foto's van kinderen

  • elisavm

    In Amerika mag je bij de adoptie van een kind eerst uitgebreid de foto's bekijken van de kinderen voor je ja zegt tegen een adoptie. Kan iemand mij ook alweer uitleggen wat de ratio in Nederland is achter het feit dat je hier pas een foto en meer informatie krijgt nadat je al JA tegen een voorstel hebt gezegd? En zijn er verhalen bekend van mensen die na het zien van de foto van hun kindje geen klik voelden qua uiterlijk? Dat is natuurlijk hartstikke taboe, maar als ik op de Amerikaanse website van adoptie-agencies kijk met al die foto's is het toch niet meer dan logisch dat je bij het ene kindje meer klik voelt dan bij het andere. Het lijkt mij in het belang van het kind dat er een klik is met de ouders, een foto kan daaraan bijdragen.

  • pepe

    Een klik op basis van foto?

    Waarom?

    Dat vind je als ouder alleen nodig als het uiterlijk telt voor je;

    In Amerika mag dat, maar dan sta je als ouder bij wijze van spreke niet open voor een bepaalde sn, maar omdat er zo'n schattig koppie op staat, voel je een klik?

    En als dan de sn gigantisch tegenvalt; kun je dat dan wel aan omdat er zo'n leuk koppie op staat?

    Of andersom; dan staat een kindje jaren langer op een lijst; want het kijkt zo boos, is niet knap of de foto's zijn hopeloos verouderd?

    We hebben als adoptie-ouders al de vrijheid te kiezen voor land, welke sn, leeftijd; moeten we ook nog mogen kiezen op basis van een foto; moet een VGH gaan leuren met een kindje zoals het amerikaanse systeem; kinderen met een jonge leeftijd en kleine sn worden door meerdere ouders opgevraagd; volledige dossiers en foto's zijn te verkrijgen via google of de juiste contacten.

    Als je zwanger zou worden, telt een fotootje toch ook niet mee in de keuze of een kindje mag komen?

    Onze dochter had foto's waar overduidelijk nog geen 5 minuten aandacht aan was besteed; ze keek er poepsjacherijnig op en ook de eerste foto's bij ons thuis laten regelmatig nog dat gesloten, angstige koppie zien.

    Die foto's doen nog geen seconde recht aan het enthuosiaste, levenslustige meisje dat hier nu door de tuin heen dendert en iedereen om haar vingertje windt.

    En ja, ik denk dat je gelijk hebt dat je met het ene kind op foto meer klik hebt dan met het andere. En ja, ik denk dat dat voor een groot deel komt door de (onbewuste?) waarde die wij hangen aan het uiterlijk.

    Maar of de oplossing is dat je ook op basis daarvan mag kiezen…. Dat gaat ten koste van een groep kinderen en daarmee ten koste van een groep ouders; want je kindje is zoveel meer dan een eerste foto en op basis daarvan jezelf dat kindje ontzeggen, dan loop je zo veel meer mis!

  • elisavm

    Ik ben het helemaal eens met bovenstaand verhaal, dat vind ik heel mooi gezegd. Maar…in de praktijk werkt het volgens mij niet altijd zo in die zin, mijn collega heeft een meisje uit China en tijdens de adoptiereis waren er andere ouders zichtbaar teleurgesteld met het kindje dat zij hadden gekregen omdat ze gingen vergelijken met de andere kindertjes die mooier waren of schattiger etc. Ik zeg natuurlijk niet dat dit vaak voorkomt, maar het gebeurt wel in de praktijk. Niet iedere adoptieouder is even hoog ontwikkeld op de spirituele of laten we zeggen altruistische ladder zeg maar. En dat is tevens een feit van de maatschappij vandaag de dag. Een leuk uiterlijk werkt nu eenmaal altijd in je voordeel: een hoger salaris, meer vrienden, meer populariteit, meer kansen etc. Het is in mijn ogen zinloos om dat nu te proberen te doorbreken in de adoptiewereld. Ouders voor wie uiterlijk geen issue is, zullen ook met foto's daar door heen kijken. Ouders die wel op basis van uiterlijk selecteren zijn - indien er een klik is - inderdaad tot meer in staat in relatie tot het kind dan omgekeerd.

    Het is allemaal wel mooi de adoptieprincipes, maar er lopen heeel veel ouders rond die willen adopteren in eerste instantie uit eigen belang (en niet voor het kind) simpelweg omdat ze kinderloos zijn en een kind willen hebben. Natuurlijk, uitzonderingen daargelaten. Moeder Theresa is ook een uitzondering. Ik persoonlijk voel meer voor het Amerikaanse systeem.

  • Marièlle67

    Ik denk dat als er overal gekozen zou worden voor het Amerikaanse systeem een aantal kinderen nooit gematched zullen worden omdat de foto niet goed weergeeft wat voor kids het eigenlijk zijn.

    Als ik nu naar de voorstelfoto van met name mijn dochter kijk dan zie ik een angstig kind dat totaal niet open lijkt te staan voor wie of wat dan ook. Op het moment echter dat wij in het huis aankwamen waar zij verbleef zagen we een gezellige, goedlachse meid met een zeer open blik. Als ik op basis van foto een keuze had moeten maken weet ik niet of zij dan de eerste keuze zou zijn geweest….totaal ten onrechte, maar dat kan ik pas achteraf zeggen.

    En wat ik ook wel een beetje denk bij zoiets is “wat is het volgende”. Stel je kiest op basis van een foto omdat je daar een klik mee hebt maar in de praktijk blijkt die klik helemaal geen klik te zijn, moet er dan een optie komen om te ruilen?

    Kortom, van mij hoeft het niet, eerst de foto en dan pas ja zeggen.

  • elisavm

    Moeders die geen klik hebben met hun al dan niet biologische kinderen zijn een taboe in deze maatschappij. Regelmatig lees ik dit soort verhalen in obscure magazines als ‘Mijn geheim’ of 'de Marie-Claire (in vertrouwen-rubriek). Kinderen kun je natuurlijk niet ruilen, alhoewel er genoeg ouders zijn die hun taak als ouders niet adequaat vervullen (getuige de verhalen bij de Raad voor de kinderbescherming, de pleegzorg, kinderen die in een tehuis of internaat worden gezet etc.). Ook las ik een draadje op dit forum van ouders die een kind pas in het laatste stadium weigerden (soms zelfs pas in de rechtbank).

    Ik kan mij gewoon goed voorstellen dat een fotootje best kan bijdragen, maar de keerzijde is inderdaad dat een foto niets hoeft te zeggen. Ik vind het een lastige kwestie. Het enige wat mij opviel is dat men in Amerika zo ‘makkelijk’ kan kiezen voor ‘t een of ander en dat het in Nederland heel streng is allemaal. Ik ken ook niet de cijfers of adopties in de States succesvoller zijn dan in Nederland of andersom. Wel zag ik bij Dr. Phil een keer een programma met Amerikaanse adoptieouders die allemaal spijt hadden van hun adoptie. Was een hele zielige show, maar die kinderen bleken achteraf dus allemaal ernstige stoornissen te hebben (mentale retardatie) waar men niets van wist. Dus met andere woorden: elk systeem kent haar flaws. Bednakt in ieder geval voor jullie reacties, dit zet mijn ’wens' weer in perspectief!

  • Michiel

    Probeer eens het perspectief van het kind te kiezen:

    “Wat nu als er een lelijke foto van mij op die site had gestaan? Of als ik verdrietig in de lens had gekeken in plaats van lachend? Hadden jullie mij dan niet willen hebben? Had ik dan moeten opgroeien in een kindertehuis?”

    Als er iets desastreus is voor je eigenwaarde is het wel dat je ouders blijkbaar niet onvoorwaardelijk van je houden.

    Verder: de bedoeling van adoptie was dat ouders bij kinderen worden gezocht. Toch?

  • elisavm

    Ja ouders bij kinderen die goed voor het kind willen zorgen. Niet iedereen kan dat op dezelfde manier en onder dezelfde voorwaarden. Het is een illusie om te denken dat het anders is.

  • monias

    Als mensen op dit forum eerlijke emoties gedachten of wensen uiten lijkt het alsof er altijd wel een paar ideële figuren die personen die anderen erop moeten wijzen dat ze niet ‘goed’ bezig zijn. Ik word daar best wel moe van. Ouders die kinderen op uiterlijk uitkiezen zouden ‘minder’ zijn dan ouders die daar niet op letten?? Hou toch op, je eigen partner keek je toch naar het uiterlijk. En dan vanuit het perspectief van het kind: ja inderdaad, als zo'n kind een bepaalde special need heeft dat niet op het lijstje staat van de ouder, dan wil zo'n ouder dat kind ook niet hebben. Dus zo kan je wel door blijven redeneren.

    Een lijstje met special needs aangeven mag dan weer wel, maar je mag dan weer geen uiterlijke voorkeuren of geslachtsvoorkeuren aangeven.

    Ik vind het BELACHELIJK want ik zie het verschil niet.

    En die fantastische ouders voor wie zelfs de zwaarste SN niet teveel is en ook het lelijkste kind mooi vinden, Chapeau! Jullie zijn vast betere mensen dan al die andere ouders die een NSN willen en dan het liefst ook nog het schattigste kind dat erbij zit.

  • Michiel

    Dankjewel voor dit inzicht. Ik hoop niet dat je een BT hebt gekregen.

  • Mama

    ik kan me inderdaad voorstellen dat er tussen adoptieouders zeker ouders zitten die hiermee worstelen. En het is inderdaad een taboe (even erbuiten gelaten of het goed of niet goed is). Wat dat betreft is het een goed onderwerp om eens de diepte in te gaan, maar of dit forum daar de goede plaats voor is betwijfel ik…

    ik ben zelf niet voor het systeem om voor het ja zeggen een foto te laten zien. door voorgaanden zijn al een aantal punten aangehaald waarom dit niet wenselijk is. Op een foto kun j vaak niet afgaan. Moet je maar eens kijken wat je eigen inbreng aan het uiterlijk van een kind al kan veranderen (anders kapsel of kleding ide jij leuk vindt). Een klik met een foto vind ik ook niet zo belangrijk. Je kunt zelfs geen klik hebben wanneer je je kindje voor het eerst ontmoet. Dit moet soms groeien en dat moet je tijd gunnen. Ik denk dat het voor adoptieouders belangrijk is om te beseffen dat je zelf moet werken aan een klik of aan een relatie met je adoptiekind, hoe het ook er uit ziet of welk karakter het ook heeft. Kinderen voelen dat trouwens haarfijn aan. Als je als ouders hier voor de adoptie in verdiept en een besluit maakt om er aan te werken, denk ik dat de klik er zeker wel zal komen. Jaloerse blikken zijn er binnen de adoptiewereld zeker. Waarop men dan jaloers is is zeer divers. Vergelijken met anderen heeft weinig zin. Je moet het gewoon doen met wat je krijgt.

    je zou natuurlijk ook de rollen eens om kunnen draaien. Laat de adoptiekinderen zelf eens een foto zien van hun toekomstige ouders. Als ze geen klik voelen mogen ze nee zeggen. Welke ouders denk je dat er over zullen blijven….??? ;)