Sja..je zit in een hotelkamer opgesloten. Midden in Beijing, die mooie omgeving waar je kind vandaan komt, zijn we anderhalve week geleden vertrokken en daar hebben we in de hitte van 39 gr idd genoten van de omgeving buiten. Alle plekken gezien die belangrijk zijn.
Maar in Beijing…hier kan je kind niets. Je kan niet buiten spelen, je kind kan niet los lopen over straat want de stoepen worden gebruikt als weg/parkeerplaats.
Er wonen in Beijing meer dan 20 miljoen mensen!!! In ned heel ned, 16 miljoen.
Je kan amper ademhalen buiten door warmte en smog, je kinderen zijn niet te genieten doior de warmte…die willen niets, zijn hangerig en willen op de hotelkamer zijn bij de airco. Maar die kamer is na een paar dagen ook wel bekeken door de kids. Het ligt niet aan de papas en mamas, maar als de kinderen het gezien hebben, heb je het zelf ook gezien!
Thuis hebben we een grote tuin, veilige straat waar je gewoon buiten kan spelen, gezonde lucht…
De chinezen bekijken ons als achterlijken omdat we een kindje met een schisis hebben geadopteerd, fotograveren je kind, ook al draai je de buggy om omdat je het niet wil lopen ze gewoon mee om te fotograveren. Ze kijken vies naar hem…
need i say more?