Hallo Esmee,
Ik kan me zeker wat voorstellen bij je / jullie twijfels en eerlijk gezegd vind ik het ook wel logisch. Zeker na zo'n lange periode van wachten en hopen.
Ook hier soms die vraag aan onszelf. En dan met name vanwege het maar blijven wachten / de onzekerheid.
We zouden zo graag eindelijk eens “klaar” willen zijn met wachten. Want we wachten al zo ontzettend lang.
( bijna vier jaar vanaf inschrijving, na een vruchtbaarheidstraject ).
Tot nu toe wint de kinderwens en het geloof dat wij een goed plekje zouden kunnen bieden aan een kindje / kinderen.
Valt mij op dat sommigen mensen er vanuit gaan dat Esmee niet voor Sn op de lijst staat, dat zegt ze niet in haar bericht. Waar baseren jullie dat op? De wachttijd? Mijn man en ik wachten nu ook al bijna 5 jaar, kindje tot 6 jaar incl. SN's (best vrij ruim). Wij komen voor veel landen niet in aanmerking en de voorstellen van het land waar we nu voor wachten, beginnen pas sinds dit jaar mondjesmaat binnen te druppelen, dus wachttijd zegt niet altijd wat hoor.
Ik weet helemaal niets van Esmee's situatie (ben wel benieuwd Esmee 
), wil alleen maar even opmerken dat we niet te snel aannames moeten hebben.
Groetjes Martine
Zeker een normaal gevoel en belangrijk om ook bij stil te staan. Het is belangrijk om te blijven kijken of de (kinder)wens die je al zo lang hebt nog klopt met het plaatje in de werkelijkheid en zo nodig je verwachtingen aan te passen of hoe moeilijk ook eventueel te besluiten het boek te sluiten. Wilde je aanvankelijk misschien een jonge ouder zijn van een baby of zo jong mogelijk kind. Door de wachttijd en de steeds veranderende adoptiewereld zul je je beeld moeten aanpassen en het is ook belangrijk dat te doen en het verlies van een bepaald toekomstbeeld te verwerken. Zo kun je een betere start maken met je kind, wanneer het dan eindelijk zover is. Stoppen en de kinderwens achter je laten is uiteraard heel moeilijk, maar de procedure alleen doorzetten omdat je al zo lang bezig bent, is natuurlijk een magere basis. Ik zeg zeker niet dat jullie zouden moeten stoppen. Kijk goed naar wat je wensen zijn en wat er op dit moment nog mogelijk is. Als je hebt verwerkt/geaccepteerd dat je geen biologisch eigen kind zult krijgen, geen jonge ouder zult zijn en je kind wellicht al een peuter en je kinderwens blijft onverminderd; dan zou ik zeggen hou vol. Blijf tijdens de wachttijd af en toe bij jezelf nagaan of je nog een reëel beeld hebt van hoe het zal zijn en of deze nieuwe situatie ook past bij je wensen. Succes en sterkte met wachten.
P.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's