Normaal gevoel?

Esmee

25-08-2011 21:25

Hallo allemaal, wij zijn op dit moment vanaf inschrijving vijf jaar bezig met adoptie en het eind is waarschijnlijk nog niet in zicht.
De vraag die wij aan jullie hebben is het volgende, de laatste tijd krijgen mijn man en ik steeds meer de twijfels of we wel moeten doorgaan met de adoptie.
Nu zullen velen van jullie misschien zeggen,als je al zolang bezig bent dan stop je toch niet meer!
Dat is ook ons grote dillema, onze kinderwens bestaat al twaalf jaar , ivf de hele medische molen zijn wij door geweest, nu al weer vijf jaar wachten met adoptie.
Aangezien wij er ook niet jonger op worden ,komt bij ons steeds meer de twijfel of wij nog wel door moeten gaan, of ons zelf de rust gunnen en het proberen af te sluiten (als dat lukt? ).
Heel veel mensen zijn ontzettend enthousiast op deze site , alleen merk ik dat dat voor mij steeds minder wordt, ondanks dat wij ontzettend graag een kindje willen.
Zijn deze gevoelens normaal of abnormaal , ik weet het soms niet meer!
Groetjes Esmee
meco

25-08-2011 22:01

Hallo Esmee,
Al je eigen gevoelens zijn normale gevoelens. ;-)
Het lijkt mij geen makkelijke keuze om te maken door gaan of stoppen.
Ik denk dat je samen met je man moet doen wat het beste voor jullie aanvoelt.
Adoptie is nu eenmaal een hele lange weg, waar je veel geduld voor moet hebben.
Ik weet niet hoever jullie in de procedure zijn, staan jullie al op een wachtlijst o.i.d.
Persoonlijk zou ik dat bij mijn keuze mee afwegen.
Ik wens jullie heel veel sterkte en wijsheid toe en als jullie kiezen voor doorgaan, denk ik wel dat het belangrijk is dat jullie beiden er 100% achterstaan.
MCP

25-08-2011 22:12

Tja….ik ga het even heel kort door de bocht zeggen - en het is niet de bedoeling dat daar weer direct een negatieve discussie over ontstaat -: maar als je echt zo graag een kindje wilt dan zou ik reageren op oproepjes want er zijn kindjes genoeg…..
Waarom zeg ik dit: omdat het soms goed is bij jezelf na te gaan of je wensen wel reeel zijn.
Ik spreek hier uit ervaring: wij stonden op een pre-wachtlijst en het eind was ook nog niet in zicht. Maar ja, we wilden een 3e kindje perse uit hetzelfde land als de oudste 2.
En toen ineens zag ik een oproepje, van een kindje uit China waarvan de SN ons aansprak.
En toen dachten wij: waar gaat het nou uiteindelijk om bij adoptie?
Dat er een kindje is wat ouders nodig heeft. Het moet niet uitmaken waar dat kindje vandaan komt!
Waarom jaren wachten op iets wat misschien niet reeel is?
En dus hebben wij gereageerd en zie daar: een week later waren wij gematcht.
Opzich zijn je gevoelens en twijfels wel normaal hoor, ik herken dat ook wel.
Maar als je echt graag een kindje wilt dan zijn er mogelijkheden genoeg.
Myrna

25-08-2011 22:20

Dat is natuurlijk alleen zo als je aan de eisen van het land voldoet. (tu)
FV

25-08-2011 22:27

Ik ben het eens met MCP. Ga goed bij jezelf te rade: hoe graag willen jullie een kindje en waarom is SN geen optie? Er ZIJN immers kindjes. Er zijn er zelfs genoeg. Er zijn er zelfs zoveel, dat sommige oproepen best lang staan. En niet alleen voor China, ook voor andere landen zijn er echt mogelijkheden, al worden ze niet op de websites van de vergunninghouders specifiek genoemd. Maar je kunt echt binnen afzienbare tijd een kindje een thuis bieden. Maar dan moet je wel realistisch zijn: dat wordt dan een kindje met een medisch probleem.
De opties zijn dus simpelweg:
1. stoppen
2. lang wachten op - naar ik aanneem - een zo gezond mogelijk kindje
3. een kindje adopteren waar men nu/binnenkort een thuis voor zoekt
Ik denk dat je gevoel vrij normaal is. Je bent al heel lang bezig, je leven verandert. Misschien denken jullie nu ook anders over de kindjes in de oproepen dan 5 jaar geleden, toen er immers nog niet zoveel oproepen waren en adoptiewereld er iets anders uit zag?
Lesley

26-08-2011 10:09

Hoi Esmee,
Wij hebben, na een zelfde lange IUI en ICSI traject als jij beschrijft, uiteindelijk 4 jaar in het adoptietraject gezeten. Het wachten is lang, zeker als iedereen om je heen wel “aan de beurt” is, zij het met adoptie, hetzij met eigen kindjes.
Ik denk dat iedereen die twijfels op een gegeven moment heeft, maar als je zo graag een kindje wil, is doorzetten de enige mogelijkheid. Ik weet niet of je al op een wachtlijst staat of al voor een land hebt gekozen (lijkt me wel gezien de 5 jaar), maar ik sluit me aan bij de voorgaande reacties: er zijn veel landen met kindjes die heel graag een pappa en mamma willen! SN kindjes hebben dit nog wel harder nodig dan NSN kindjes, omdat de laatsten meestal wel in het land van herkomst geplaatst kunnen/zullen worden.
Wij hebben sinds 3 maanden 2 kindjes uit Hongarije, en zijn ZO blij! Het is heel leuk, maar soms ook niet leuk, zoals bij alle gezinnen met jonge kinderen. Ik weet dat Hongarije naarstig op zoek is naar geschikte ouders om meer dan 1 kindje op te nemen. Hier zijn de kindjes wel wat ouder, kijk maar eens op de website van de Nederlandse Adoptie Stichting. Mischien komen jullie wel niet in aanmerking, maar er zijn nog zoveel landen die ook open wachtlijsten hebben, dus rondkijken bij andere VG's lijkt me een goede keuze. En misschien je SN lijstje nog eens doorlopen? En als je dan via de Kinderbescherming je rapport uiteindelijk aan moet laten passen, gewoon doen! Dan heb je ook het gevoel dat je er weer concreet mee bezig bent, en misschien is het hele lange wachten dan ineens voorbij…
Maar goed, neem ook in je overweging mee dat het adopteren veel geld kost en nog veel meer geld gaat kosten. En alle andere dingen die erbij komen kijken, als ze er eenmaal zijn. En als je dan echte twijfels hebt, is het alleen maar een reeele en verstandige keuze om er misschien niet mee door te gaan. Want het moet voor de kindjes altijd goed zijn, en als je door twijfels dat niet kunt bieden, kan er alleen maar respect zijn voor jullie keuze.
Succes!
Anja1

26-08-2011 14:09

Hoi Esmee,
Ik denk dat als je echt heel graag een kind wilt adopteren, je gaat nadenken over SN als optie. Als je SN geen optie vindt, maar wel heel graag een kind wilt, dan accepteer je de (lange) wachttijd - dat je daar soms bij gaat zuchten is niet onlogisch.
Maar… als ik jouw verhaal lees krijg ik de indruk dat jij en je man steeds meer het gevoel krijgen dat het leven eigenlijk ook ok is zonder kinderen, en dat samen doorgaan een optie is die meer en meer opkomt qua gevoel. Als ik dat juist interpreteer dan denk ik dat het goed is om samen te kijken of je echt nog wilt adopteren - of was het destijds meer een keuze omdat kinderloos blijven een te akelig scenario leek wat nu misschien is afgezwakt?
De gevoelens die je beschrijft herken ikzelf niet, maar dat zegt niks. Jij hebt ze en ik denk dat je ze serieus moet nemen en niet doorzetten omdat je nu eenmaal aan het adoptietraject begonnen bent.
Succes met je afwegingen!
Groetjes,
Anja
B

26-08-2011 15:03

Hoi, ik denk toch dat jullie goed na moeten denken en nu nu overstappen naar SN alleen omdat het dan sneller gaat. Zeker niet met die twijfels.. Het moet wel goed voelen voor jullie allebei.. Wij hebben ook erg lang op de wachtlijst gestaan. Tijdens het wachten waren we er niet zo mee bezig.. We leefden gewoon door en het was niet anders.. Op een gegeven moment denk je er over na.. Lees je verhalen van andere adoptiestellen en ineens gaat (bij ons) de knop om…Wij zijn dus in de volle overtuiging overgestapt naar SN en dan kan het snel gaan .. (november gemaild over overstappen en nu al weer een tijdje thuis met onze dochter). Wij konden niet wachten tot het zover was en twijfelden geen seconde.. Het kan zijn dat jullie ook gewoon nog op het punt zijn van niet zo veel mee bezig zijn en dat je dat ziet als twijfel.. Maar dat weet ik natuurlijk niet… Hoe dan ook.. Denk en praat er voldoende over en als het niet goed voelt… Schaam je dan ook niet en laat het varen en ga je dan op andere dingen richten..
DMS

26-08-2011 15:13

Hoi Esmee,
Er zit wel iets herkenbaars in je verhaal…. ik weet niet of het de kinderloosheid is of misschien wel meer de onzekerheid. Bij ons speelde het nl ook en ik kan je zeggen dat kinderloosheid hier niet aan de orde is. Adopteren is eigenlijk constant handelen met onzekerheid. Alles is onzeker…. natuurlijk is overstappen naar SN een optie, je moet hier echter wel allebei volledig achter staan.
Onze procedure heeft 9 lange jaren geduurd… (dit had overigens niets te maken met NSN of SN voor diegene die denken dat dit de enige reden is waarom een procedure lang duurt) en precies op het moment dat wij ons af gingen vragen of 9 jaar misschien wel niet lang genoeg was en we nu wel graag een keer plannen wilden maken en niet constant een adoptiereis in ons achterhoofd moesten houden die we misschien wel zouden gaan maken werden we gebeld over een enorm mooi voorstel!
Ons lieve kleine wondertje is niet meer weg te denken en het is alsof hij er altijd al is geweest…. jullie zullen zelf goed na moeten denken wat je wilt en hoever je nu in de procedure staat (en dus ook wanneer je een voorstel kunt verwachten).
Ik zou me ook voor kunnen stellen dat jullie leven nu zo is ingericht dat het prima is zo, bedenk dan wel dat een kindje erbij je hele leven op zijn kop zet.
Succes met het bedenken en nemen van een besluit!
G

26-08-2011 17:08

Ik denk ook dat de onzekerheid misschien wel meespeelt, dat je op dit moment die gevoelens hebt.
Sterkte met jullie besluit.
Ik weet dat je op dit moment misschien weinig aan deze woorden hebt maar het is het wachten zeker waard!!

Normaal gevoel?

Esmee

meco

MCP

Myrna

FV

Lesley

Anja1

B

DMS

G