ehhhh, wij niet.
Wij kozen voor pleegzorg; toen ik tijdens dat traject onverwacht zwanger raakte, moest het pleegzorgplan in de ijskast.
Na de tweede (nog zo'n cadeautje!) pleegzorg weer opgepakt; wij hadden ruimte en er waren kinderen die een plakej nodig hadden; hoe duidelijk kan het zijn.
Pas toen bleek dat er van pleegzorg geen passende match zou komen (blijkbaar werd er in onze regio gematched met de gedachte "pedagogische ervaring=ouder kind met gedragsproblemen plaatsen en dat vonden wij een beetje riskant met twee kleine peuters in huis) hadden we twee keuzes; het houden bij een gezin van twee of toch adoptie.
Het werd héél egoistsich adoptie.
De rest hebben we wat minder egoistisch gehouden; aangezien de procedure tot BT al een poosje duurde, kon er heel veel qua leeftijd, bijna alles qua sn en 1 of 2 maakte ook niet uit.
Het is een prachtmeisje geworden; inderdaad met een zichtbare sn die in het dagelijks leven redelijk wat reacties geeft maar haar en ons in niets belemmerd; en nog steeds vraag ik me regelmatig af waarom mensen eerder kiezen voor jarenlang wachten of zelfs een traject moeten stopzetten als ze ook zo'n geweldig meisje in huis hadden kunnen hebben (bij wijze van spreke in diezelfde wachttijd al twee….)
Maakt mij overigens geen fluit uit hoor; of je er meteen voor kiest of er aan moet wennen; maar bewust kiezen voor kinderloos blijven omdat d eenige optie sn is en die je niet aanstaat…… kom maar een dagje koffieleuten zou ik zeggen!