keuze voor nsn

BG

24-01-2011 06:57

Qq, wat ik (mijn ervaring is zeer beperkt wat dit betreft) juist gezien heb van adoptie uit Afrika is dat o.m. door de persoonlijke contacten, het min of meer ontbreken van een centrale autoriteit vwb adoptie, nauwe contacten met vh's etc dat er nogal wat willekeur lijkt te zijn. Regels vanuit het contact zelf, goede/slechte ervaringen met het gezin in kwestie, een kritische opstelling, financieel niet al te ruimhartig zijn als je in het land bent lijken soms een rol te spelen. Daarnaast heb ik het gevoel dat vh's ook erg in het straatje moeten lopen van het contact dat ze in het betreffende land hebben en dat vh's soms ook geforceerd op zoek zijn naar kanalen in dergelijke landen. Zo heeft een ieder een gevoel bij bepaalde landen. Ik mis hierin vooral een wat kritischer houding van de vh, zowel nar een land als China als naar Afrikaanse landen.
QQ

24-01-2011 09:48

BG; Ook in Afrika loopt niet alles zoals het zou moeten, helemaal mee eens. M.n. je opmerking over dat de VH aan het handje moet lopen van hun contacten in het land zelf, kan ik me erg in vinden. Dit kan frustrerend zijn, maar aan de andere kant is het ook wel een lesje in nederigheid
Maar wij hebben onze keuze gemaakt toen we destijds alle VH's belden en we vroegen waarom er zo weinig kinderen uit Nigeria kwamen (een stuk of 4-5 per jaar), het antwoord was dat ze blijkbaar niet gewenst waren door hun kleurtje, want er waren vele te adopteren kinderen in het land. Deze opmerking heeft ons doen besluiten om voor dit continent te gaan. Het maakte ons geen biet uit of daar nog een SN bijhoorde, we hebben direct SN in onze BT laten opnemen.
Maar zijn we hiermee heilig? Nee, natuurlijk niet. Ook wij hebben onze egoïstische wensen en grenzen in SN. Een vooruitzicht op een zelfstandig leven vinden we bijv. belangijk, net zoals het zelf willen opvoeden van onze kinderen, hiermee vallen dus bepaalde SN's ook voor ons af. Kinderen met het Down-syndroom of FAS vinden wij te heftig, maar HIV is weer geen enkel probleem. Iedereen maakt dus keuzes die bij hen past.
Ik ben het dus echt helemaal eens met de pleiters voor SN-adopties, maar laten we respectvol discussiëren.
Anja

24-01-2011 10:08

Dag anoniem,
Er zijn wel meer landen waar mensen een beetje een raar onderbuikgevoel van krijgen: dat kun jij indertijd best hebben gehad maar om dan nu te doen alsof dat gevoel toen al te maken had met het feit dat pakweg een jaar of acht later adoptie van NSN kinderen geen noodzaak meer lijkt te zijn in China… en dat jij dat toen al wist? Lijkt me bijzonder want verder wist nog niemand het kennelijk, ook in de media nog niets over verschenen. Misschien had je onderbuikgevoel meer te maken met de cultuur van het land waarbij veel meisjes worden afgestaan en dat je dat minder verteerbaar vond? Ik doe je maar een suggestie aan de hand…:-)
Overigens is het starten van een NSN procedure nog wel mogelijk, maar niet voor China. Niet in Nederland. En dat lijkt me een goede zaak. Dat vergunninghouders en justitie het kennelijk wel logisch vinden om de komende X aantal jaren nog de procedures die gestart zijn te laten afronden (ik geloof dat de laatste voorstellen voor dossiers die in 2008 zijn ingediend worden verwacht in 2020 of zo) is voor mij niet goed te begrijpen. Met alles wat inmiddels bekend is, zou je dit niet moeten willen volgens mij…
Groetjes,
Anja
K

24-01-2011 10:24

De schrijver is naast adoptievader ook journalist, het is dus niet even het zoveelste verhaal van een adoptievader, zijn adoptie komt dan ook maar heel kort aan het bod in het boek. De schrijver is echt op zoek gegaan naar diversen mensen die bij adoptie in China betrokken zijn en heeft ook gezorgt dat de dingen onderbouwd zijn ik kan je het boek dan ook echt aanraden.
pepe

24-01-2011 11:56

Ik sprak laatst mensen die binnen nu en anderhalf jaar te oud zijn om te mogen adopteren, ze willen persè een NSN-kind dus ze blijven wachten op die onwaarschijnlijke kans op een kind. De kans is 99% dat ze nooit ouders zullen worden. Dat zijn dingen die ik echt niet kan begrijpen……….. Wat is het nou dat mensen zo bang maakt voor een SN?
Daar kan ik met mijn hoofd ook niet bij…. Dat je zó graag een kindje op wilt voeden dat je er jaren op wilt wachten, maar dan mag het geen kindje met sn zijn….. ehhh,
Wél he risico nemen op hechtingsproblematiek en in sommige gevallen wel het risico op een meerling tijdens het ziekenhuistraject (met alle medische risico's die daar aan vast hangen) maar geen kindje met sn….
Van alle jaren die je wacht, had je er al een heel stel als ouder van een geweldig kind kunnen doorbrengen!
En nee, sn kinderen vragen écht niet zo veel meer van je als ouder dan een nsn-kindje. Wat een gezond kind kan ook 10 keer per jaar oorontsteking hebben, en dus om het half jaar een dagopname hebben voor buisjes, een gezond kind kan ook zijn enkel breken bij het turnen of voetballen en vervolgens maanden moeten revalideren, of dyslexie blijken te hebben, of aartslui zijn, of je maandenlang 's nachts wakker houden vanwege enge dromen, of exceem ontwikkelen, allergisch of astmatisch blijken te zijn, gewoon heel erg veel aandacht willen, een bril moeten of gepest worden op school…. dan heb je jarenlang gewacht op je nsn-kindje en zit je nog met al die needs…..
Als wij voor nsn hadden gekozen, hadden we tegen 2016 een voorstel gehad (en dat had met onze leeftijd nog makkelijk gekund); nu hebben we tegen die tijd al 6 mooie jaren met ons meisje mogen hebben (daar gaan we dan maar even vanuit he). Wat een rijkdom!
Frank

24-01-2011 12:03

Onbegrijpelijk vind ik dat!!
Ook hier kennissen die al drie en een half jaar wachten en waar het einde nog niet in zicht is voor NSN China. Nog een jaar en ze zijn te oud. Ze leggen zich daar bij neer. Ik kan daar om huilen. Geweldige kinderen staan er op de SN-lijst die wachten op een papa en mama. Deze kinderen hebben geen superhelden-ouders nodig of hele bijzondere ouders!! Nee, gewoon een stel ouders die van hen houden zoals ze zijn en voor ze door het vuur gaan. Net zoals ze met een NSN kind zouden doen. Nisk meer, niks minder.
Mensen, open je ogen voor de werkelijkheid zoals die vandaag is! Kijk om je heen, praat met ouders van SN kinderen en zie het KIND, niet de handicap!
Frank
trotse mama

24-01-2011 12:14

Hoi Janna,
Ik zou je willen vragen wat je tegenhoudt om voor een kindje met een special need te gaan? Wat is er dat je zo bang maakt dat je dit niet durft. Ik zou geen reden kunnen geven waarom je niet de moeder zou kunnen zijn en enorm zou kunnen houden van mijn twee sn kinderen uit China. Dat is voornamelijk wat mij pijn doet als je zo'n vraag stelt. Denk je is in hoe zo'n vraag voor ouders voelt die wel een sn kindje hebben. Eigenlijk voelt het voor mij telkens als ik met mensen praat die een nsn hebben geadopteerd en een zo jong mogelijk kind dat ze mijn kinderen zonder dat ze weten wie ze zijn en hoe prachtig en lief en super. Je bijvoorbaadt zegt, nee jou wil ik niet. Hoe weet je dat een nsn beter is dan een sn. Een sn kind is een gewoon kind waarmee je vaak een traject doorloopt waardoor hij of zij zich zo goed mogelijk kan ontwikkelen maar dat is vaak een eitje, het is je kind wat doe je. Ik sta daar helemaal niet bij stil.
Een vraag voor al die a.s. de ouders die wachten op een nsn en zo jong mogelijk kindje soms wel zes jaar, wat doet dat wachten met je, aan welke verwachtingen moet zo'n kindje voldoen als je er zoooo lang op wacht dat het lijkt mij bijna niet meer menselijk is?
Mijn verwachtingen zijn laag en wat ben ik blij als we stapjes maken maar ook als straks hopelijk nummer 3 komt hoop ik alleen een huis en liefde te kunnen gaan geven en mijn verwachtingen aan te passen aan wie er bij ons mag komen wonen. Tuurlijk met een sn want ik zou bij God niet weten waarom niet en ik geloof niet eens.
Lieve groet van een trotse mama van twee sn kids en wie weet komend jaar nummer 3
Minfu

24-01-2011 14:29

Dat klopt idd Anja. Bij ons is het wel zo gegaan. Wij zijn bij onze 2e adoptie overgestapt van NSN naar SN, en ik kan wel zeggen mede door het steeds meer naar buiten kwam dat er voor de NSN kindjes in China de noodzaak niet hoog meer was, en dankzij de “lobby's” voor SN kinderen hier op het forum.
Dat was eind 2007. Moesten eerst op gesprek bij de huisarts van onze vgh, maar die was niet zo positief. Erg jammer eigenlijk, maar we hebben er ons niet door laten weerhouden, aangezien we ons al goed hadden ingelezen o.a. via de linksite van de SN yahoogroup, en nog via een bevriend huisarts van een familielid die ons het nodige heeft verteld. Daarna weer contact met vgh, en is het rapport aangepast via de RvK. Uiteindelijk kwamen we begin april 2008 op de wachtlijst voor een SN kindje.
6 weken later kregen we een voorstel (via de shared-list) van een prachtige zoon (met een schisis) van toen 2,5 jaar. Toen we in China kwamen was hij op een maand na 3 jaar. Ik zou het zo weer doen. Er zijn zo ontzettend veel mogelijkheden in NL, medisch gezien, via school (rugzak) e.d. Hij wordt met zorg omringt eigenlijk.
Overigens hebben we toen ook wel commentaren gekregen, via yahoo-group, in de trant van “het zal wel om de wachttijd zijn”, en “bezint eer ge begint”. Vooral die laatste vond ik zo belerend… Dat “bezinnen” hadden we natuurlijk gedaan, maar het was toen nog wel een beetje “not done” om over te stappen kreeg ik het idee. Niet dat ik daar verder mee zat hoor overigens..Het was een zeer bewuste keuze, alleen het kwartje om direct voor SN te gaan is een beetje laat gevallen.
“Beter ten halve gekeerd” denk ik dan maar,om in de spreekwoorden te blijven. En het heeft vast zo moeten zijn, want S. is natuurlijk het liefste en leukste mannetje:).
En ben ik trots omdat ik een SN kind heb geadopteerd? Nee, ik ben trots op mijn kinderen, op alletwee, gewoon omdat het onze kinderen mochten worden en we zoveel van ze houden. Twee kinderen die als hun leven anders was gelopen, hier niet eens hadden moeten wonen. Hun lot heeft anders beslist, en dat zullen ze hun leven lang mee moeten dealen. En dat verdriet (met name bij onze oudste), doet me veel meer, en kost ook veel meer energie en kracht om daarmee om te gaan (voor haar en voor ons als ouders), dan wekelijkse bezoekjes aan logopdiste en bezoek aan KNO, schisisteam e.d. (en dan bedoel ik ook niet dat ik te lichtzinnig over schisis denk..).
even anoniem

24-01-2011 16:28

QQ Schreef:
——————————————————-
> Ik ben ook een groot voorstander van SN-adopties.
> Sterker nog, ik vind eigenlijk dat elke a.s.
> adoptie-ouder een keus zou moeten maken uit een
> minimum aantal SN's waar ze voor openstaan (bijv.
> 3), dan zou je òf een NSN kind voorgesteld kunnen
> krijgen, maar ook een SN-kind uit je eigen lijstje
> (klinkt wel naar zo), dat is mijn persoonlijke
> mening.
>
> Volgens mij wordt er echter door de vinnige en
> stellige uitspraken op dit prikbord niemand echt
> overtuigd. Als je in een hoek gedreven wordt kan
> je alleen nog maar van je afslaan.
>
> Veroordelen zal ik hier niemand,, het is nog
> steeds mogelijk om voor een NSN-kind te gaan, dus
> wie ben ik om dit te verbieden?
QQ ik ben het helemaal met je eens! Je verwoordt precies wat ik ook denk….
even anoniem

24-01-2011 16:34

trotse mama Schreef:
——————————————————-
>Ik zou geen reden kunnen geven waarom je niet de moeder
> zou kunnen zijn en enorm zou kunnen houden van
> mijn twee sn kinderen uit China. Dat is
> voornamelijk wat mij pijn doet als je zo'n vraag
> stelt. Denk je is in hoe zo'n vraag voor ouders
> voelt die wel een sn kindje hebben. Eigenlijk
> voelt het voor mij telkens als ik met mensen praat
> die een nsn hebben geadopteerd en een zo jong
> mogelijk kind dat ze mijn kinderen zonder dat ze
> weten wie ze zijn en hoe prachtig en lief en
> super. Je bijvoorbaadt zegt, nee jou wil ik niet.
> Hoe weet je dat een nsn beter is dan een sn. Een
> sn kind is een gewoon kind waarmee je vaak een
> traject doorloopt waardoor hij of zij zich zo goed
> mogelijk kan ontwikkelen maar dat is vaak een
> eitje, het is je kind wat doe je. Ik sta daar
> helemaal niet bij stil.
>
> Lieve groet van een trotse mama van twee sn kids
> en wie weet komend jaar nummer 3
:-)
Van zulke reacties word ik blij. Heerlijk dat die kids een moeder hebben die zó over ze denkt..
Op mij maken zulke berichtjes meer indruk dan de scherpere, directe en (in mijn ogen) veroordelende reacties!

keuze voor nsn

BG

QQ

Anja

K

pepe

Frank

trotse mama

Minfu

even anoniem

even anoniem