ervaringen met NAS

Ik raad aan om niet via de NAS te gaan. Hoe aantrekkelijk het aan de buitenkant ook lijkt. Laats zag ik op hun facebook dat ze een kwaliteitscontrole hebben gehad. Met een hele positieve uitkomst! het is zo ontzettend vreemd dat er zo ontzettend veel loos is bij de NAS en dat er vervolgens zo'n rapport komt. Dat moet toch al duidelijk zijn dat er iets echt totaal niet klopt… helaas…..waarschijnlijk zijn cliënten en ouders zelf niet in dit verhaal betrokken. Of hooguit willekeurige ouders door de Nas zelf uitgekozen.

Ik heb wat onderzoek gedaan en weet uit betrouwbare bron een aantal verhalen van de NAS die er niet om liegen. Daarnaast is er zelf een angstsfeer bij sommige mensen ontstaat omdat je met je rug tegen de muur staat soms en zoals het lijkt je op een gegeven moment niks meer te zeggen hebt als je eenmaal in het proces zit en dan met name de nazorg is uiterst slecht of zelf helemaal niet aanwezig. Mensen durfden niet meer tegen de Nas in te gaan bang voor een soort ‘'vervolging’' in welke vorm dan ook. Ze durfden hun verhaal niet altijd meer eerlijk naar buiten te brengen omdat ze gewoon geen behoefte hebben dat ze de NAS achter hun aankrijgen ter verantwoording. Een soort onrust die achter je aan komt terwijl je al zo veel zorg aan je adoptiekind(jes) hebt. Sommige vrouwen hebben al zo veel aan hun hoofd dat ze eigenlijk alleen maar verlangde dat de NAS een goede nazorg verleende of een soort steun zouden zijn. Een steun in wat dan ook: bv een belletje hoe het gaat, een belletje waarom iets niet lukt zoals bv een rapport, medeleven, vriendelijke uitstel van betaling of rapportage, belangstelling etc. Maar i.p.v. daarvan gaat alles in de nazorg via de mail en lijkt er een harde business achter de NAS schuil te gaan. Hebben we het nu over levende ouders en kinderen die steun nodig hebben? Of een flinke business zaak waar flink wat geld in omgaat? Zo gauw je de naam van de NAS zou kunnen schaden, niet doet wat ze willen of een rekening moet betalen dan weten ze je wel te vinden. Ik heb echt te doen met de ouders om wie het in dit verhaal gaat. Soms zou je ze beter willen leren kennen om hun verhaal nog beter te begrijpen, maar ik ben bang dat als je er te diep in gaat er meer verhalen zullen komen en er een beerput open gaat. Daarnaast willen de meeste ouders gewoon met rust gelaten worden en zich voor de volle 100% geven voor hun kindje i.p.v. zich bezig houden met de NAS, en dat soms ten koste van hun zelf of hun portemonnee.

De communicatie is zeer slecht. Door omstandigheden konden ouders (voorlopig) geen rapport schrijven en werden ze via een nieuwsbrief notabene bedreigd dat er een gang naar de rechtbank gemaakt zou worden en de kosten volledig voor de ouders zouden zijn omdat ze ruim over de deadline zaten dat het rapport moest zijn aangeleverd. Daarnaast moesten ze van te voren een borg van een aantal duizenden euro's betalen voor de rapporten die elk jaar geschreven moeten worden. Ook moet je een contract tekenen op het laatste moment (je wilt dan niet meer terug en heel graag je kind(jes) ontmoeten en resultaat is dat je dan maar wel tekent omdat je anders helemaal terug bij af bent. met andere woorden ze kunnen je voor alles laten tekenen)

telefonisch contact is zeer slecht. er wordt geen contact openomen als er vragen zijn maar i.p.v. dat de NAS telefonisch contact met de ouders opneemt met de vraag: hoe gaat het in jullie gezin en wat is er aan de hand dat wij dit en dat stuk missen? (Dat mag je toch wel verwachten nadat je via de NAS zulke ongelooflijk hoge bedragen voor adoptie kwijt bent) worden er allemaal waarschuwingsmails gestuurd die soms dreigend van toon kunnen zijn.

Verder weet ik dat er via de Nas mensen naar het geboorteland van hun kindje gegaan zijn en met lege handen thuis gekomen… een trauma voor de rest van hun leven.. het kindje ging op het allerlaatste moment naar de biologische moeder terug terwijl de adoptieouders al maanden voor het kind hadden gezorgd en er een band was opgebouwd. even terzijde waar het kindje het beste thuis zou horen. Maar dat deze schrijnende situatie plaatsvindt is voor de adoptieouders en hun familie werkelijk een groot trauma waar ze de rest van hun leven mee om moeten gaan.

Er zijn aspirant adoptieouders die al heel erg lang op de wachtlijst staan en steeds maar zeer beperkt of weinig informatie van de NAS ontvangen over hun situatie. Die vreselijke onzekerheid. Totdat er allerlei berichten in Amerika werden gevonden over ‘’hun’’ land. Informatie die in Amerika wel al bekend was maar niet door de NAS werd gecommuniceerd. Mensen worden op een gegeven moment gewoon wanhopig als het zo vele malen langer duurt dan verwacht. Wat zou het mooi zijn als de NAS dan meer tijd in zou investeren in de wachtende aspirant ouders met het beter communiceren over hun procedure. Geen aspirant ouders aan het lijntje houden, zoals ze zich nu soms voelen, maar gewoon goed in contact blijven en vooral eerlijk zijn.

Ook zijn er mensen die naar het geboorteland gingen van hun kinderen en pas in het land geconfronteerd werden met ernstige SN. In het land zelf moest er uiteindelijk maar even via skype contact gelegd worden via RvKB omdat de NAS in hun papieren de ouders geen toestemming konden geven voor deze SN. En als de NAS nu heel goed meelevend zou zijn en fouten zouden erkennen……..

En werd er zelfs op een gegeven moment even ‘'vriendelijk’' gemaild naar ouders dat er een deel van de borg weg viel omdat de ouders met hun stukken van de rapportage niet aan hun eisen voldeden. Er was namelijk een stuk niet aangeleverd volgens de NAS, terwijl die absoluut wel was aangeleverd. Vervolgens altijd maar bij hoog en laag vol houden dat ze(de NAS) gelijk hebben. De nas heeft altijd gelijk en de directeur van dat moment is in zulke situaties erg dominant. De directeur heeft zoals hij overkomt zijn taak in de tweede kamer gemist, vooral veel en dominant praten. Bij voorbaat gelijk en overal een antwoord op(die natuurlijk totaal soms onterecht is maar dat krijg je er niet in.) Ik vind dit heel vervelend om te melden omdat er ook mensen zijn die wel een fijne adoptieprocedure gevolgd hebben bij de NAS. In het begin krijgt je echt een fijn gevoel en het gevoel dat er goed contact is. Daarnaast werkte er, zoals ik heb begrepen, bij de Nas een vrouw die wel ontzettend vriendelijk en goed in haar werk was. Helaas was die opeens weg bij de NAS.

Naar aanleiding van de vraag uit 2007 wilde ik hier toch eerlijk antwoord op geven. Misschien zijn er mensen die via google nog op deze website komen en dan toch hun gedachten om via de NAS te bemiddelen goed kunnen overwegen. Het is ondertussen ruim tien jaar verder en blijkbaar is er in die tien jaar niet veel veranderd als er al voor 2007 ook al slechte ervaringen waren.

Deze mensen die deze ervaringen hebben gehad die komen er niet echt mee naar buiten omdat ze hun kinderen niet willen schaden maar ook omdat men gewoon geen kant uit kan soms door de kromme contracten. Daarnaast is er vaak wel aandacht in de media geweest voor de kinderen zelf, en of adoptie een goede oplossing is ja of nee. maar hoe het met de ouders gaat die in de adoptie procedure zit is eigenlijk weinig aandacht, een vergeten hoek. En als ouders eenmaal in de procedure zitten en ontzettend verlangen naar hun kindje zijn ze in bepaalde zin erg kwetsbaar… want je verlangt zo naar dat ene doel dat een organisatie eigenlijk heel makkelijk van je kan verwachten wat ze willen. Je hebt namelijk je doel voor ogen. Het is jammer dat dit nog steeds nooit eerlijk naar buiten is gekomen zodat de adoptie procedures eerlijk en zuiver zullen zijn. niet alleen voor de kinderen maar ook voor de ouders. Wat zou het mooi zijn dat als de NAS dit leest en ze niet gelijk in hun strijdstoel gaat zitten maar gewoon eerlijk zouden zijn tegenover de buitenwereld en al die mensen die zich gedupeerd voelen. Wat zou het mooi zijn als de NAS zuiver en schoon schip zou maken i.p.v. zich steeds weer in te dekken. Wat zou het mooi zijn als de NAS gewoon eerlijk hun fouten zouden kunnen toegeven en weer het volledige vertrouwen mag hebben van de mensen.

Nicole

Annemarie