hart luchten.....

• 

  17jr oude jongen

  08-05-2004 16:08

  geachte lezer,

  Ik ben een enigst kind.Drie jaar geleden was mijn moeder, toen 37jr, zwanger geraakt. Deze zwangerschap was niet gepland door mijn ouders maar toch waren mijn ouders zeer blij ermee want ze hadden nog een kinderwens en die ging in vervulling welliswaar niet gepland maar goed. Alles ging goed tot dat mijn moeder last kreeg van haar maag en regelmatig hoofdpijn kreeg. Toen is ze opgemnomen in het ziekenhuis en er werd geconstateerd dat ze een hoge bloeddruk had en dat ze zich in de ziekenhuis moest verblijven. Na twee weken heeft ze te horen gekregen dat ze per direct het kind uit de baarmoeder moet want anders zou het gevaar bestaan het kind en mijn moeder zouden kunnen overlijden. De baby werd in de 27st week van de zwangerschap eruit gehaald en was drie dagen in leven. Op de derde dag was de toestand kritiek geraakt, de baby werd kunstmatig in levengehouden en er werd beslist dat te stoppen. De baby stierf in de armen van mijn vader. Mijn moeder heeft het kind nooit gezien omdat ze bang was er aan gehecht te raken emotioneel kon ze het niet aan. Ik heb dit alles van heel dichtbij meegemaakt. Het was alsof ik in een nare droom terecht was gekomen iets zo moois in het begin zo een wendig kon krijgen had ik nooit kunnen bedenken. Na deze gebeurtenis is mijn moeder aan de hoge bloeddruk medicatie geraakt en nu is haar bloeddruk stabiel. We hebben regelmatig over adoptie van een kind, maar al dat gedoe dat eraan vooraf gaat is zo langdradig en vermoeiend. Nu wilde vragen wie zoiets ook mee heeft gemaakt of wie een andere manieren weet om een kind te adopteren? Ik heb dit verhaal geschreven alleen om mijn hart te luchten en ik ben blij dat zo een discussieforum er is.

  Rapporteren
• 

  Elly

  08-05-2004 19:23

  Voor adoptie moet je echter door de mallemolen heen. Een kind heeft namelijk recht op een stabiele omgeving om in op te groeien. Dat e.e.a. lang kan duren is vervelend. Heb dat zelf ook aan den lijve meegemaakt. Sterkte.

  Rapporteren
• 

  Mei

  08-05-2004 20:04

  Hoi,

  kan me voorstellen dat dat allemaal behoorlijk moeilijk voor jullie is. maar, het voor traject is tot aan de keuze voor wel of niet zelf doen voor iedereen gelijk. dat betekent dat iedereen een adoptie nummer aan vraagt bij Justitie, daarna bijna 2 jaar op de verplichte VIA cursus moet wachten, vervolgens een onderzoek moet ondergaan door de Raad van de kinderbescherming, waarbij zeker aan bod zal komen of ze de dood van jouw broertje of zusje hebben verwerkt en waarom ze willen adopteren. Pas hierna maak je zelf keuzes. zelf doen ( met deelbemiddeling van een vergunninghouder) of via een vergunninghouder adopteren. Afhankelijk van voor welk land je kiesy duurt het dan nog een hele tijd voordat je kind echt thuis is.

  Tevens geldt dat het leeftijdsverschil tussen de oudste ouder en het kindje maximaal 40 jaar mag zijn, dus dat houdt in dat jouw ouders alleen in aanmerking komen voor de adoptie van een wat ouder kindje, aangezien jouw moeder nu al 40 is

  Rapporteren