keuzes maken

rj

21-01-2011 13:03

Aangezien het in de ogen van een aantal forumleden vrijwel not done is om voor een NSN te gaan en daar dus ook de lasten (zoals langere wachttijd te nemen) ben ik toch benieuwd in hoeverre de SN goeroes op dit forum ( byv Anja ,BG ) durven te beweren dat hun kind geen tweede of derde keuze is ?
Wie heeft er van begin af aan gekozen heeft voor een SN adoptiekind. Dus bewust geen biologisch eigen kinderen, geen medisch traject gevolgd maar puur is gegaan voor adoptie van een SN Kind.
Waarom slechts een /twee/drie kinderen “gered” terwijl je met dezelfde financiele middelen zoveel kinderen kan redden
Waarom nog adopteren uit de VS en China dit zijn tenslotte economische grootmachten
ik

21-01-2011 13:24

Er zijn genoeg mensen die bewust kiezen voor adoptie en niet eerst proberen zelf zwanger te worden: wij. We kozen bewust voor het adopteren van een SN-kindje en hebben daarvoor jaren op de wachtlijst gestaan (niet VS of China). Hebben uiteindelijk een geweldig kind gekregen. En, oh ja: we proberen ook door steun met financiële middelen de wereld (mens & natuur) een beetje beter te maken.
Dat alles maakt ons echt niet ‘beter’ dan mensen die na een eigen biologisch traject uit volle overtuiging voor adoptie kiezen. Niet beter dan mensen die om wat voor reden dan ook denken dat ze een SN-traject niet aankunnen. En niet beter dan mensen die niet de financiële middelen hebben om goede doelen te steunen.
Uiteindelijk hebben wij onze keuzes toch, boven alles gemaakt, vanuit de wens om een gezin te willen vormen.
BG

21-01-2011 13:28

Nee hoor hier geen ouders die het niet eerst zelf hebben geprobeerd. Medisch trject was niets voor ons dat was wel snel duidelijk. 2 nsn-procedures in 2000 en 2003. In 2005 bleek er heel veel mis in adoptieland. Ik ga hier niet in op wat dat voor ons betekende maar het kwartje viel en we realiseerden ons wat we misschien wel zelf samen met andere adoptieouders hebben aangericht. Had ik maar zoveel geweten als ik nu weet, dat is ook mijn voornaamste drijfveer, anderen duidelijk maken hoe e.e.à in elkaar steekt. Daarnaast beseften we ook dat dat de adoptie van een (ouder) kindje met een sn geen enkel verschil maakt, juist doordat andere adoptieouders dat zo indringend duidelijk wisten te maken. Ik heb hier al vaker aangegeven dat het begrijpelijk is als ik hypocriet wordt genoemd. Feit is wel dat ik toen wij starten met adoptie, 12 jaar geleden, graag hadden willen weten wat we nu weten. We hadden andere keuzen gemaakt. Sinds 2005 is voor mij adoptie van gezonde jonge kinderen niet meer te verantwoorden. En had ik 12 jaar eerder dit allemaal geweten dan had ik het ook niet te veratwoorden gevonden want ook toen klopte er al veel niet, alleen dat wisten we niet. Ik hoop dat ouders nu minder naïef zijn.
En wat ik ook al vaker heb aangegeven de adoptie van onze jongste telg, 4 jaar toen hij werd geadopteerd met sn, verloopt het soepelst. Het meest veerkrachtige kind dat ik ooit heb gezien, met een dosis zelfvertrouwen waar een ieder jaloers op kan zijn. 't zegt echt niets sn of nsn in de praktijk.
Anoniem

21-01-2011 13:29

Ik denk dat het vermoeiend is om weer zo'n discussie op gang te zetten. Ik denk dat een forum de plaats moet zijn om informatie uit te wisselen en niet steeds om discussies op te rakelen waarvan je weet dat je er toch niet uit gaat komen. Dat is totaal niet informatief naar mijn idee.
Mensen maken allemaal keuzes gebasseerd op eigen gevoelens, situaties en verwachtingen voor de rest van je leven. Je moet elke keuze daarin accepteren.
Maar ik wil nog wel zeggen: adopteren uit de VS is ook veelal met een special need, omdat er in heel veel gevallen drugsgebruik of alcohol in de zwangerschap wordt gebruikt. Dit valt onder de noemer ‘medisch risico’ en kan vaak nog zwaarder zijn dan een zichtbare sn.
Mirjam1

21-01-2011 13:46

De “lasten”?
NSN China is tegenwoordig inderdaad not done: na alle inmiddels bewezen berichten over kinderhandel (er worden ook steeds meer kerngezonde Chinese jongetjes voorgesteld: opgevallen?) plus Chinese aspirant adoptie-ouders staan op ellenlange wachtlijsten (even lang als hier: jaar of 4 inmiddels)voor een NSN-kind (stigma op SN is in China veel groter dan hier) plus er worden voorstellen van SN-kinderen (KINDEREN) teruggestuurd naar China omdat ze niet te matchen zijn, terwijl mensen hier jarenlang op wachtlijsten staan voor een “gezond” kind.
Niks vrijwel. Not done PUNT.
Hier eerste keuze. En zo ken ik er talloze. Het worden er ook steeds meer trouwens. Hoezo?
Economische grootmachten: VS snap ik ook niet. In China zit enig geld bij een relatief kleine elite, het bnp komt niet eens in de buurt van die in de VS (makkelijk te vinden op wikipedia). Verder zou ik “one child policy” eens googlen als ik jou was.
Maar goed: ik begrijp uit je vragen dat je met jouw financiële middelen zoveel kinderen hebt “gered”? Vertel, ik heb per slot van rekening ook overal op geantwoord.
Hoeveel kinderen, welk land, waarom niet geadopteerd, heb je wellicht biologisch eigen kinderen?
Het kan overigens ook beide, hoor, adopteren en “redden” (zelfs met aanhalingstekens een walgelijke uitdrukking, maar vooruit, ik pas me aan).
Marièlle67

21-01-2011 14:31

Ik ben van het begin af aan gegaan voor een traject waarbij het ons niet uitmaakte of het om SN of NSN ging en waarbij ook oudere kinderen welkom waren. Ik heb er bewust voor gekozen beide wegen te bewandelen, zowel die van een biologisch eigen kind als van een adoptiekind, de adoptie-aanvraag liep al ver voordat ik zwanger was van onze (tijdens de zwangerschap overleden) bio-dochter. Was onze bio-dochter blijven leven dan zou dat betekent hebben dat de adoptie even opgeschort werd i.v.m. de verplichte wachttijd van een jaar maar zou die daarna gewoon onveranderd zijn doorgezet.
De enige keuze die wij hebben gemaakt is dat wij bewust zelf kinderen op willen voeden, en daarom is er hier gekozen voor adoptie i.p.v. financiële ondersteuning op afstand. Maar verder hebben wij de keuze over wel of geen SN, de leeftijd en zelfs het land van herkomst eigenlijk overgelaten aan de vergunninghouder. Uiteindelijk konden we er niet onderuit om een landenkeuze te maken, daarin hebben wij gewoon de vergunninghouder gevraagd wat daarin hun advies was en dat hebben we opgevolgd. Het werd Nigeria maar het had wat ons betreft net zo goed een willekeurig ander land kunnen zijn.
Anja

21-01-2011 14:37

Beste RJ,
Dus als je eerst zelf geprobeerd hebt zwanger te worden, is een kind adopteren per definitie ‘'tweede keus’'? Wonderlijke redenering. Maar goed, omdat je het zo vriendelijk vraagt (not dus, SN goeroe klinkt niet echt alsof je het bedoelt als compliment, en je insinueert met je tweede/derde keuze en redden, maar je mag het best weten..:-). Onduidelijk waarom wij niet zwanger konden worden, ook niet uitgezocht. Gedacht over met zijn tweeen verder gaan en dat voelde best ok. Toch graag een kind willen zien opgroeien en daaraan bijdragen, dus adoptie. Eenmaal een ouder kind met lichte SN (die geen SN bleek) en eenmaal een ouder kind met zgn zware SN, namelijk een complexe schisis. Wat wij uitermate goed te doen vinden.
Tsja, en je kunt adopteren én veel geld weggeven, het is niet of/of. Details over ons inkomen geef ik verder niet..:-)
Adopteren uit de VS - nee, faliekant tegen want: de VS importeert kinderen en probeert de kinderen die in het land zelf voor adoptie in aanmerking komen, lang niet altijd domestic te plaatsen - een geldkwestie en daarmee verwerpelijk.
Adopteren uit China - het verschil met de VS is dat chinezen niet uit andere landen adopteren en adoptie kennelijk nog steeds nodig is. Tenminste als het gaat over adoptie van SN kinderen want voor NSN adoptie verwijs ik graag naar de posting van Mirjam.
Maar kennelijk doe jij het anders en daarmee ook beter?
Groet,
Anja
F

21-01-2011 16:23

Ik zou van mezelf niet eens weten, of ik in staat ben kinderen te krijgen. Mijn man en ik hadden al heel snel besloten, dat we graag een gezin willen. Maar we vinden allebei dat er al zoveel kinderen op de wereld zijn, die echt wachten op een plek in een gezin. Dat zijn veelal kinderen met SN. Vanuit dat uitgangspunt zijn we aan adoptie begonnen. Nu hebben we een heerlijk kind, met voor velen een ‘zware’ SN met een groot ‘taboe’, maar we zijn dolgelukkig. Dit prachtige kind had een thuis nodig, wij hadden een thuis te bieden. Vind ik mezelf goed? Nou, nee, ik vind mezelf eigenlijk alleen maar een bofkont. Wat een kind heb ik gekregen! Mijn hemel! Zomaar aan ons toevertrouwd!
*Marjo*

21-01-2011 17:09

Geen bio kinderen.
Geen behoefte aan ook.
1 NSN kind gekregen, maar wilde toen al wel SN.
Bleek kind met veel gezondheidsproblemen, meeste mee in het ziekenhuis gezeten.
Daarna 3 wat oudere SN kinderen.
Had ze niet leuker, liever, geestiger, prachtiger zelf kunnen maken.
Voor RJ
Op vakantie?…. kun je dat verantwoorden, weet je niet hoeveel kindertjes je kunt "redden' met dat geld?
Huis gekocht..?……kun je dat verantwoorden, weet je niet hoeveel kindertjes je kunt "redden' met dat geld?
Auto?…………
Voor het krijgen op welke manier ook van kinderen is altijd een dosis egoisme nodig.
Kwestie is: pas je je aan aan wat nodig is of moet het perse zoals jij dat als ouder wilt
Karen V.

21-01-2011 17:18

Leuk om bnp's van landen met elkaar te vergelijken maar het zegt niets over hoe rijkdom in een land is verdeeld.

keuzes maken

rj

ik

BG

Anoniem

Mirjam1

Marièlle67

Anja

F

*Marjo*

Karen V.

Marjo