vriendin in de problemen/taboe

  • monias

    Een goede kennis van mij heeft me dit verhaal in vertrouwen verteld en is op zoek naar hulp die ze zelf niet durft te vragen, omdat er een taboe op heerst. Ze heeft net als ik een dochtertje geadopteerd, maar het klikte vanaf het begin niet goed tussen haar en het meisje. Dat is thuis nooit beter geworden en het is zelfs zo erg dat mijn vriendin in een depressie is gekomen, slaapproblemen, huwelijksproblemen, zich niet meer thuis voelt in haar eigen huis en zelfs negatieve gevoelens heeft ontwikkeld jegens haar dochtertje. Ze weet niet wat voor hulp hiervoor beschikbaar is en omdat het een taboe is durft ze het ook niet te vragen. Ze heeft aan mij eerlijk verteld dat ze het liefst haar kindje uit huis laat plaatsen. Kent iemand vergelijkbare verhalen of nog beter oplossingen? Dit is een heeel erg triest verhaal.

  • Fayle

    Hoi Monias,

    Jeetje, wat een triest verhaal!

    Wat ik mezelf meteen afvraag is of het alleen zo is dat er geen klik is, of dat er meer problematiek rondom het meisje zit. Hoe zit het met de vader en het meisje? Heeft ze dit al eens besproken met Basic Trust? Ik neem aan dat zij hier wel vaker mee te maken hebben gehad in het verleden. Wellicht dat zij je vriendin ook nog door kunnen verwijzen indien zij zelf niets kunnen betekenen.

    Moet eerlijk zeggen dat het niet eens in me op is gekomen dat er geen klik zou kunnen zijn. Het lijkt me in elk geval heel heftig, voor beide partijen.

    Veel sterkte voor je vriendin en ik hoop van harte dat ze de juiste hulp krijgt, waarna moeder en dochter uiteindelijk de band op kunnen bouwen die voor beide o zo wenselijk is.

    Groetjes Fayle

  • caro

    Hoi Monias,

    het gebeurd wel meer, gelukkig maar weinig, maar ze zijn niet de enigen. Zoek hulp bij bureau jeugdhulp of bij de raad van kinderbescherming. Zij kunnen hen verder helpen.

    Sterkte!

  • metameulenbelt

    Ik zou niet naar buro jeugdzorg of de kinderbescherming gaan. Laat haar contact opnemen met de Adoptie Nazorg. Daar zitten mensen die hier vaker mee te maken hebben gehad. Een paar jaar geleden is “taboes binnen adoptie” een thema geweest tijdens een opleidingsdag waar o.a. VIB medewerkers naartoe gingen. Één van de taboes betrof het “niet klikken” tussen ouder en kind. Het komt veel vaker voor dan je denkt, het is een taboe dat klopt, maar er is hulp mogelijk. Fijn dat je kennis je in vertrouwen heeft durven nemen, dat was al een grote stap voor haar!

    Hartelijke groet,

    Meta Meulenbelt

  • Nannie

    Wat goed van je vriendin dat ze dit in ieder geval met jou heeft gedeeld en wat lief van jou dat jij haar wilt helpen om hulp te zoeken hierin.

    Basic Trust is het eerste wat bij mij te binnen schiet. Het ontbreken van “een klik” kan ook komen door lastig gedrag / hechtingsproblematiek.

    Mogelijk lukt het met begeleiding om te zorgen voor een beter contact tussen moeder en kind en wie weet wat dat weer oplevert.

    Ik heb ze toevallig zelf deze week gebeld met wat vragen over adoptie / hun mogelijkheden (heb het algemene nr gebeld) en ik vond de dame die ik aan de telefoon had erg deskundig overkomen.

    Kinderbescherming zou ik persoonlijk nog even ver vandaan blijven.

    Ik kan me trouwens voorstellen dat het moeilijk is om een dergelijk probleem bespreekbaar te maken.

    Succes gewenst!

  • Titia

    Ik sluit me aan bij Nannie.

    Hechtingsproblemen, maar ook als het kind een wat moeilijker temperament heeft ('lastig gedrag') kunnen het contact en het vormen van de hechting aardig verstoren.

    Als er hechtingsproblemen zijn is het kind op dit moment niet in staat om zich aan jou toe te vertrouwen. Dat kan het wel leren, maar dat kost veel tijd en energie en daarin kan hulp van Basic Trust erg behulpzaam zijn omdat je zelf op een gegeven moment met je handen in het haar zit en niet meer ziet wat een goede weg kan zijn om contact met je kind te krijgen. Je hebt verschillende vormen van hechtingsproblematiek die ieder zo tot bepaalde patronen bij een kind leiden. Zo zal het ene kind zich krampachtig aan je vast klampen, terwijl het andere doet alsof je niet bestaat. Dat laatste is vaak erg moeilijk voor ouders.

    Het gaat er dan in grote lijn om om de signalen te gaan herkennen van het kind en de momenten te gaan zien dat het wel contact zoekt en dit uit te gaan bouwen, zodat er alsnog een band kan ontstaan. Maar dat kost veel geduld. Basic Trust werkt met video-opnames, waardoor je dingen kan zien ( even een blik jouw kant op, even ontspanning) die je in het dagelijkse leven ontgaan.

    Bij een wat moeilijker karakter/temperament is het kind snel uit balans (snel angstig, verdrietig, boos, emotioneel) en moeilijk te troosten of af te leiden, de stemming kan altijd wat negatiever (somberder, agressiever, prikkelbaarder) zijn en het kind kan erg gevoelig zijn voor prikkels en veranderingen. Daarin verschillen mensen en kinderen gewoon. Maar je ziet wel dat de hechting bij kinderen met een moeilijker temperament soms niet goed verloopt om dat ouders het vanuit hun gevoel van machteloosheid gaan opgeven.

    Als een kind niet positief reageert op jouw toenadering en troost, je negeert, afwijst of ontroostbaar is, is het veel moeilijker om een goede weg te vinden om een contact op te bouwen met het kind. Je krijgt veel minder bevestiging dat je het goed doet ( eerder het gevoel dat je het nooit goed kan doen) en dan is het moeilijk om vol te houden en te blijven geloven in jezelf en in het contact met je kind. Ouders geven het soms een beetje op. Terwijl het kind het contact met de ouder vaak juist hartstikke hard nodig heeft.

    Maar dat er een minder goede ‘klik’ is tussen ouders en kind, ouder en kind minder goed bij elkaar passen komt ook voor. Ook bij biologische kinderen overigens.

    Maar ik zou daar nog even niet vanuit gaan. En stel dat dat het geval is, dan denk ik ook dat Basic Trust wel het een en ander voor je kan betekenen.

    Titia

  • monias

    op verzoek heb ik mijn bijdrage moeten wissen

  • Nannie

    Hallo Monias,

    Oei! Dat klinkt echt niet goed. Voor alle partijen niet trouwens.

    Ik denk dat het inschakelen van maatschappelijk werk dan nog het handigst is.

    Nog redelijk laagdrempelig en zij kunnen hulp / handvatten / doorverwijzing regelen voor de verschillende problemen in dit gezin en hebben ook contacten met kinderbescherming ed.

    Geen idee of die wachttijden hebben (verschilt ook per regio).

    Anders (in overleg? Ik begrijp dat de moeder ook vind dat er echt iets moet gebeuren ) toch maar wel kinderbescherming inschakelen, want hierin is het kindje zeker de kwetsbaarste partij.

    En erg triest verhaal trouwens. Zo'n situatie gun je geen enkel kind wat wordt geadopteerd (of geboren trouwens..).

    Kan me voorstellen dat je wilt helpen / er iets aan wilt doen.

  • B

    Wat ik mis in dit verhaal is de rol van de vader !! Ik lees wel dat hij wel een goede band met zijn dochter heeft.. Hoe kun je dan denken aan uit huis plaatsing?? Als dat in ons geval zo zou zijn dat 1 van beide dusdanige problemen had vrees ik dat het voor ons een (tijdelijke) breuk tussen man en vrouw zou zijn. Dus in hun geval dat de moeder even ergens op adem komt en dan natuurlijk hulp zoekt.. Als vader echt zo'n goed band met dochter heeft zal ie het niet accepteren dat zijn dochter uit huis gaat..

  • Nannie

    Daarom maatschappelijk werk. Die kijken (als het goed is ) naar het totale plaatje.