Herkenbaar hoor. Een van onze kinderen was als kleuter ook niet gemakkkelijk: druk, zich overal mee bemoeien en heel onhandig in contact met andere kinderen. Ze deed andere kinderen geregeld pijn. Onbedoeld, maar meer uit onbeholpenheid. We hebben hulp gehad van BT en benoemen was inderdaad het sleutelwoord. Thuis zagen we haar tot rust komen, op school bleven de problemen echter bestaan.
School bleef voor haar onveilig voelen en de school kon haar niet bieden wat ze nodig had. Het was een school waarbij het accent vooral lag op het cognitieve vlak en nauwelijks op het sociaal/emotionele. Er werd veel leerdruk gelegd. Uiteindelijk hebben we gekozen voor een andere school met een heel ander pedagogsich klimaat. Een school met een warme, rustige en veilige sfeer. Leerkrachten met een heel positieve kijk op kinderen, met ervaring op adoptie -en pleegzorggebied.
Uiteraard heeft het een lange tijd geduurd voordat onze dochter op school in balans was - een schoolwissel hakt er op de korte termijn ook in - maar ze heeft op deze nieuwe school nooit meer een kind pijn gedaan. Na een jaar of 2 konden we zeggen dat ze goed op haar plek was en uit de sociogrammen die gemaakt werden bleek dat ze een centrale plek in de klas had ingenomen.
Hebben jullie al eens gekeken hoe het er op school concreet aan toe gaat? Op papier is er veel moois te beloven, maar dat waarmaken in de praktijk blijkt vaak veel moeilijker te zijn….
Sterkte!
Marijke
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
