adoptie.startpagina.nl

spoorloos/china

  • Anonymous avatar

    Melle

    Hallo allemaal

    Wat ik me zo eens afvroeg. Wij hebben 2 adoptiekinderen. Zij zijn nu nog helemaal niet met hun adoptie bezig. Soms uit het niets komt onze oudste wel eens met een vraag of hij zijn bio moeder mag ontmoeten. Natuurlijk. Maar vinden onze oudste nu nog te jong om op zoek te gaan.

    Nu was ik gisteravond naar Spoorloos aan het kijken en zag weer de reportage van het geadopteerde meisje uit china die voor 4 jaar geleden haar china ouders gevonden had en ontmoet heeft. Zij was te vondeling gelegt en aan gezien het voor China moeilijk is om de biologische ouders te vinden was dat toen die tijd erg uniek. Nu na 4 jaar hebben zij nog steeds contakt met ouders.

    Toen ik dat zag kreeg ik kriebels. Hoe ga ik er strakjes mee om als we inderdaad op zoek gaan naar biologische ouders, hoe gaan onze kinderen om met de ontmoeting, hoe moeten wij hen gaan begeleiden, hoe moeten wij hen strakjes gaan beschermen tegen eventuele teleurstellingen van het niet willen ontmoeten of dat de ontmoeting zo tegenvalt. Is het positief hoe ga ik om met de gevoelens van mij zelf tav de geboorte moeder van onze kinderen. We kunnen wel zeggen dat we moeten kijken naar het belang van onze kinderen en natuurlijk. Maar ik vind dat we onze eigen gevoelens natuurlijk ook niet weg mogen stoppen. Wij zijn ook de opvoeders van onze kinderen. Natuurlijk mogen wij de weg naar het zoeken niet in de weg staan.

    Nu is mijn vraag aan jullie, ongeacht waar jullie kinderen ter wereld vandaan komen. Hoe gaan jullie om met de ontmoeting mocht deze mischien ooit tot stand komen. Hoe gaan jullie om met de gevoelens van jullie kinderen tav de biologische/geboorteouders, Wat vinden jullie zelf qua gevoel er van dat jullie kinderen tzt op zoek willen gaan naar hun roots.

    Ik vraag het ten positieve. Aub hou het ook een beetje redelijk postief jullie mail. Zonder elkaar af te kraken want ik vind dat we wel praten over onze eigen gevoelens hoe we zelf hier tegen aan kijken. Eigen gevoel hoe we binnen ons eigen gezin het voelen en niet hoe anderen ons mogen beoordelen.

    WS

  • Anonymous avatar

    Michiel

    Ik heb er pas wat over geschreven nav een discussie op Rumor Queen: http://dewereldisvaniedereen.blogspot.com/2011/05/een-slechte-raadgever.html ; Check met name ook de link naar Adoption Paradox.

  • Anonymous avatar

    sprokkeltje

    Hoi Ws,

    Zelf zeggen wij nu dat we er alles aan zullen doen, dat als ons zoontje op zoek wil gaan naar de bio moeder, om hem hierin te begeleiden.

    Denk dat we hem wel vertellen dat het niet zeker is dat we haar zullen vinden, en als we haar vinden, of zij hem wil ontmoeten.

    Mochten wij bij de gelukkige vinders van de bio moeder horen, dan zal ik zeker contact stimuleren. Mits het ook van die andere kant komt. Ik wil niet dat ons zoontje zich in de steek gelaten gaat voelen.

    Ik zou het heel lastig vinden, want ik voel me op en top zijn mama, maar moet van mezelf hierin mezelf opzij zetten. Het gaat om wat hij wil, welke keuzes hij in zijn leven wil maken..

    En ik geloof zeker dat ik snachts stiekum wat pijn voel hierom, maar daarvoor heb ik dan weer mijn man om deze gevoelens te delen, en niet continu bij ons zoontje neer te leggen.

    Ik vind het een hele goede vraag. Ons zoontje mogen we over 4 weken gaanhalen,, misschien dat ik vanaf het moment dat ik hem in mijn armen sluit anders praat?? Geen idee….

  • Anonymous avatar

    adoptie mama

    Hallo WS

    Onze jongens zijn al wat ouder (12 en 14 jr) en hebben het af en toe over hun geboorteland. We zijn er 4 jr geleden op vakantie geweest en hebben toen 3,5 week door hun geboorteland getrokken. We zijn toen ook naar de kindertehuizen geweest, maar niet op zoek naar biologische ouders, we vonden ze daar toen nog te jong voor.

    Met name de jongste wil de laatste tijd wat meer weten over zijn biologische familie en daar gaan we zo ver we kunnen ook op in. We hebben samen zijn “map ” waar alle officiële papieren in zitten doorgenomen en veel met elkaar gesproken.

    Onze oudste zoon vraagt er (nog) niet naar en heeft er op dit moment ook geen behoefte aan. We hebben we 4 jr geleden met elkaar afgesproken dat we (als het financieël kan) om de 5 jr naar hun geboorteland op vakantie willen gaan om ze zo veel mogelijk van het land te laten zien. Dus in principe gaan we volgend jaar weer. Als er dan de behoefte is om op zoek te gaan zullen wij dat zeker stimuleren, en ik hoop dat we dan onze kinderen daarin voldoende kunnen steunen en begeleiden. Ze weten ook dat het wat ons betreft geen probleem is en dat ze ons dan ook in vertrouwen kunnen nemen, en bij ons terecht kunnen.

    Ik geloof niet dat wij het wat gevoel betreft, moeilijk zullen vinden of bang zullen zijn, want ik vind dat een ieder er recht op heeft om zijn of haar “roots” te willen weten, ik hoop alleen dat we er dan samen voor kunnen gaan.

  • Anonymous avatar

    Melle

    Hoi Michiel

    Ik stel deze vraag hier op het prikbord. Want ik denk niet dat iedereen weet wat rumor queen is. Sorrie. Ik heb niet uit China geadopteerd en weet verder niets van chineeze adoptie af. En deze vraag stel ikd us aan iedereen die geadopteerd heeft ongeacht uit welk land. En ik heb het gesteld nav spoorloos.Maar ik zal ook eens jou link bezoeken,

    Sorrie Michiel, Ik heb je website even bezocht maar wil hier verder niet inhoudelijk op ingaan. Doe ik wel prive.

    WS

    Michiel Schreef:

    ——————————————————-

    > Ik heb er pas wat over geschreven nav een

    > discussie op Rumor Queen:

    > http://dewereldisvaniedereen.blogspot.com/2011/05/

    > een-slechte-raadgever.html ; Check met name ook de

    > link naar Adoption Paradox.

  • Anonymous avatar

    Marièlle67

    Wat mij overigens nog wel een ingewikkeld iets lijkt bij het zoeken naar de roots van de kinderen is hoe het voor de kinderen moet zijn op het moment dat de biologische ouders de kinderen onder druk gaan zetten om terug te keren naar het geboorteland. Ik bedoel dus eigenlijk de situatie dat het kind in een soort spagaat komt tussen enerzijds de biologische ouders en het geboorteland en anderzijds de adoptie-ouders en het land waar het kind inmiddels woont en gesettled is.

    Ik kan me voorstellen dat zoiets ook voor kan komen. Ben ook benieuwd of daar ervaringsverhalen over zijn of literatuur.

    Zelf ben ik soms best benieuwd naar de toekomst, of mijn kids terug willen naar Nigeria om het land te gaan zien en of ze ooit de behoefte zullen krijgen om op zoek te gaan naar biologische familie. En als ze die wens hebben dan hoop ik vooral dat er dan ook mogelijkheden voor zijn en dat de autoriteiten daar bereid zijn ons te helpen bij de zoektocht, geen idee nog hoe dat dan zou gaan en wat er mogelijk zal zijn.