advies levensverhaal

  • magsieb

    Wordt er veel gekeken naar hoe de thuissituatie vroeger was?

    Ook bijv ziekte van ouders?

    En hoe lang is het het beste dat het levensherhaal is?

    Wij hebben niet een limiet gekregen wat betreft het aantal pagina's>

    Wat zou dan het beste zijn, kort en bondig of juist uitgebreid???

    Groetjes M.

  • mamainspee

    Hai Magsieb,

    Ons levensverhaal moest op twee A4tjes passen, dit vonden we ook wel genoeg. ;)

    Verder hadden wij richtlijnen meegekregen over wat er allemaal in moest staan.

    Tijdens het gesprek word er zeker gesproken over hoe je thuissituatie vroeger was.

    Niet zo zeer diep inhoudelijk, maar meer om te kijken hoe je met (moeilijke) situaties om bent gegaan of je stress bestendigd bent enz…

    Heel veel succes met het schrijven en de verdere gesprekken!

  • HenS

    hoi magsieb

    wij kregen het advies om ons levensverhaal zo uitgebreid mogelijk op te schrijven. 1 A4 is te weining en 10 A4 te veel.

    ik heb het even nagekeken en wij hadden 6 A4tjes. Ik heb alles wat in mijn opkwam opgeschreven.

    Je krijgt een vragenlijst met richtlijnen wat er allemaal in moet staan

    in de gesprekken komen ze op dit verhaal terug en je leven word uitgespit.

    succes met alles!!

    groetjes HenS

  • Hermine

    Hoi!

    Wij moesten 4 a4tjes typen. We kregen inderdaad ook richtlijnen wat er zeker inmoest. en dan kun je daarom heen schrijven. Ze gaan wel diep in op je thuisssituatie van vroeger, tenminste bij ons. Daar hoort ook ernstige ziektes bij van je ouders. Als dat indruk heeft gemaakt op je leven dan willen ze graag weten hoe je daar mee omging en hoe je erop terug kijkt.

    Succes met pennen

    Hermine

  • BG

    Wij zijn altijd terughoudend geweest in het delen van deze informatie hebben het redelijk oppervlakkig gehouden. We hebben sowieso niet ons hele hebben en houwen op tafel gegooid. Wel eerlijk zijn natuurlijk maar alle zieleroerselen hoefden wat ons betreft niet op tafel. Wel hoe wij over opvoeden denken, hoe we om zouden gaan met problemen die zich voor doen, onze denkbeelden over opvoedkundige principes, hoe ons sociale netwerk er uit ziet, hoe we werk en prive combineren etc.. Ter zake doend m.i.. ik denk dat we door zo'n houding naar voren komen zoals we zijn, vrij stevig, ons voortdurend informerend, enigszins zorgeloos, maar altijd bereid hulp in te schakelen indien nodig etc… Dat er vroeger in ons gezin ziekte is geweest bij zussen en hoe we daar in het gezin mee om gingen vond ik niet relevant en nodig om te delen.

    Hermine Schreef:

    ——————————————————-

    > Hoi!

    >

    > Wij moesten 4 a4tjes typen. We kregen inderdaad

    > ook richtlijnen wat er zeker inmoest. en dan kun

    > je daarom heen schrijven. Ze gaan wel diep in op

    > je thuisssituatie van vroeger, tenminste bij ons.

    > Daar hoort ook ernstige ziektes bij van je ouders.

    > Als dat indruk heeft gemaakt op je leven dan

    > willen ze graag weten hoe je daar mee omging en

    > hoe je erop terug kijkt.

    >

    > Succes met pennen

    > Hermine

  • amberr

    Ik zou inderdaad een beetje uitkijken met wat je precies wilt vermelden. Teveel eerlijkheid kan ook tegen je gebruikt worden. En sommige dingen zijn gewoon niet relevant (meer) voor de opvoeding van je kind. Zo zou ik erfelijke ziektes in de familie niet direct vermelden als jij/jullie daar zelf geen last van hebben (en er geen of weinig kans bestaat dat je zelf een bepaalde ziekte krijgt). Ook zou ik uitkijken met het teveel uitdiepen van een eventuele problematische jeugd (denk aan ernstige familieproblemen, verslavingen, criminele activiteiten etc). Dat bedoel ik natuurlijk alleen als dit zaken zijn die je zelf intussen achter je hebt gelaten en die niet voor problemen gaan zorgen in de opvoeding van je toekomstige kind. Ik zou het dus kort en bondig houden.

  • Michiel

    Ik heb onze zelfbeschrijving (uit 2001) erbij gepakt: meer dan 6000 woorden (11 pagina's). Ik vond het wel bijzonder om 10 jaar later terug te lezen hoe we dachten over adoptie en onze rol als ouders.

    Als je het stuk helder opschrijft (meer beschrijvend dan concluderend: dus niet ‘ik ben best sportief’, maar ‘ik train een keer in de week en speel elke zaterdag met een vriendenteam in competitieverband’ - daar worden maatschappelijk werkers gelukkig van) is de kans groot dat flinke stukken van je zelfbeschrijving in het rapport terecht komen. Ik denk dat het belangrijk is dat je ook laat zien hoe je omgaat met tegenslag en problemen. Een zelfbeschrijving waarin (grote) tegenslagen en problemen ontbreken zou ik ‘verdacht’ vinden als maatschappelijk werker.

  • magsieb

    Bedankt voor alle tips allemaal.

    Toch is het nog lastig omdat ook jullie allemaal verschillende ideeen erover hebben.

    We gaan proberen er een mooi verslag van te maken.

    Gr Magsieb