slaapprobleem hoe lossen we het op

  • kind van mijn hart

    Ons dochtertje is 8 maanden bij ons en sinds 2 maanden geleden geopereerd aan haar schisis.

    Vanaf het moment dat wij haar in onze armen sloten ,heeft ze goeg geslapen ,gegeten etc.

    Nu zij geopereert is niet meer,zij slaapt niet zelf meer in en slaapt tussen ons in,tussen de middag doet zij hazeslaapjes en inmiddels zijn we bijna aan het eind van ons latijn.

    Ik wil haar van lieverlee weer laten wennen in haar eigen bed en zelf in slaap laten komen.

    Mijn vraag is wie heeft hier ervaring mee ,emn hoe hebben jullie het slaapprobleem opgelost.

    Ik hoor het graag.

    O ja ons dochtertje is 17 maanden oud.

  • Marijke

    Bel met de Stichting adoptievoorzieningen. Zij kunnen je het beste verder helpen. www.adoptie.nl

    De advieslijn is bereikbaar van maandag t/m donderdag van 9.30 tot 12.30 uur, tel. 030 - 233 03 40, keuze 3.

    Uit ervaring weet ik - helaas - hoe gesloopt en wanhopig je kunt zijn als je kind niet slaapt.

    Sterkte!

  • m.r

    Wat wij hebben gedaan meteen bij thuiskomst (uit China) was een matras van ons naast zijn bedje leggen en om de beurten bij hem slapen. Nu sliep hij wel zelf in alleen steeds in de nachten wakker. En als je het om en om doet dan kan je in elk geval 1 nacht beetje slapen. Dit hebben wij 3 weken gedaan en toen weer verhuisd naar ons eigen bed en dit ging prima. Hij was toen 23mnd oud

    w.s. heeft de operatie zo'n inpact op jullie meisje gemaakt en zoekt ze opnieuw de veiligheid van jullie..Maar dat hadden jullie zelf ook al wel bedacht.

    Afgelopen nacht heeft ons mannetje ook gespookt vanaf 04u elk half uur huilend wakker, nou ja hij doet alsof hij huilt er komt geen traan bij te pas.

    Mag hopen dat het komende nacht beter gaat want het gaat je idd uiteindelijk slopen

    Heel veel sterkte en idd even een telefoontje aan wagen kan nooit kwaad.

    M.R

  • G

    Ons zoontje is 2 weken geleden ook geopereerd, hij sliep toen ook een week extra onrustig.

    Waarschijnlijk maakt dit veel indruk,impact op ze,wat ook wel begrijpelijk is.

    Hoop voor jullie en voor jullie dochter dat het gauw weer beter gaat.

    Onze zoon is nu een jaar bij ons. maar word elke avond nog wakker, zodra hij ons ziet,voelt is die rustig.

    Hij heeft nog maar 2 nachten doorgeslapen sinds hij bij ons is. Hij slaapt s,nacht veel bij ons in bed.

    Succes en sterkte!

  • *lin1970*

    mijn schoonzusje heeft dan niet geadopteerd met zit met hetzelfde probleem, hun dochter nu ook 18 maanden wil niet in haar eigen bedje slapen, ze hebben van alles geprobeert, ze ligt nu elke nacht tussen hun in, maar het probleem is, mijn schoonzusje verwacht over drie weken haar tweede kindje hoe zouden ze dit op kunnen lossen, heeft iemand nog tips.

  • m.r

    Jezelf streng toespreken en volhouden hoe moeilijk ook. Ze is nu zo gewend aan het tussen papa en mama inliggen maar echt gezond is het natuurlijk niet. Nu er een 2e komt snap ik heel goed dat ze iets willen veranderen. Het vergt echt een dikke week eer zij het idee krijgt hmmm ik zal toch hier moeten slapen. Je zult constant de bevestiging moeten geven dat je er bent door je te laten zien, aai over de bol en weer weg gaan. Dit is heel slopend maar het zal z'n vruchten gaan afwerpen…Je bent gauw geneigd om het even op te tillen, mee te nemen naar beneden om even tot rust te komen en opnieuw te proberen. Maar het is echter het slimste om toch echt op de slaapkamer te blijven en kort reageren (m.a.w. maak het niet gezellig)

    Wel begrijpelijk overigens hoor om het bij jezelf in bed te nemen want ja je wilt zelf ook wel x slapen.

    En bij haar op de kamer slapen? of haar bedje eerst in hun slaapkamer neerzetten en dan uiteindelijk weer verhuizen?

    En natuurlijk de vraag is het slaapprobleem sindskort? of al langer gaande? Misschien iets in de slaapkamer veranderd?? Dit kan veel inpact hebben op een kind terwijl je er zelf niet eens bij stil staat dat je bijv een kastje ergens anders hebt neergezet.

    Tot slot: wat zegt het CB bijv..hiervan

  • *lin1970*

    ze zijn een paar maand geleden verhuist, maar vanaf de geboorte al bij hun op de kamer, ze woonden eerst heel klein en nu heeft de kleine meid een eigen kamer maar ze vind dit helemaal niks en ze zijn nu zo moe dat ze haar maar bij hun in bed leggen

  • m.r

    Dus ja ze is ook niks anders gewend…Erg moeilijk ook voor t meiske zelf..

    Maar ze moeten er echt iets mee idd want straks met die kleine…ze slapen straks helemaal niet meer dan

    Ik hoop voor je schoonzusje dat ze het nog voor elkaar krijgt eer de 2e zich aandiend, zal iets meer rust geven misschien.

  • pepe

    hele onlogische oplossing misschien, maar wel één die rust geeft; accepteren dat het zo is, bed tegen je eigen bed aan, zodat je meer ruimte hebt en je kindje toch dicht bij je kan zijn en je vooral niet te druk maken…..

    Ik ken geen enkele 15 jarige die nog bij zijn/haar papa en mama slaapt.

    Onze uk slaapt al ruim anderhalf jaar bij ons; ivm de traag op gang komend ehechting vonden we dat héél goed, en nu het super gaat, zien we dit als bevestiging zoeken. Een maand of twee gelden waren we eindelijk zo ver dat er een hele nacht in het eigen bed werd geslapen…. maar na de start op school zijn we weer terug bij “af”

    Jammer dan, ze moet zich vooral veilig voelen, de rest komt allemaal vanzelf.

    Bij adoptiekindjes geldt dat zeker,

    bij kidnjes waar een broertje of zusje komt…. op tijd aan werken als je dat wil, want als ze denken dat het aan het nieuwe gezinslid ligt, ben je nog veel verder van huis…

  • MCP

    Ook hier de ervaring: maak je er niet druk om, accepteer het.

    Onze 1e zoon ( die een kleine baby was toen we hem kregen) heeft 11 maanden bij ons geslapen.

    Iedereen sliep op deze manier goed en was uitgerust, dat is erg belangrijk.

    Hij slaapt nu alweer sinds 5 jaar in z'n eigen kamer en bed en is nu de makkelijkste slaper van iedereen.

    Ik heb mezelf altijd voorgehouden: als hij 12 is wil hij dit echt niet meer en zal ik vast nog eens terugverlangen naar de tijd dat hij me zo hard nodig had.

    Ik denk overigens dat er wel een verschil is tussen slaapproblemen bij een adoptiekindje en een biologisch kindje wat gewend is eerst bij de ouders te slapen vanwege kleine behuizing.

    Als het goed is spelen er bij de laatste geen “problemen” op het gebied van hechting en verleden. Wat dat met een kind - vooral in de slaap - kan doen is namelijk niet te onderschatten.