Ik sta helemaal niet zo te juichen over dit artikel: http://dewereldisvaniedereen.blogspot.com/2011/01/vlieg-er-niet-in.html
Ik kan me heel goed voorstellen waarom de UAI behoorlijk pissed erover is: http://uai-news.blogspot.com/2011/01/most-beautiful-choir-of-tears-adoption.html
Groet, Michiel
Dag Nathalie,
Waarom meteen de gedachte dat er sprake zou zijn van jaloezie? Vind ik wel heel makkelijk….
Want ook voor mij geldt dat deze evacuatie nogal dubbel aanvoelt: vanaf het moment van evacuatie bleek dat grenzen verschoven: eerst ging het alleen om die kinderen waarvoor de adoptieprocedure vrijwel was afgerond, daarna voor alle kinderen die in procedure zaten, daarna nog een aantal kinderen die in het geheel nog niet geadopteerd waren… en het feit dat er bijna kinderen waren meegenomen waarvan er ouders waren, dat is geen verhaaltje, dat is waarheid.
Ik zeg niet dat deze evacuatie niet had moeten plaatsvinden, maar ik vind het vrij onkies van NAS om jaar na de ramp in Haiti jezelf op zo'n manier in de picture te zetten ‘'wij hebben kinderen gered’'. Vind het toch vooral jezelf op de borst kloppen en jezelf als organisatie naar voren schuiven. Want er zijn bij dit hele proces absoluut kanttekeningen te plaatsen - zoals Michiel en Mirjam aangeven. Dus waarom dat nu meteen weer weggeschoven moet worden als zijnde afgunst…. klinkt wel naar de kop in het zand zo'n reactie.
Groetjes,
Anja
Hoi Michiel,
Je reactie heeft me aardig beziggehouden moet ik eerlijk zeggen, en ik heb flink zitten spitten in de linkjes die je hebt geplaatst naar je eigen blog en het rapport van ISS. Ik ben er op zich blij mee dat je als een soort ‘geweten’ ook de andere kant van zo'n verhaal belicht, maar een paar dingen gingen me toch wel wat ver. Een paar grepen:
Je schrijft: “Wel jammer dat het lijk van adoptierechter lag te vergaan onder de puinhopen van het Paleis van Justitie. Moesten ze nog snel een andere autoriteit bereid vinden om haar handtekening te zetten.” Ik vind zo'n opmerking echt veel te ver gaan. Ik heb de medewerkers van de NAS ook weleens persoonlijk gesproken (net als velen hier) en ik vind het onverteerbaar dat met zo'n stelling de suggestie de wereld wordt ingeslingerd dat deze mensen van dien aard zijn, dat ze de dood van een rechter (of wie dan ook) wel handig uit vinden komen.
Verder schrijf je dat Wereldkinderen al in 2008 had besloten te gaan stoppen met adopties uit Haïti. Maar ik had toch begrepen dat Wereldkinderen en de NAS hebben samengewerkt bij de luchtbrug? Dan stond WK toch wél achter deze evacuatie en bijbehorende adopties?
In je zin ‘in tegenstelling tot andere adoptieouders sta ik dus niet te juichen over dit artikel’ heb je even doorgelinkt naar deze draad hier op het prikbord, om te laten zien wie er juicht. Prima, dit is een openbaar prikbord, maar dat geldt ook voor jouw blog. Daar kwam ik op deze plek een paar reacties tegen die wat mij betreft precies aangeven waarom het wel heel makkelijk is veroordelend te kijken naar adopties onder de vlag van ‘we kunnen beter de bevolking lokaal steunen dan adoptiekindjes hierheen te laten komen’. Over deze tweespalt zijn al vaker felle discussies gevoerd hier, en ieder mag daar zijn mening over hebben, maar ik heb vaak het dubbele gevoel dat het een en het ander weinig met elkaar te maken hebben. Uiteraard hoor je als adoptief ouder betrokken te zijn bij de situatie in het land van herkomst, maar ik doel meer op de vraag hoe een geschonken Euro precies rolt. Gisteren was t.g.v. het herdenken van het feit dat de aardbeving in Haïti nu 1 jaar geleden is een programma op Radio 1, waarin een lokale hulpverlener uitlegde dat van de 100 miljoen Euro die was gestort op rekening 555 van de SHO, er nog maar 40 miljoen op z'n plek terecht is gekomen. Simpelweg omdat de infrastructuur van het land niet toestaat dat de wederopbouwmaterialen waar het geld voor bedoeld was, op hun plaats van bestemming aankomen en dat daar daadwerkelijk gebouwd mag gaan worden. Het vreselijke gevolg is dat het land nu een jaar na dato nog steeds in totale ontreddering is. Wat gebeurt er in zo'n situatie met kindjes die in een tehuis wonen dat is ingestort, of van wie de verzorgers gewond of gedood worden?
Zelf zit ik er zo in dat ik denk dat de evacuatie een heroïsche actie was, zolang het gaat om die kindjes waarvan de procedures al heel ver gevorderd waren. Er zaten zelfs ouders tussen die al in Haïti geweest waren en daar aan hun kindjes waren voorgesteld. Ik ga daarin helemaal met jou en het artikel van ISS mee dat zorgvuldigheid natuurlijk geboden is, ook onder extreme omstandigheden. Toch geef je zelf hier ook al aan dat voor de Nederlandse gevallen de papieren in orde waren en dat ISS ook foutjes in het rapport heeft zitten, en dat vooral in Amerika vanalles is gebeurd waar critici al voor waarschuwden. Laten we dan vooral Amerika en Nederland ieder op hun merites beoordelen.
Tenslotte wordt hier door een aantal mensen net gedaan alsof het artikel in het NRC een advertorial van de NAS was. Ik schat het NRC toch iets hoger in, gezien de journalistieke reputatie die deze krant heeft. De NAS is hierin een van de geïnterviewde partijen, niet de schrijver. Als het je dus steekt dat er een volgens jou onterecht heldenverhaal wordt gepubliceerd, ligt de verantwoordelijkheid daarvoor bij de krant.
Groet,
Sander
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
