moeite....

rebekka...

01-10-2004 00:36

Hoi,
wij zijn al een tijdje aan het denken over adoptie. We hebben 2 biologische kinderen en een pleegzoon.. als 4de kind zouden we nog een adoptie kind willen… Gewoon uit visie dat er teveel kinderen zijn die niet in een gezinssituatie kunnen opgroeien… Nou als wij plaats hebben… 1 en 1 is 2… (hoef ik niet weer helemaal zwanger te worden, want hoewel ik blij ben dat ik zwanger kan worden, vind ik het niet zo super, om nou nog een keer zwanger te worden.)
Maar nu heb ik twee dingen die mij bezighouden:
Als eerste… is dat wel zo… Als ik hoor over de wachtlijsten enzo… tja… je zou dan denken dat er teveel gezinnen zijn dan kinderen.
Daarnaast heb ik ook moeite met de kosten die eraan vast kleven. Niet zozeer dat het veel geld kost enzo. Ik bedoel, geld is maar geld. Maar het geeft mij het gevoel van een kindje kopen als rijke westeling. Het is ook heel stom, want ik ken een aantal adoptiegezinnen, en voor hen vind ik dat niet opgaan, dus het is niet op die manier bedoeld, maar toch geeft het mij persoonlijk dat rotte gevoel….
Hoe staan jullie hierin… Ik ben wel benieuwd en het helpt mij/ons bij de keuze te maken, om wel of geen adoptie kind te gaan proberen te krijgen.
gr.
Ina

01-10-2004 11:40

Hoi Rebekka,
Dat van die wachtlijsten klop wel. Er komen per jaar maar een klein aantal
kinderen naar Nederland en de aanvraag is grote dan het aantal kinderen.
Als je aanmeld moet je tegenwordig al anderhalf jaar wachten voor je de
VIA cursus mag volgen. Daarna het gezinsonderzoek dat komt na ongeveer
een half jaar na de VIA cursus. Als het gezindonderzoek is afgerond heb je binnen enkele weken je beginseltoetemming en dan kun je aanmelden bij een van de bemiddelings organisaties. En dan kan het nog wel een 1 1/2 jaar duren voor
je je kindje kunt halen. Dus al met al ben je dan bijna 5 jaar verder.
Veel sneller zal het denk ik niet gaan. Dus ook dit moet je er voor over hebben
om een kindje te adopteren. En dan mag er tussen de oudste ouder en het kindje niet meer dan 40 jaar zitten. Of je moet als je ouder bent dan 40 een ouder kindje acepteren. En dan mag dat nog tot (ik dacht) 45 jaar.
Het idee dat je een kind “koopt” ja dat voelt misschien zo maar je bent het
meeste geld kwijt aan de reiskosten en de juridiche afhandeling van de adoptie
in het land van herkomst. En voor China moet je ook een behoorlijke gift geven
aan het thuis van je kindje. Als je het zo bekijkt is het niet meer “kopen”.
Altans dat vind ik. Ik heb nooit het idee gehad dat ik mijn dochter heb gekocht.
Nee ze is echt mijn kind en dat voelt ook zo.
Ook vind ik dat je er allebei volledige voor moet willen gaan anders kun je misschien
beter geen kindje adopteren.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt en dat jullie er samen uitkomen.
Ina
anoniem

01-10-2004 13:32

Ik snap wat je bedoelt wat betreft de kosten, ik heb daar zelf ook altijd vraagtekens bij gehad. Wij hebben eerder twee kinderen geadopteerd en kregen bij de vergunninghouder nooit precies te horen waar het geld aan werd besteed. Wel globaal natuurlijk. Nu zijn we bezig met een zgn. zelfdoe-procedure en moeten we elke cent die deze procedure kost verantwoorden aan Justitie. We weten nu echt alles! Wat de directrice in het tehuis verdient, hoe hoog de huurkosten van het kindertehuis zijn, wat de advocaat verdient, wat we voor elke prik moeten betalen enz. enz. En alles bij elkaar opgeteld is dit gewoon veel geld (en nee, de advocaat en de directrice zijn geen zakkenvullers gelukkig). Tel daar dan nog je reis- en verblijfkosten bij en dan kom je echt aan een aanzienlijk bedrag. En dan zijn wij straks nog niet eens de bureaukosten van een vergunninghouder kwijt. Succes met je overwegingen.
Meta

01-10-2004 16:51

Hallo Rebekka,
Over het feit dat je lang moet wachten en of er wel genoeg kinderen zijn die wachten op adoptieouders.
In Nederland is het zo dat het lange wachten hem vooral zit in de periode tot aan de beginseltoestemming (officieel toestemming van de overheid dat je een kind mag adopteren). In het buitenland hebben ze daar veel minder mee te maken. Als je als ouders in de USA een kindje uit China wilt adopteren, dan ben je ongeveer een half jaar bezig met het verzamelen van papieren (kan ook sneller), dat zijn een gezinsrapport en een aantal overheidsformulieren, daarna kan je dossier naar China. De wachttijd in China is momenteel een half jaar ongeveer, dus reken maar uit hoe snel het gaat als je nu in de USA zou wonen.
Als je je nu aanmeldt in Nederland kost het 2-2,5 jaar voordat je je beginseltoestemming hebt. Dan heb je in Nederland nog te maken met het feit dat niet alle vergunnninghouders even snel werken (bij Wereldkinderen moet je voor een China intake dacht ik momenteel nog steeds zes maanden wachten), plus dan nog de wachttijd totdat je dossier wordt opgestuurd en wachttijd tot voorstel (op dit moment 6 maanden, maar wie weet is dat over 3 jaar wel weer ruim een jaar).
Er zijn heel veel kinderen die wachten op ouders. Er is over dit onderwerp, en het verschil van mening hierover met de Nederlandse overheid, veel te lezen op http://www.zelfdoenersinadoptie.nl .
Oh ja, en het verschil tussen het aantal aanmeldingen en het aantal kinderen. De aanmelders van nu krijgen pas een voorstel over vier jaar. Het is in theorie mogelijk dat er over vier jaar dus 3000 kinderen naar Nederland komen. Dat is in werkelijkheid niet zo, want een groot deel van de aanvragers trekt de aanvraag in, om verschillende redenen. Meest voorkomende reden: men wordt toch nog zwanger… Met andere woorden, als de procedure niet zo lang zou duren, dan zouden mensen zich pas aanmelden als ze echt uitgedokterd waren, en zou de wachtlijst voor de voorbereidingscursus (VIA) niet zo vervuild zijn. Men meldt zich tegenwoordig al vroegtijdig aan, en dat is ook heel logisch, omdat men weet dat het hele proces heel lang duurt.
Groeten,
Meta
Debster

01-10-2004 17:23

snap best wat je bedoelt, is best een hoop geld. Als vrouw die dus nooit op de natuurlijke manier een kindje kan krijgen, vraag me dan ook af of je ook zo veel geld kwijt bent als je wel voor nageslacht kan zorgen. Voel me een beetje gestraft omdat moeder natuur me niet goed gezind is. Kan daar ook best wel eens verdrietig en boos om worden. Maar ja, wat doe je er aan. Ik (eigenlijk moet ik zeggen “we”) hebben nog een kans met adoptie en die moeten we dan ook met twee handen aangrijpen.
Ik denk niet dat je met mijn gezwets iets wijzer bent geworden, maar ik moest het ff kwijt (sorry !!)
Groet,
Deb
Mei

02-10-2004 00:25

En wat betreft die wachtlijsten: voor kinderen met een special need zijn er echt niet genoeg ouders hoor.
Misschien is dat iets voor julie om over na te denken?
rebekka...

03-10-2004 22:21

hoelang zijn de wachtlijsten daarvan dan???
ff zomaar hoor… We hebben al een gehandicapt kind en ik geloof in intergratie van de gahandicapte, en dat krijg je beter door niet meer dan 1 gehandicapte in 1 gezin te hebben. (En ook daarvoor geldt, is het zo dan is het zo, maar als ik voorkeur heb dan wil ik op die grond niet….)
rebekka...

03-10-2004 22:28

misschien moet je je niet gestrafd proberen te voelen omdat je een kind moet adopteren wil je een kind krijgen… Er is een mogenlijkheid om toch een kind te krijgen, probeer je (hoe moeilijk dan ook) daar rijk mee te voelen… Moeder natuur laat je in de steek, maar er is een uitweg…. mensen bij wie moeder natuur hun ook in de steek laat, komen er soms minder vanaf… denk aan handicaps, die niet te genezen zijn, dat die mensen er allleen maar mee kunnen leren leven.
((bedoeld als troost ))
rebekka...

03-10-2004 22:32

Bedankt voor jullie lieve maar vooral ook geruststellende antwoorden.
Zolang wij elkaar kennen hebben we het beeld al dat we een laatste kind willen adopteren. Nu ben ik me er zo nu en dan in aan het verdiepen… Wat zijn de voors en de tegens… wat betekend het om een adoptie kind in onze gezinssituatie te hebben, enz. We zijn er gewoon eigenlijk wat serieuzer mee bezig…
ik heb veel aan jullie antwoorden, nogmaals bedankt!!
Mei

03-10-2004 23:52

Hoi Rebecca,
de meeste ouders van SN kinderen zien hun kids niet als gehandicapt.
Je kunt bijv denken aan kinderen met een schisis, een hartafwijking, 1 oogje, doof aan 1 oor. missen van hand, voet, arm, albinisme etc
Allemaal dingen waar prima mee te leven is.
Zelf heb ik meerdere kinderen met een SN en ik geloof toch dat ze prima integreren hoor:) het zijn hele gewone , gezonde kinderen. En hele leuke:)

moeite....

rebekka...

Ina

anoniem

Meta

Debster

Mei

rebekka...

rebekka...

rebekka...

Mei