Ik ben moeder van een sibling, (een biologische sibling, geen sociale sibling in ons geval) en ik vind het voordeel vooral dat ze tijdens het hele proces maar ook nu in Nederland iets gezamenlijks delen. In Nigeria hadden ze echt steun aan elkaar bij alles wat ze overkwam. Het zal je maar gebeuren, twee van die blanke vreemden die opeens voor je zorgen en waar je mee mee moet gaan zonder dat je echt door hebt wat je te wachten staat.
Bij de VIA werden we wel gewaarschuwd voor de mogelijkheid dat de kinderen zich als een blok tegen de ouders kunnen gaan richten. Wij hebben daar nooit mee te maken gehad gelukkig maar ik kan me indenken dat het wel gebeurt.
Wat ik zelf erg fijn vind is dat de kinderen een gezamenlijke, gedeelde herinnering aan Nigeria hebben. Er wordt thuis ook veel over gesproken en ik merk dat ze het fijn vinden dat ze dat samen hebben zeg maar. Ze praten er ook graag over, ook met ons. De Nigeriaanse jaren zijn volledig onderdeel van hun dagelijks leven, ik vind het prachtig hoe ze dat samen en met ons delen.
Wij hadden toestemming voor het opnemen van twee of meer kinderen tegelijk en ook toestemming voor SN. Na de intake is besloten dat we aanvankelijk alleen voor opname van een sibling gingen (dus niet een alleenplaatsing) en dat we daarbij open stonden voor SN maar dat het wel zo moest zijn dat de SN niet van dien aard mocht zijn dat dit ten koste zou gaan van het andere kind. Met andere woorden, het mocht niet zo zijn dat de SN van het ene kind dusdanig veel tijd en zorg zou kosten dat het ten koste ging van de tijd en aandacht voor het andere kind zodat hij/zij tekort zou komen.
Uiteindelijk kregen we al heel snel een voorstel van een gezonde sibling, ik vermoed dat het zo snel is gegaan omdat de oudste al 7,5 was bij voorstel en er buiten ons niet veel mensen voor kinderen van die leeftijd op de wachtlijst stonden.
Wat de leeftijd betreft, zoals gezegd was onze oudste al 7,5 bij aankomst in Nederland. Behalve dat dat even wennen is op school, je komt gelijk in een groep waar je moet leren lezen en schrijven terwijl je de taal nog niet machtig bent moet ik zeggen dat ik de leeftijd vooral als een voordeel ervaar. Onze kids hebben een bewuste herinnering aan Nigeria en kunnen dat inmiddels (nu de taal geen echt issue meer is) ook goed verwoorden en benoemen. Bovendien konden onze kinderen al heel snel dingen uitleggen en verwoorden, ik denk dat dat voor het vinden van hun plek in Nederland heel bevorderlijk is geweest. Wat mij betreft dan ook eigenlijk alleen maar positieve ervaringen, ook al heb ik me van tevoren ook wel zorgen gemaakt of het niet heel moeilijk zou zijn, kinderen van die leeftijd adopteren. Maar wat mij betreft zijn dat zorgen om niets geweest.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
