maar spreekt men hierover mbt biologische eigen kinderen?
Over welke dankbaarheid spreek je dan? Hoe moet deze dankbaarheid volgens jou ingevuld, gestalte gegeven worden door het betreffende geadopteerde kind?
vriendelijke groet,
Triangle
Op afstand en adoptie gebied is mij weinig tot niets nieuws. Dat even gesegd hebbende…… ;-)
Kom op Nancy, het merendeel van de adoptieouders hebben wel degelijk het akelig slepende traject van ivf en weet ik wat voor mogelijkheden er op dit gebied nog meer zijn doorlopen. Nadat uiteindelijk blijkt dat deze weg voor hun doodlopend is komt adoptie in het vizier. Het merendeel van de adoptieouders bestaat vooralsnog uit onvrijwillig kinderlozen. ter aanvulling: hiermee -ver-oordeel ik de adoptieouders niet!!
Ongeacht of de ouders al dan niet ongewenst kinderloos zijn, iedere ouder al dan niet biologisch heeft het beste met zijn/haar kind voor. De klemtoon die er alleen steeds weer gelegd wordt mbt adoptiekinderen komt mij wat de spuigaten uit.
Redmiddel, dankbaar zijn, beste met het kind voor hebben, kans geven, kans gekregen…….zo zijn er tal van gelijkluidende uitspraken waarmee het adoptiekind regelmatig mee wordt geconfronteerd. Waarom vraag ik mij dan steeds weer af! Het klinkt en komt zo denigrerend over.
Verder zou ik je willen wijzen op het feit dat ik toch héél duidelijk uitspreek dat ik adoptie als een noodzakelijk kwaad zie. (zie ook mijn reaktie onder Mei!)
Armoede hoeft per definitie niet te betekenen dat ze een uitzichtsloze of slechte toekomst hebben, of dat ze ongelukkig zijn! Ze zijn niet beter gewend en weten ook niet beter. Het is verkeerd om onze levensstandaarden naast die van andere, 3e wereld landen te gaan leggen en dan te zeggen dat het uitzichtsloos is en ze dus maar geaopteerd moeten worden.
In armoede leven maar wel warm bij je eigen familie, broers zusters, vader/moeder, eigen cultuur/omgeving opgroeien, dus thuis zijn !! vind ik nog altijd op adoptie voor gaan.
Dìt zijn de omstandigheden waarin ik vind dat kinderen hoe dan ook beter in hun eigen situaties kunnen blijven. Adoptie is dan geen redmiddel, maar een kwaadaardig middel!
Vergeet niet: adoptie is en blijft voor iedere direct betrokkene een levensingrijpende aangelegenheid Nancy!
vriendelijke groet,
Triangle
Hoi Claudia,
Ik moest even glimlachen,….:-)…..nee natuurlijk hoeven ouders niet een tweede kans. Ik heb met opzet het zinnetje eens omgedraaid om de belachelijkheid van die ‘2 kans’ aan te geven.
Noch naar adoptieouders noch naar het adoptiekind mag er sprake zijn van een tweede kans. Ãœberhaupt mag er mbt adoptie niet over 2e kans gesproken worden. Dat was de inhoudsstrekking van mijn bewust -kietelend- omgedraaid retourneren. ;-)
vriendelijke groet,
Triangle
jaja triangle nu weten we het wel hoor!Dit is allemaal jou mening!
mischien wel eens opengestaan voor het feit dat anderen wel een andere mening hebben? ik praat hier over geadopteerden en adoptie ouders!
als je bijna sterft van de honger of als je ongewenst geboren bent en als je op straat moet leven nou dan zou ik toch zweren dat adoptie een beter alternatief is.
open je ogen en oren en merk op dat er genoeg mensen adopteren om een kind een betere toekomst te geven. het lijkt er gewoon haast op dat jij fel tegen adoptie bent! nou adopteer dan niet zou ik zo zeggen .
nogmaals alleen die kinderen die absoluut geen andere uitweg hebben in hun eigen land zoals familie die kinderen gaan pas naar het buitenland voor adoptie.
Hoe weet je dit allemaal? Ben je wel eens in Colombia geweest. Ik woon er al weer een tijdje maar niet heel Colombia is oorlogsgebied hoor.
Het komt nogal eens voor dat kinderen ter adoptie worden gegeven omdat het moeders betreft die 12, 13 jaar oud zijn. Als er binnen de familie geen oplossing is (d.w.z. niet voldoende geld, dan wordt soms voor adoptie gekozen). Volgens mij is het in minder mate dat het kinderen betreft uit gebieden die getroffen worden door het geweld. Ik denk dat het vaker gevallen zijn uit economisch oogpunt of een slippertje met een andere man, gezien de gelovige achtergrond (ca. 95% is zwaar katholiek) is dat natuurlijk een taboe.
Ton
Oei oei wat een agressieve toonzetting!
Nancy, ik zou het werkelijk erg prettig vinden wanneer eens beter mijn reakties binnen deze thread gaat lezen. Want sorrie dat ik het zeg, de manier van en wijze waarop je nu je woorden naar mij ventileert, getuigt alleen maar dat hetgeen ik aan de orde breng volledig langs je heen blijkt te gaan.
Praat jij over geadopteerde en adoptieouders, praat ik, zoals ik in mijn allereerste reaktie al kenbaar had gemaakt vanuit de positie van het geadopteerd zijn en dus niet over een willen adopteren o.i.d.
Nergens zeg ik fel tegen adoptie te zijn, maar geef ik duidelijk en onderbouwd te kennen er geen voorstander van te zijn. Daarentegen goed realiserende dat we vooralsnog niet zonder kunnen en wellicht nooit kunnen!
Nogmaals….even copieëren en plakken dan maar:
"Ook ik vind dat het nog altijd beter is om een kind in haar eigen omgeving op te laten groeien. De realiteit leert echter dat dit helaas en vooralsnog niet altijd en overal mogelijk is. Derhalve beschouw ik adoptie als een noodzakelijk kwaad.
Zolang er afstand van kinderen wordt gedaan, zal adoptie blijven bestaan. Dit staat los van welk land van herkomst dan ook."
Mijn attentiepunt en wat ik ook maar steeds binnen deze topic duidelijk probeer te maken is het feit dat je steeds maar weer spreekt in vorm van een ‘Goede Doelen Daad stellen’ t.a.v. adoptie en het adopteren van een kind.
De phrasen: De 2e kans en een betere toekomst, laatste redmiddel, het beste voor hebben, adoptie kinderen hoeven niet altijd even dankbaar te zijn ……
Dààr ligt voor mij nou juist het knelpunt. En dat is waartegen ik binnen deze discussie/thread maar steeds ageer. Jammer genoeg gaat dat volledig aan je voorbij, leg je dit misschien -onbewust- naast je neer. In iedergeval geef je hier totaal geen responds op.
Mensen adopteren om kinderen een warm THUIS te geven. Niets meer en niets minder!
Jij hebt jouw mening duidelijk gemaakt. Daar sta ik open voor en respecteer ik. Maar wees dan ook zo sportief om open te staan voor andermans (mijn) mening en deze eveneens te respecteren.
vriendelijke groet,
Triangle
Hallo,
Wij hebben er juist voor gekozen om niet het hele medische traject in te gaan. Kinderen krijgen leek niet te lukken en wij zijn onze adoptieprocedure gestart.
Toen wij hier tweeenhalf jaar mee bezig waren, raakte ik als door een wonder toch spontaan zwanger.
Nu hadden wij ons biologisch eigen kind…einde verhaal?
Nee hoor, voor ons niet. Inmiddels was adoptie zo bij ons gaan horen, dat wij het als een gemis ervaren om niet op die manier een kind te mogen krijgen. Wij hebben onze procedure dus weer opgepakt en hopen voor onze zoon volgend jaar een brusje uit China te mogen ophalen.
Zo kan het dus ook…
Groetjes van Ciska.
Hallo,
Leuke discussie! Ik wil ook wel ff meedoen :-)
Mijn ouders hebben mijn broer (niet biologisch) en mij geadopteerd omdat ze een kinderwens hadden. Net als mensen die (bewust) eigen kinderen krijgen, was dat een ‘egoïstische’ keuze. Geboren worden is immers een gebeurtenis waarin je geen inspraak hebt. Zij wilden hun leven verrijken met kinderen.
Tuurlijk is het zo dat bij buitenlandse adoptie kinderen vaak in betere omstandigheden terechtkomen dan in het land van herkomst, maar ik vind niet dat je adoptief-ouders daarvoor dankbaar hoeft te zijn. We moeten er zéker geregeld bij stilstaan hoe goed we het hebben. Blij zijn dat we genoeg te eten hebben en in een democratie leven, de mogelijkheid hebben om te studeren etc. Maar daarvoor moet iedere Nederlander dankbaar zijn. Het is tenslotte een gelukje als je hier bent geboren.
Mijn ouders willen het beste voor mij, omdat ik hun dochter ben. Alle ouders willen het beste voor hun kinderen.
Voor mijn gevoel -vanuit het oogpunt van een geadopteerd kind (ik zeg expres een, want iedereen kan dat anders ervaren)- is het hebben van een kinderwens de beste reden om te adopteren. Of je ongewenst kinderloos bent of niet, maakt niet uit. Ook als je wel kinderen kunt krijgen, maar geen dringende behoefte voelt je genen door te geven, kun je best adopteren. Dat het toekomstperspectief van het kind daardoor verbetert, is alleen maar mooi meegenomen. Zolang het willen verbeteren van de leefsituatie van een kind niet de hoofdreden van de adoptie is. Als geadopteerd zijnde, zou ik me namelijk kunnen voorstellen dat er dan onbewust en onbedoeld (!) een drukkend gevoel van dankbaarheid ontstaat. Je bent niet in Nederland omdat je ouders een kinderwens hadden, maar omdat ze graag een kindje wilden hélpen. Persoonlijk lijkt het me erg moeilijk daarmee om te gaan.
Groeten,
Miriam
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's