Is 'genoeg' wel genoeg bij adoptie ?

Charles van Ufford

21-02-2009 12:18

Beste allemaal,
Om te beginnen: ik ben een stille meelezer die niet echt de behoefte heeft zich in discussies te mengen. Het is daarom ook bijzonder dat ik nu toch wat schrijf. Het gaat mij om een verhaaltje dat ik recentelijk ergens las over een stel dat zelf vier kinderen heeft en dit een tijdje lang wel voldoende vond.
Nu het zelfdoen verhaal in de USA weer een wending heeft genomen, kwam dit stel tot de conclusie dat het wel weer kriebelde en dat ze het toch eigenlijk wel leuk vonden om nog een kindje te adopteren. Ze vroegen een BKA nummer aan en omdat ze de VIA en de RvdKB gesprekken uiteraard eerder hadden doorlopen, kwamen ze al snel in aanmerking voor een aanvullend gesprekje met de Raad. Dit zal allicht zonder al te veel problemen verlopen en daarmee ontstaat een situatie waar ik persoonlijk moeite mee heb. Ik ben erg benieuwd naar jullie mening hierover.
De situatie heeft aantal kanten:
** door de snelheid van deze procedure haalt het stel in een paar weken tijd zo'n beetje iedereen in die in de afgelopen twee jaren een BKA nummer heeft aangevraagd, heeft zitten wachten op de VIA, heeft zitten wachten op de medische keuring, heeft zitten wachten op de Raadsgesprekken en uiteindelijk op de felbegeerde BT.
** dit stel moet ook weten dat er een tendens is dat er minder kinderen naar NL komen terwijl het aantal adoptieouders niet of nauwelijks afneemt. Er is al een tekort aan adoptiekinderen en dit tekort wordt alleen nog maar groter onder de huidige omstandigheden
Mijn conclusie is dus dat dit stel voor een marginaal eigen voordeel (wat is je winst als je van vier naar vijf kinderen in een gezin gaat ?) een hele serie toekomstige adoptieouders in de wielen rijdt. Niet alle ouders met een BT zullen uiteindelijk een kindje mogen adopteren om zo een gezinnetje te gaan vormen, want voor een relatief groot deel van deze groep speelt de leeftijdsgrens een grote rol. We mogen dus aannemen dat een geslaagde adoptie van een vijfde kindje nagenoeg zeker leidt tot een definitief kinderloos stel ergens anders.
Dit probleem heeft niet veel te maken met ‘het belang van het kind’ maar alles met de juiste spelregels in de wereld van adoptie. Is het nodig om grenzen te stellen aan dit soort adoptie-verslaafde ouders of hebben alle (toekomstige) ouders evenveel recht op geluk. Aangezien er geen regels bestaan voor dit soort voorrangs- of toewijzingsproblemen, geldt er hooguit een ethisch besef. Vandaar mijn vraag aan jullie allemaal: wat is jullie mening ?
Groet,
Charles
Miranda

21-02-2009 12:59

Hoi,
Dit is en blijft altijd lastig. Zo zijn er bv ook (aanstaande) adoptie ouders die adopteren terwijl ze biologisch eigen kinderen kunnen krijgen en/of al hebben. Mag dit? Ja waarom niet of nee dit kan niet omdat………
Iedereen die voor adoptie gaat dit doet vanuit zijn eigen motiven en oprechtheid.
Ik denk dat je niet voor een ander kunt bepalen wanneer het gezin kompleet is. Ik zelf heb altijd graag een groot gezin gewild. En na de eerste adoptie hebben we een tweede procedure opgestart. Of we nu een (plat uitgedrukt) een kindje voor iemand anders weg nemen die nog niets heeft? Ik weet het niet. Ik blijf ervan uitgaan dat alles in het belandg van het kind is. En mocht blijken dat er geen tweede komt dan heeft dit zo moeten zijn. Mocht het wel lukken dan zullen wij zeker een derde procedure opstarten……………………
Miranda
Inka

21-02-2009 13:40

Hoi,
Ik had wel 6 kinderen willen adopteren: leeftijd en geld hielden dit tegen. Had dit ook niet gemogen, als die 2 zaken geen belemmering waren? Een quotum van max 2 kinderen adopteren bijvoorbeeld. Wij zijn zelf niet ongewenst kinderloos: wordt dat de volgende drempel? Alleen zij die niet kunnen?
Moet ik nu gaan oordelen over mensen die eerst 5 of 10 jaar medisch iets proberen om vervolgens als 2e keus gaan adopteren - dat wordt soms geroepen. Zelf zie ik dat niet zo. Oh ja, het is geen 2e keus - wordt ook geroepen. Soms loopt het leven anders en stel je je leven bij, denk ik zelf. Maar ik mag me wel gaan verdedigen als ik in de rij ga staan met mensen die in eerste instantie helemaal niet aan adoptie hebben gedacht.
Laat iedereen aub zijn eigen keuzes maken.
Inka
Froukje

21-02-2009 14:20

Uit jou verhaal begrijp ik een beetje dat ouders van al 4 kinderen eigenlijk door dat ze de via en alles al hebben doorlopen en nu hun Bt op zak hebben voor een 5de kind. Voorang hebben op andere ouders die wachten op de VIA, ook deze mensen , maar ook wij en vele anderen hebben ook moeten wachten op de Via in ons geval bijna 2 jaar en nu als we de tweede procedure zouden doen gaat het sneller , want je hoeft uiteraard niet meer te wachten op de VIA.
Dus dat scheelt al gauw twee jaar. Maar ik denk persoonlijk dat het voor een ieder zelf is om te beslissen of je gezin compleet is. Bij de één is dat met 1 of 2 kinderen en soms willen graag nog voor een kindje zorgen , iedereen doorloopt dezelfde procedure. Denk niet dat ouders welk meerdere kinderen adopteren anderen in de wielen rijden. Dat gevoel heb ik niet en ook nooit gehad. Voor iedereen is in in het begin de procedure even lang vanaf BT kan het alle kanten op geen mogelijkheden en daardoor geen kinderen, of enkele maanden wachten of zelfs jaren je hebt het zelf nooit voor het zeggen. Adoptie is in het belang van het kind. Maar zoals jij schrijft adoptieverslaafdeouders heb ik moeite mee, een ieder beslist voor zich zelf wat de mogelijkheden zijn en een ieder mag op zijn manier zijn geluk zoeken. Van voorangs of toewijzingsproblemen is absoluut geen sprake iedereen moet in beginsel dezelfde procedure volgen of je nu geen , 1 of 4 kinderen hebt.
Dit was wat ik er over kwijt wil
Groetjes Froukje
Eve....

21-02-2009 15:18

Beste Charles,
Je schreef:
> Nu het zelfdoen verhaal in de USA weer een wending heeft
> genomen, kwam dit stel tot de conclusie dat het wel weer
> kriebelde en dat ze het toch eigenlijk wel leuk vonden om nog
> een kindje te adopteren.
Over welke wending gaat dit? Gaat het om het feit dat Stichting Kind en Toekomst nu voor de USA bemiddeld? In dit geval gaat om kinderen die ouder dan 4,5 jaar en moeilijk plaatsbaar zijn.
Je schreef:
> ** door de snelheid van deze procedure haalt het stel in een
> paar weken tijd zo'n beetje iedereen in die in de afgelopen
> twee jaren een BKA nummer heeft aangevraagd, heeft zitten
> wachten op de VIA, heeft zitten wachten op de medische
> keuring, heeft zitten wachten op de Raadsgesprekken en
> uiteindelijk op de felbegeerde BT.
Deze snelle procedure heeft iedere adoptieouder doorlopen die meer dan 1 x keer geadopteerd heeft (en dat zijn heel wat adoptieouders!), hier is niets bijzonders aan. Er zijn ook nog andere versnelde procedures zoals die voor mensen van 42 jaar en ouder, in dit geval kan het ook om een eerste procedure gaan.
Je schreef:
> Mijn conclusie is dus dat dit stel voor een marginaal eigen
> voordeel (wat is je winst als je van vier naar vijf kinderen
> in een gezin gaat ?) een hele serie toekomstige adoptieouders
> in de wielen rijdt. Niet alle ouders met een BT zullen
> uiteindelijk een kindje mogen adopteren om zo een gezinnetje
> te gaan vormen, want voor een relatief groot deel van deze
> groep speelt de leeftijdsgrens een grote rol. We mogen dus
> aannemen dat een geslaagde adoptie van een vijfde kindje
> nagenoeg zeker leidt tot een definitief kinderloos stel
> ergens anders.
Ik vind dit erg kort door de bocht. Ten eerste is het nooit zo dat een ander stel kinderloos blijft door toedoen van deze mensen. Daarnaast kan het heel goed zijn dat deze mensen open staan voor de adoptie van een kind wat moeilijk te plaatsen is. Als dit laatste het geval is dan doen deze mensen precies waar adoptie voor bedoeld is nl. een kind een thuis geven wat het anders niet gehad zou hebben.
Je schreef:
> Dit probleem heeft niet veel te maken met 'het belang van het
> kind' maar alles met de juiste spelregels in de wereld van
> adoptie.
Het belang van het kind is dat het terechtkomt in een liefdevol gezin, dit staat geheel los van hoeveel kinderen (biologisch of niet) mensen hebben. De enige spelregels binnen adoptie zijn die van het belang van het kind en niet die van het belang van de ouders.
Charles, ik weet niet of jij al kinderen geadopteerd hebt, mijn gevoel zegt van niet. Ik kan me dan ook best wel voorstellen dat dit je moeilijk valt. Helaas is dit niet afhankelijk van wat andere mensen doen maar voornamelijk van eigen keuzes (lang traject vruchtbaarheidsbehandelingen, late start adoptie, keuze voor een zo gezond en zo jong mogelijk kind etc. )
Groetjes,
Evelien
Daan

21-02-2009 18:03

Hallo Charles,
Ik vind dit verhaal wat je schrijft ook wel “te”. Van mij zouden ze wel een “limiet” op adoptie mogen zetten. Ik weet niet of er echt cijfers / statistieken zijn van mensen die niet meer kunnen adopteren omdat anderen 3 / 4 of zoals nu 5 kinderen adopteren. Ik weet wel dat er mensen enorm lang wachten. Ik hoef daarvoor niet zo ver te zoeken. Wij zelf hebben een BKA nr van 2002!!!!!!! en zijn nog steeds wachtende…. Gelukkig waren we toen nog niet zo oud toen we het aanvroegen anders zou tegen de tijd van het voorstel onze leeftijd waarschijnlijk een rol gaan spelen en alles misschien helemaal niet meer doorgaan…..
Het gaat hier ook helemaal niet om iemand iets wel of niet gunnen het gaat om het systeem wat niet klopt.
Van mij persoonlijk zou bijvoorbeeld ook de matching in NL plaats mogen vinden. Dan kan het zo zijn dat nr 1 op de lijst ook werkelijk nr. 1 is. Je staat dan weliswaar niet meer voor een bepaald land op de lijst staan maar dat zou voor mij ook niet hoeven. Je zou je dan voor kunnen stellen dat je vergunninghouder op de hoogte is van jouw situatie en die kan dan de matching verzorgen.
Maar ja…. zo werkt het nu eenmaal niet…..
Groetjes
Danielle
janine2

21-02-2009 19:42

Hallo Charles,
Mijn mening zal wel niet door iedereen gewaardeerd worden, maar ik ben het er mee eens dat mensen die voor een eerste adoptiekind gaan voorrang moeten krijgen op mensen die al een kindje hebben. Dit omdat de hele wereld tegenwoordig een ikke-ikke-ikke cultuur is en ik er moeite mee heb dat mensen die dus voor een 2e, 3e of volgend kind gaan inderdaad veel sneller aan de beurt zijn dan “beginners” die sowieso al 2-3 jaar moeten wachten op de VIA, de raadsgesprekken etc. Iedereen moet voor zichzelf beslissen wanneer zijn gezin compleet voelt en of ze een volgende procedure willen opstarten, maar dan vind ik dus dat mensen die voor een 1e gaan, voorrang moeten krijgen. Ik ben zelf moeder van een prachtig adoptiekindje, zou misschien best een 2e willen, maar zou er absoluut moeite mee hebben dat ik met mijn wens voor een 2e kind, de wachttijd van mensen die zo graag een eerste kindje willen hebben nog langer zou maken, want dat doe je dan. Voor de goede orde, ik vind dus niet dat je geen volgende procedure zou mogen starten, maar vind wel dat het systeem niet klopt dat de mensen die zo graag een 1e willen nog langer moeten wachten door mensen die een 2e, 3e etc. willen. Ik vind dat die mensen onderaan de wachtlijst gezet moeten worden.
Daarbij wil ik ook zeggen dat ik er ook moeite mee heb dat mensen die tegen de naderende leeftijdgrens aanlopen, voorrang krijgen. In de meeste gevallen zijn die mensen jarenlang bezig geweest carriere te maken, willen dan kinderen, zijn inmiddels op een leeftijd dat dat niet zo makkelijk meer gaat, gaan jarenlang het medische traject in, proberen er alles aan om zelf zwanger te raken en gaan dan uiteindelijk voor adoptie. Ik heb hier persoonlijk moeite mee omdat ik vind dat een kind een kind is, of het nu wel of niet je genen heeft. Hoe je het ook wendt of keert, mensen die eerst zelf geprobeerd hebben biologische kinderen te krijgen, hebben dat als eerste keus gehad anders waren ze direct wel met adoptie begonnen. Hetgeen natuurlijk niet betekent dat het geen hele liefdevolle adoptieouders kunnen zijn, die bij nader inzien (nadat hun kindje thuis is) veel eerder aan de procedure waren begonnen. Dus zo heel zwart-wit kun je het niet zien denk ik. Maar dit is mijn gevoel erbij en ook ik mag gelukkig mijn mening geven.
groetjes,
Janine, moeder van 1 prachtig adoptiekindje die beseft hoeveel geluk ze heeft gehad om uberhaupt een kindje te kunnen adopteren met zoveel wachtende aspirant adoptieouders
Simone

21-02-2009 20:02

De wens voor een tweede, derde, vierde, of hoeveelste kind dan ook, hoeft niet minder intens te zijn als bij de wens voor een eerste kindje. Dit is ook de reden dat ik niet wil bepalen wie wel/niet nog een tweede/derde/vierde of zoveelste procedure mag starten en wie voorrang heeft op wie. De snelheid van de procedure zit hem in de wachttijd bij de Raad (voor een aanvullend onderzoek ben je veelal sneller aan de beurt dan voor je eerste onderzoek) maar dat is maar 3 maanden op een wachtlijst waarvan geldt dat er een ouder bij een kind gezocht wordt: het is niet zo wie bovenaan de lijst staat krijgt als eerste het kindje….
Een kind heeft recht op een veilige liefdevolle omgeving, een gezin, een volwassene heeft geen recht op een kind….als dat wel zo is laten we dan eerst alle biologische kinderen in Nederland evenredig verdelen over alle wens-ouders en dan pas aan adoptie denken.
Saar

21-02-2009 20:35

Volgens mij hebben wij waarschijnlijk hetzelfde verhaal gelezen en als dat zo is dan had je iets beter moeten lezen. Want deze mensen hebben welliswaar 4 kinderen waarvan 3 biologisch en 1 geadopteerd. Dus in dit geval kun je niet echt spreken van adoptieverslaafd.
En laten we eerlijk wezen de lange wachttijden waar we nu mee te maken hebben hebben we veelal aan onze eigen keuzes te danken; lang wachten met je kinderwens, eerst een langdurig medisch traject kiezen, eerst voor biologische kinderen kiezen (als dat mogelijk is). Er zijn maar heel weinig mensen die direct voor adoptie kiezen.
En ik ben het ermee eens dat een wens voor een 3e (enz) kind net zo intens is als voor een 1e maar helaas kun je daar pas over mee praten als je al een kind hebt (of meerdere).
En laten we eerlijk zijn in Nederland zijn gezinnen met meer dan 4 kinderen eerder uitzondering dan regel in tegestelling tot de VS waarje veel vaker hoort van adoptie van meer dan 4/5/6 kinderen naast de biologische kinderen.
En eigenlijk toch ook wel heel hypocriet dat wij kinderen uit een land adopteren omdat de kinderen daar niet welkom zijn. Terwijl dat land wel SN en oudere kinderen adopteren uit China/ Afrika/ Haiti e.d. maar kinderen uit hun eigen land geen toekomst geven.
Alice

21-02-2009 20:36

Hallo Janine,
Wij hebben twee adoptiekinderen en ook wij hebben lang op de via cursus en de gesprekken van de raad moeten wachten, het probleem en verschil is dat de wachttijd nu veel langer is.
Wij waren 34 en 36 jaar oud toen wij zijn begonnen met de procedure en nee dat kwam niet omdat wij bezig waren met onze carriere maar wij hebben elkaar gewoon later leren kennen.
Groetjes Alice

Is 'genoeg' wel genoeg bij adoptie ?

Charles van Ufford

Miranda

Inka

Froukje

Eve....

Daan

janine2

Simone

Saar

Alice