Dag allemaal
Ik heb een vraagje, in hoeverre telt het mee als je voor bepaalde problemen met een psycholoog praat.
Voor mezelf vind ik het niet een probleem waardoor ik geen kinderen zou kunnen opvoeden. Maar omdat een onafhankelijke huisarts een oordeel moet geven, vroeg ik me af in hoeverre dat dus als bezwaard gezien word.
Groetjes louise
ik weet niet in hoeverre een psycholoog meespeelt, ik weet wel dat bij ons in het dorp iemand langdurig antidepresivia slikte (ongeveer 10 jaar) en dat dat de reden van afwijzing is, maar verder ligt het waarschijnlijk aan de reden van jou psycholoogbezoek, vraag het eens aan je huisarts, elk mens is anders, je bent zelf positief dus ws is het geen probleem , succes
Het medisch onderzoek wat je moet doen voor de RvK is niet zo heftig. De meeste huisartsen vragen je of je gezond bent, meten je bloeddruk, en laten het erbij. Sommige doen nog wat meer, (de eerste keer wilde de betr. huisarts weten hoe of het met onze relatie zat, direct maar uitgelegd dat dat in dit onderzoek niet de issue was) maar in de meeste gevallen valt het heel erg mee en hoef je niet uitgebreid uit de doeken te doen wat je medische verleden is.
Tijdens de raadsgesprekken kan er wel over gesproken worden, en dan ben je afhankelijk van de raadsonderzoeker hoe deze er tegenaan kijkt. Je moet aan kunnen tonen dat je een stabiel persoon bent, dat je een stabiele relatie hebt, dat je vervelende dingen uit je verleden hebt verwerkt. Als tijdens een gesprek blijkt dat er dingen zijn die nog niet verwerkt zijn dan wordt daar dieper op ingegaan.
Aangezien wij dat zelf niet meegemaakt hebben kan ik je niet vertellen hoe dat gaat.
Groeten,
Meta
je kunt zelf beslissen wat je aan de raad gaat vertellen.maar in andere landen wordt er wel vreemd tegen een psycholoog aangekeken dus denk hier wel goed over na.wij waren ook ‘te’ openhartig geweest en de onderzoeker had er ook wat over in het gezinsrapport gezet,met als gevolg dat we bijna niet te bemiddelen waren.omdat het niet met de opvoeding van een kind te maken had heeft WK toen om aanpassing van het rapport gevraagd n is dat uiteindelijk gelukt,maar achteraf had ik hier natuurlijk niet over gesproken met de RvK en gewoon mijn mond hierover gehouden.
Ik heb mijn huisarts gevraagd wat hij ervan vond als ik het slikken van mijn medicijn zou verzwijgen. (antidepressiva)
ik gebruik nl. vanaf mei 96 al Seroxat.
Hij vond het geen probleem. Ik ben stabiel als ik medicijnen gebruik en dus vond hij dat ik het niet noemen moest tijdens de raadsgesprekken. Hij vergeleek het met het slikken van een hoge bloeddruk medicijn; als je het niet gebruikt heb je een te hoge bloeddruk.
hij stond volledig achter onze adoptie plannen. ik heb het dus verzwegen en ben nu moeder van 2 heerlijke kinderen. En ik geniet elke dag van onze kanjers.
Louise
Jeetje wat was ik opgelucht toen ik die etappe had gehad. Het viel zo mee, ze was zo aardig, we kregen helemaal niet het gevoel van controle en beoordeling. Ik hoop dat je zo iemand als haar van de kinderraad op bezoek krijgt.
Verder kun je je goed voorbereiden op de gesprekken. Overdenk en schrijf desnoods op wat belangrijk is, waarom jij en je man goed genoeg bent om een geadopteerd kind op te voeden. Benadruk de sterke kanten. Is het van belang dat je bij een psycholoog loopt? Zoniet vermeld het dan niet. Want zoals hiervoor geschreven, het gaat er niet alleen om hoe Nederlanders er tegen aan kijken. Het gaat er in die landen om dat ze de beste ouders voor een kind zoeken. Bewijs jezelf en die persoon van de kinderraad waarom jij zogoed geschikt bent.
Onvrijwillig kinderloze echtparen krijgen heel wat knauwen te verwerken, je kan diep vallen maar als je er weer uit ben, ben je sterker dan een ander. Dit geld voor veel aspirant-ouders, misschien ook wel voor jou?!
Ook ik dacht bij elke etappe uit te vallen en waarom, alleen maar omdat anderen bepalen of wij wel kinderen mogen opvoeden. Nu zit ik jaren verder met drie prachtige kinderen en niemand had het beter kunnen doen dan ik bij deze kinderen.
Eerlijkheidshalve heb ik vaak gedacht hoe het zou zijn als ik aan de andere kant zou staan en mijn kinderen moet zien vertrekken. Als ik het dan voor het zeggen had zou de procedure nog zwaarder worden.
Het is dus maar aan welke kant je staat.
Bovenal is de overtuiging dat jij het aankunt en het goed zult doen. Bewijs jezelf dat en andere zullen vanzelf hierdoor worden overtuigd.
Groetjes en sterkte
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's