om te (glim)lachen

  • anoniem

    Oke, laten we eens met z'n allen (glim)lachen, bijv. over de meest bizarre/botte/domme/grappige opmerkingen die mensen kunnen maken die zich duidelijk niet hebben verdiept in adoptie en alles daaromheen.

    Het duurt maar en het duurt maar voordat wij onze dochter eindelijk kunnen ophalen. Collega van mijn man: “kun je er nog vanaf?”

    Een vriend: “ik kan me niet voorstellen dat je van zo'n kind kunt houden en je huis volhangt met foto's”.

    Mijn nagelsyliste: “waarom ga je er niet heen en koop je iemand om?”

    Je kunt om dit soort opmerkingen boos of geirriteerd raken, ik lach er altijd maar om, je kunt het die mensen eigenlijk niet eens kwalijk nemen. De enigen die echt kunnen begrijpen waar je als adopterend mens doorheen moet zijn degenen die in hetzelfde proces zitten.

    groeten

  • Yvonne

    Ha, leuk!

    Wij kwamen laatst iemand tegen die we al een tijdje niet meer gezien hadden.

    “O ja, jullie gaan iets adopteren hè…”

    groetjes,

    yvonne

  • elly

    Of de volgende van mijn schoonzus toen onze dochter bijna thuis was. “Als het niet goed is, kun je het dan ruilen”

  • meimei

    De CB-arts: “spreekt ze nog Chinees.”

    Onze dochter was toen 4 jaar en ruim 2 jaar bij ons

  • marlet

    hmm; zo'n vreemde vraag is dat nou ook weer niet…

    Ca. 1,5 jaar na thuiskomst sprak de eigenaar van de plaatselijke chinees in het chinees tegen onze ochter (op dat moment bijna 4 jaar oud) en zij sprak zelfs iets in het chinees terug!

  • wendy

    hoi

    ik moet zelf om deze altijd heel hard lachen.

    onze zoon komt uit nederland, blank, blond en blauwe ogen.

    regelmatig kom ik oude bekende tegen die niets van onze adoptie weten.

    en dan zeggen ze goh hij lijkt echt op jou een echt …(onze familie naam).

    en ik denk maar je moest eens weten!!!!!!!!!!

    groetjes wendy

  • Bianca

    Vanmiddag nog iemand op straat: “ Is hij echt van u”? Waarop ik uiteraard “Ja” heb geantwoord.

  • caatje

    Bij aankomst op een vliegveld in Turkije, vroeg een Turkse medewerkster aan mij of het mijn dochter was, ik zei ja en toe keek ze naar mijn man. Haar reactie naar mij was met een vinger in de lucht: oh oh oh!!

    Groet Carola

  • Marieke

    Mijn dochter was 8 maanden toen ze vanuit Amerika naar Nederland kwam. Inmiddels is ze drie jaar en vragen mensen nog regelmatig: spreekt ze al een beetje Nederlands?

  • blij

    Zitten we bij de apotheek te wachten, komt er een meneer op ons af en vraagt “is dat nou zo eentje uit een ander land?” waarop onze dochter vol trots (net 4 jaar oud) zegt “ja hoor meneer, ik kom uit China”.

    Ik weet niet wie er trotser was, onze dochter of ik!! Zij redt het wel in deze maatschappij…..

    Ik was met onze dochter (toen 5 jaar) en een aantal kinderen uit haar klas op bezoek bij demente bejaarden, samen leuk knutselen en zingen.

    Vraagt een opaatje ineens aan mij wie mijn dochter was. Dus ik wijs onze Chinese dochter aan, waarop het opaatje heel blij zegt “ach, dat kun je ook wel zien, ze lijkt precies op u”!

    Onze dochter straalde helemaal, “mamaah….ik lijk echt op jou! Opaatje ziet dat ook!”

    Geweldig toch!!