bodemloos bestaan

  • jacqueline

    Vanuit de Raad van Kinderbescherming hebben wij het advies gekregen om ons meer te verdiepen in de handicap “geen bodem syndroom”. Of wij het opvatten als een waarschuwing doet er denk ik niet zo toe. Toch ben ik me er in gaan verdiepen en na het lezen van boeken ben ik geschrokken. Dat er zoveel adoptie kinderen te kampen hebben met dit probleem. Je moet als ouders sterk in je schoenen staan!

    Toch weerhoudt het mij er niet van om een ouder kindje (vanaf 2 jaar) te adopteren.

    Zijn er adoptieouders die zich hierin herkennen? Ik graag met ze in contact willen komen.

    gr. Jacqueline

  • rebekka...

    ik heb een pleegzoon die met 5 jaar bij ons is komen wonen… hij is nu 11… welliswaar behoorlijk gehandicapt (verstandelijke beperking en ernstig autistisch)

    Mijn pleegzoon ziet zijn bio-moeder nog weleens. Ik heb gemerkt dat je nooit echt de bio-moeder kan vervangen… je krijgt een andere rol, en die is anders als die van de bio-moeder… niet dat de ene rol minder is dan de andere, maar het is anders. Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. Ik kan me daar goed bij neer leggen. Ik weet dat ik heel belangrijk ben in het leven van mijn zoon.

    Of het goed is om een ouder kind te adopteren??? Tja ik heb zoiets van: wat is de toekomst dan van het kind? Als hij/zij niet geadopteerd wordt… Ik denk dat het kind beter af is in een adoptiegezin. Een kind die geadopteerd is heeft een verleden en ik denk dat je daar altijd wat van merkt…Hoe ouder, hoe meer beschadigd. Maar ja, wat ik al zei, wat is anders de toekomst van het kind… Dat geeft toch wel een prettig gevoel? Maar onderschat niet de achtergrond van het kind, dat heb ik wel geleerd met mijn pleegzoon. ik denk dat je het ook niet moet verzwijgen, of het een moeilijk onderwerp laten zijn/… hou zo'n gesprek open…

    Bij ons is het wat makkelijker omdat wij een pleegzoon hebben, en dat wij contact hebben met zijn bio-moeder. Wij leren onze pleegzoon dat hij eigenlijk heel rijk is met 2 mamma's… Een bio-mamma, waar hij uit geboren is, en een mamma die voor hem zorgt. En zo tuurlijk ook met de pappa's.

  • Sanne

    Hoi Jacqueline,

    Ik ben nadat we de kinderen hadden me gaan verdiepen in bodemloos bestaan. Het lijkt me als je dat van te voren leest dat het schrikken en afknappen is.

    Het gaat ook vaak goed.

    Groetjes en succes

    Sanne

  • Marianne

    Tja wat is schrikken. Ook ik heb het boek voor de adoptie gelezen en dacht alleen maar wat erg!

    Pas toen we midden in de shit zaten herinnerde ik me het boek, zo'n 11 jaar later.

    Nu ben ik inmiddels jammer genoeg ervaringsdeskundige, en zie het om me heen toch heel vaak misgaan.

    www.bodemloos.com