gezamenlijke opvoedervaring en adoptie sibling

  • sprokkeltje

    WIj moesten ook naar Breda in 2009.

    Maar ik blijf het apart vinden dat we voor de zwaarste sn een BT kregen maar geen sibling mogen adopteren. En dan puur als motivatie zeggen dat mijn man geen opvoedkundige ervaring heeft.

    Hij had ook tijdens de casussen (mensen maak geen grapjes bij de raad) het volgende antwoord op een vraag gegeven:

    Stel je vrouw is werken en jij ben thuis met een peuter en een baby. Je moet boodschappen gaan doen. De baby ligt nog in bed en moet in bad en de fles. Hoe ga jij dat doen met de boodschappen.. Manlief antw: "nou die doe ik niet, want wij doen altijd 1 keer in de week samen de boodschappen, dus hoef ik geen boodschappen te halen'.

    Verkeerde antwoord, terwijl het wel de waarheid is haha. Hij had gewoon uit moeten leggen dat hij de baby uit bed zou halen, flesje, badje (peuter laten helpen) en dan kids op de fiets naar de super..

    Nog een casus: Wat doe je als je zelf moet douchen, de baby gaat halen en je hebt een peuter rond lopen. Zijn antw:

    "peuter neem ik mee met speelgoed in de badkamer, kan ik die in de gaten houden, snel douchen en dan ren ik om de baby'. Hij had dus eerst naar de baby moeten gaan.

    Door zulke antwoorden zijn wij dus niet goedgekeurd voor adoptie van een sibling. Nu vind ik het helemaal niet erg ben dolgelukkig met ons zoontje, maar toen we begonnen stonden wij hier zeer zeker voor open.

    We mochten ook een ouder kindje adopteren (met ms meer bagage in het rugzakje noem maar op), en de zwaarste sn waren geen probleem.

    Maar 2 kindjes tegelijk in verschillende leeftijden kan mijn man niet aan!

    (en dat terwijl ik degene ben die het meeste thuis is ook)

  • Nannie

    Hallo Sprokkeltje,

    Na het lezen van je eerste berichtje vroeg ik me gelijk af of jullie ook Breda zaten ;) ja dus.

    Wij gaven dan wel de goede antwoorden, maar alleen vanwege het gebrek aan ( gelijkwaardige ) opvoedkundige ervaring zou een sibling te zwaar zijn voor ons( gebrek aan inzicht werd dus niet “aangetoond” - de raadmedewerkster vond juist dat manlief vanuit intuïtie heel goede antwoorden gaf, staat zelfs in het verslag trouwens ). Ook wij mogen een ouder kindje adopteren met behoorlijk wat in het rugzakje en “lichte” SN (eigen keuze).

    Daarbij sta ik wel vermeld als “controlfreak” omdat ik goed kan plannen en organiseren en me goed voorbereid had op de gesprekken en dat was ook echt een min voor een sibling.

    Typisch dat het dezelfde raad is. Het is in feite rechtsongelijkheid als de maatstaven per raad verschillen ( en daar gaan we oa bezwaar op aantekenen ).

    Gefeliciteerd trouwens met je zoontje!!!!!

  • JS

    Hoi Nannie,

    De maatstaven zouden bij de verschillende raden gelijk moeten zijn. De ervaring leert echter dat er (grote) verschillen zitten tussen de raden als ze kijken naar draaglast/draagkracht met het oog op sibling of sn.

    Kunnen plannen lijkt me een prettige eigenschap bij het hebben van een gezin, of je nu een of meer kinderen hebt.

    Ik begrijp niet helemaal waarom een verschil in opvoedervaring een probleem zou kunnen zijn, afwezigheid van opvoedervaring hoeft volgens mij geen belemmering te zijn (en welke aspirant-adoptieouder heeft nu opvoedervaring, een kleine minderheid), maar dat hangt ook samen met andere kenmerken van de aspriant-adoptieouders. Heb je enig idee waarom ze het een probleem vinden?

    Hopelijk heeft jullie bezwaar het gewenste effect.

    Groeten,

    JS

  • csekka

    wij zaten bij raad Arnhem,

    kregen ook geen sibling toestemming. Beide ouders moesten aantoonbare ervaring hebben met het opvangen van meerdere kinderen voor meerdere dagen achter elkaar. Hier dan de dagelijkse verzorging enzo….

    Dat ik al 15 jaar voor een klas met kinderen sta en hier ook mee op schoolkamp ga enzo, was niet voldoende. Mijn man had niet genog ervaring..

    Er zijn dus meerdere raden die deze instelling hanteren….

  • Paulina C.

    Casussen??! Die hebben wij nooit gehad bij de Raad (3 procedures)…? Of is dat in het geval van IBO?

  • Marièlle67

    Wij hebben ook nooit echt casussen voorgelegd gekregen. Enige vraag die ons werd gesteld was wat we zouden doen als ons kind werd geconfronteerd met discriminatie. En verder eigenlijk helemaal geen casussen.

  • Nannie

    Pfff nou wij zijn echt helemaal doorgezaagd. Elk klein dingetje wat negatief zou kunnen zijn werd helemaal uitgepuzzeld en we hebben meerdere casussen gehad.

    Dat vond ik destijd overigens op zich wel positief, want ( dacht ik met mijn domme hoofd ) dat zegt op zich ook wat. Alleen zegt dat uiteindelijk dus kennelijk dan toch niets over je opvoedkundige kwaliteiten (? - waarom dan toch die casussen vraag ik me af ). Ik vond juist dat er veel te lang werd stilgestaan bij onbelangrijke details die niets over het heden / over ons zeiden en dat er veel vooringenomenheid was. Veel dingen stonden in eerste instantie negatief verwoord in het gezinsrapport (zie eerdere post). Via de teamleider het merendeel kunnen veranderen, maar dat van die sibling dus niet, want beslissingen / interpretaties van de raad “kunnen” ze niet veranderen.

    We hadden ook echt het gevoel dat het een “nee tenzij” was terwijl het volgens de wet een “ja tenzij” zou moeten zijn.

    Want nee geen IBO zijn beiden nog onder de 42.

  • Hermine

    Wij hadden wel weer casussen ( maart 2011) ook geen ibo. Verschilt dus best veel tussen de regio's.Wij zouden ook geen toestemming hebben gekregen voor 2 kindjes, omdat mijn man niet voldoende ervaring met kinderen heeft.