zoveel vragen

Koekiemonster30

28-10-2011 00:27

Lieve mensen,
Nog niet zolang geleden zijn wij begonnen met de adoptieprocedure.
En ondanks dat wij pas aan het begin van dit avonuur staan, zit ik met heel veel vragen.
Ik probeer me zo veel mogelijk in te lezen, van boeken tot sites, tot hele inspectie rapporten van de bemiddeling bureau's.
En toch blijf ik het gevoel hebben dat ik nog maar zo weinig weet. Ik ken in mijn omgeving ook geen adoptie ouders of kinderen.
Ondanks dat ik zelf in het onderwijs en de kinderopvang werk.
Mijn vraag is of mensen die ervaring met adoptie hebben enkele vragen willen beantwoorden?
- ik lees heel veel over SN kindjes, ik begrijp dat men onderscheid maakt tussen zware en minder zware special need kindjes.
Maar wat is wat, mijn man en ik vinden het geen probleem om een kindje te adopteren, met astma, suikerziekte, groei / ontwikkelingsachterstand, of dat het bijv. een vingertje teentje, oortje enz. mist.
Hoe geef je dat aan en wanneer vraagt men dit?
- Zijn jullie al vroeg donateur van een organisatie geworden, en kan ik ze nu, zo vroeg in het proces al bellen en mailen voor vragen over bijv. landen,en hoe ze te werk gaan.?
- Ook een sibling adopteren is voor ons een optie,…. wel willen we dat de kindjes niet ouder dan 4 a 5 jaar zijn. Maar ik zou het ook niet over m'n hart verkrijgen om een kind dat net iets ouder is zomaar af te schrijven. Kan je dat ook aangeven,…. bijv. onze voorkeur gaat uit naar,….maar uitzonderingen zeker daargelaten.
- Hoe zijn jullie tot een keuze van het adoptie land gekomen. Onze lijst is al redelijk gehalveerd qua aantal,….maar toch, het zijn er nog 8 waar wij een goed gevoel bij hebben.
- kan je je bij meerdere landen op een wachtlijst zetten, en wat houdt een pre wachtlijst in,…… een wachtlijst voor een wachtlijst? is dat als je nog niet groen licht van de overheid hebt gehad?
- en tot slot, hoe was het, de aller eerste keer dat je je kindje in je armen had,….. je kan zoveel lezen over hoe dat was na een bevalling,…..zoveel mooie verhalen daar over,
Ik zou ook graag verhalen willen horen hoe dat gaat en is met het in je armen sluiten van een adoptie kindje!!!!
Liefs
Bianca
sprokkeltje

28-10-2011 01:50

Hoi hoi,
Zo zijn wij ook begonnen, 5 jaar terug, met ons in te lezen, en inmiddels hebben we een mooie zoon thuis, opgehaald in China afgelopen augustus.
- De sn van tegenwoordig zijn wel wat complexer . Je moet denken aan meerdere dingen bij elkaar. Combinaties bv:, schisis met VSD en bv missend vingertje; ontwikkelingsachterstand door te weinig stimulatie waarvan je niet weet in hoeverre dat zich gaat inhalen met bv gesloten anus, HIV met bv frommeloortje, missend onderbeentje met misvormt voetje…..(overigens moet de Raad jullie wel geschikt bevinden om een kindje met een SN te adopteren)
Je kan op de sites van de verschillende vergunninghouders wel heel veel voorbeelden van sn s van tegenwoordig zien. Het missen van een vingertje of oortje is al geen sn meer namelijk. Ook bv astma telt niet als sn. Dat is als het ware erbij (bij de echte sn).
Bij de intake moet je een lijst invullen, de vgh bepaalt of jullie lijst wel of niet geschikt is voor bemiddeling. Tegenwoordig moet die zeer uitgebreid zijn anders kunnen ze je niet bemiddelen. Dat is dus pas na de VIA, gezinsonderzoek en het krijgen van je BT.
- Wij zijn pas donateur geworden toen we wisten dan we definitief de overstap van st Afrika naar K&T hebben gemaakt, dat was ook verplicht anders konden we niet op intake komen. Uiteraard kan en mag je alle vgh bellen over hoe ze werken ed. Maar in adoptie land is alles relatief, wat nu zo is, is volgende week totaal anders. Gewoon regelmatig overal informeren en je blijft up to date.
- Je moet eerst door de Raad van de kinderbescherming toestemming krijgen om een sibling te adopteren. Als je die niet krijgt houdt het al op. Wat dus in ons geval zo was. Ik werk in de gezondheidszorg, 5 jaar op een babygroep KDV en 8 jaar in de meervoudig gehandicapten zorg van kindjes. Ik had voldoende ervaring met kinderen, mijn man had geen ervaring met kinderen en daardoor waren wij ongeschikt voor een sibling.
In het raadsrapport komt te staan tot welke leeftijd jullie mogen adopteren. Je moet namelijk eerst nog toestemming krigjen of jullie voor een ouder kindje geschikt zijn. De vgh houdt zich strikt aan het rapport. Je kan dus verders niets aangeven bij de intake dan wat er in het rapport staat.
- Wij hebben gekeken naar welke landen we voor in aanmerking kwamen, toen welke sn er veelal in dat land voorkwamen en welke wij in onze wensen en grenzen lijst hadden. We zijn overgestapt van Ethiopie naar China.
- We hebben op de prewachtlijst van Ethiopie gestaan. De prewachtlijst is idd de wachtlijst voor de wachtlijst. Je kan alleen op de wachtlijst als je de BT in huis hebt. De vgh moet je gezinsrapport hebben plus je BT. De prewachtlijst is er omdat de wachtlijst vol is, als er een plaatsje op de wachtlijst vrij komt, schuift de prewachtlijst door zeg maar.
Je kan maar voor 1 land op de wachtlijst komen.
- Het krijgen van onze zoon is het mooiste wat ons is overkomen. Het was meteen eigen in ons geval. Alles valt op zijn plek. We zijn meer dan intens gelukkig zo met zijn drietjes!!! Het lange wachten de gehele procedure (in ons geval van aanvraag van BKA nummer tot aan ophalen van ons zoontje heeft 4,5 jaar geduurd) valt in een klap weg.
Heel veel sucses en vooral een flinke portie geduld toegewenst!
Nannie

28-10-2011 09:10

Hallo Bianca,
Wat een mooie vragen.
Je moet mbt special need voor het raadsgesprek heel precies weten wat je wel en wat je niet wilt.
Zo ook met leeftijden: je moet precies aangeven waar je grenzen liggen.
Bereid je sowieso goed voor op die gesprekken! En vraag om een andere raadsonderzoeker als het niet klikt…
Bij de meesten loopt dit stukje goed hoor, maar wij hadden dus pech.
Wij kwamen na veel uitzoekwerk en praten tot de conclusie dat onze grenzen mbt leeftijd ruim zijn, maar mbt special need niet, omdat wij de zwaarte van veel SN heel verschillend ervaren. Dat maakte ons gezamenlijke lijstje heel kort.
Moeilijk vond ik dat hoor! Je hebt toch het gevoel dat je hiermee kindjes afwijst.
Maar ja.. ook in het belang van het kind moet je wel heel eerlijk zijn naar jezelf mbt wat je aan denkt te kunnen en wat niet.
En dat moet wel voor jullie beiden gelden.
Er is een SN-lijst op yahoo, maar die laat jammer genoeg alleen mensen toe die al weten waar hun grenzen liggen mbt SN.
Ik heb zelf veel uitzoek werk gedaan mbt SN. Daar kan ik je een word-document van mailen als je wilt (= te lang om hier neer te zetten).
Moet je me even je mailadres sturen via een persoonlijk bericht als je dat wilt.
Er is ook een yahoo mailinglijst voor mensen die kinderen ouder dan 4 hebben geadopteerd. Is ook nuttig en leuk als je twijfelt over de leeftijdsgrens.
http://groups.yahoo.com/group/geadopteerdekidsvanaf4jaar/
Verder vond ik het boek “wereldkind” van René Wolfs een echte aanrader om te lezen. Geeft hele concrete handvatten in hoe je het geadopteerd zijn bespreekbaar kunt maken met je kindje. Daarbij is de communicatiemethodiek die zij hanteert ook erg bruikbaar in de dagelijkse omgang met kinderen + bevorderend voor de hechting (naar wat ik gelezen heb he! Ben ook nog wachtende - wel getest op kids van vrienden en die reageerden er heel goed op: grappig is dat! ).
Eli1

28-10-2011 09:44

dag Bianca.
Sprokkeltje heeft al veel aangegeven. En zo te lezen ben je zelf ook heel goed bezig met je te orienteren enzo. Je zult merken dat door de VIA cursus het ook allemaal veel tastbaarder wordt.
Je grenzen voor SN moet je inderdaad aangeven voor intake bij de vergunninghouder, maar ook al bij de gesprekken bij de Raad ( die krijg je nadat je de VIA hebt afgerond). De Raad moet je speciaal goedkeuren om een SN kindje te mogen adopteren. Ze zullen vragen stellen over hoe je de extra zorg denkt te kunnen geven, en ook proberen erachter te komen of je over je eigen belastbaarheid etc goed hebt nagedacht.
De vraag wat is een zware en wat een minder zware SN, is niet in zijn algemeenheid te beantwoorden. Van wat jij noemt zou ik zeggen dat het meeste als licht SN wordt beoordeeld, tenzij ernstig (suikerziekte in ernstig geval, of een ernstige ontwikkelingsachterstand).
De beschrijving die Sprokkeltje geeft geldt overigens met name voor het China SN programma. Ook uit andere landen komen kindjes waarvan sommige een SN hebben, zwaar of minder zwaar, of sommige zijn “ non- specials-needs”.
Je kan zeker aangeven welke leeftijdsgrenzen je wel en niet ziet zitten en welke nog bespreekbaar zijn. Maar als het afwijkt van het rapport van de Raad, moet er een aanvulling op het rapport komen. Als je nog niet zeker bent, kun je bij de Raad dus beter een ruimere leeftijd op geven (+ je daar goed op orienteren natuurlijk anders krijg je geen toestemming).
De keuze van het adoptieland: als je 8 landen hebt waar je een goed gevoel bij hebt EN waar julie voor in aanmerking komen, ben je goed af! meestal wordt de keuze erg beperkt door de eisen van de zendende landen. Wij hadden keus uit ca. 4 landen, waarvan er maar van 2 de wachtlijst open was op dat moment - gelukkig was daar onze eerste keus ook bij.
Het loont zeker om nu al te kijken aan welke eisen van welke landen je voldoet, maar het daadwerkelijke kiezen heeft nu nog geen zin. Op het moment dat jullie aan de beurt zijn. zal allles alweer anders zijn dan nu.
En hoe is het om je kindje voor het eerst in de armen te sluiten:
je moet je realiseren dat de overdracht voor het kindje aan 2 compleet onbekende, rare stinkende grote vreemden bepaald geen feest is en traumatiserend kan zijn. Stel je geen rozengeur en maneschijn voor van dat moment. Kindjes kunnen in shock zijn, doodsbang, of keihard huilen en gillen, etc. Het is heel erg hectisch en hard werken. (Misschien is dat anders als je adopteert uit een land waarbij je een week of een paar weken langzaam kennis mag maken terwijl ze nog in het tehuis zitten. Maar bijv. China en een aantal andere landen hebben een abrupte overdracht, van het ene op het andere moment ben jij degene die de zorg overneemt en is het kindje op jou aangewezen.)
Dat gezegd hebbende: ik kan niet eens terug denken aan het moment dat we hem voor het eerst zagen, zonder tranen van ontroering te krijgen. Ik kon mijn geluk werkelijk niet geloven toen ik hem zag. Het is echt een geweldige ervaring.
Veel succes met de orientatie!
Eli
metam

28-10-2011 15:14

Hallo Bianca,
Over SN weet ik niet zoveel, wij hebben onze kinderen alweer een aantal jaren geleden, via de NSN procedure geadopteerd.
Je kunt nu al donateur worden van meerdere vergunninghouders. Wij hebben dat ook gedaan. Later kun je dan degene(n) die afvalt/afvallen weer opzeggen. Je krijgt dan een indruk hoe de VH werkt.
De keuze van het adoptieland had bij ons met meerdere factoren te maken. Primair lag onze voorkeur bij een Aziatisch land, en dat is het in beide adopties ook geworden. Wel uit twee verschillende landen.
Je kunt je dossier maar naar één VH laten sturen, en het hangt van de werkwijze van de VH af hoe het met de inschrijving op wachtlijsten zit. Bij sommige VH's kun je je inschrijven voor meer dan één land, tot het moment dat je dossier klaargemaakt kan worden, dan moet je de keuze bepaald hebben. Je dossier gaat ook maar naar één land.
De eerste keer. Bij beiden best verschillend. Onze oudste (dochter) werd in het weeshuis op de arm van mijn man gezet, waar ze verwonderd bleef zitten. Ze viel zelfs op zijn arm in slaap. Ze was bijna 14 maanden toen. We haalden haar de volgende dag echt op, en het was een schatje. Sliep meteen prima bij ons, ze was (en is) erg gemakkelijk. Onze zoon was ook erg gemakkelijk qua slapen enz. vanaf het begin. Wij hebben nooit hard hoeven werken, behalve dat we bij hem (bijna 2) meteen grenzen moesten aangeven, hij was en is een jongen die grenzen opzoekt en er soms overheen gaat. Het voelde bij beiden niet meteen “eigen”. Ik moest erg wennen, bij de eerste de overstap van het administratieve gedoe naar ineens moeder zijn, dat duurde wel een poos, bij de tweede moest ik erg aan het persoontje wat onze zoon was wennen. Dat heeft nog langer geduurd, en uiteindelijk hebben we ook VIB hulp gehad. Ga er niet vanuit dat het meteen rozegeur en maneschijn is, je moet aan elkaar wennen, en de klik is er soms niet meteen.
Groetjes,
Meta Meulenbelt
Thea

28-10-2011 17:04

Hallo allemaal,
Wat een leuke reacties allemaal. Ik lees ook even mee hoor. Wij zijn bezig met de VIA bijeenkomsten, aanstaande dinsdag de laatste. Het is nu al ontzettend leuk om er mee bezig te zijn. We staan nu iets langer dan een jaar ingeschreven en hebben dezelfde vragen als hier beschreven staan.
Wij zijn sinds kort donateur van de stichting K&T, heel leuk want dan krijg je ook 4x per jaar hun tijdschrijft met alles over de landen en de aankomsten van kindjes.
Wij staan ook open voor een boel landen, China is helaas nog niet aan ons besteed daar wij nog geen 2 jaar gehuwd zijn. Wij denken nu aan Sri Lanka, Lesotho of Namibië. We twijfelen tussen K&T en de NAS. Ik denk dat we gaan voor de gene die ons het snelst op de landenwachtlijst kan plaatsen. Nog een paar maandjes en dan moeten we de BT hebben, kan niet wachten.
Zo heerlijk om te lezen hoe jullie het ervaren hebben toen het kindje aan jullie werd overgedragen. Ik smelt daarvan en kan niet wachten tot wij ook bij dat moment zijn aangekomen,
Groetjes Thea
www.grenzeloos-verlangen.nl
F

28-10-2011 18:54

Meta,
Jij verwoord heel goed hoe ik het ook voelde en ben blij dat er eindelijk iemand is die het hardop zegt. Had gewild dat iemand dat tegen mij had gezegd voordat we onze dochter gingen halen… Want hoewel ik ondertussen zielsveel van onze mooie dochter hou, was dat niet meteen vanaf het eerste moment zo op die manier. En daar schrok ik van, want ik dacht dat het wel zo zou moeten zijn. En dacht dus dat het miss aan mij lag, en wist niet of het dan nog wel zou komen. We hebben ook een biologisch eigen zoon, en daarbij had ik het gevoel na de geboorte wel meteen dat inmense gelukkige geviel. Dus ik was erg in de war.
Maar gelukkig is het nu 4 maanden later echt al heel anders. Het houden van groeit met de dag. Het is idd een kwestie van aan elkaar wennen en elkaar leren kennen.
Gr. F
sprokkeltje

28-10-2011 20:46

Het zal per persoon anders zijn.
Wij hadden per direct, vanaf het moment dat we hem in onze armen kregen, die klik, dat hij onze zoon was. Ik hoefde niet te wennen aan hem.
Moet zeggen dat ik het iets meer had dan mijn man, maar ook hij had al heel snel dat gevoel.
Overigens zijn wij wel goed voorbereid dat dit heel normaal is als je niet direct het gevoel hebt dat het jouw kind is, dat het gaat om wedersijdse hechting. DUs niet alleen moet het kind wennen aan jou, maar jij ook zeer zeker aan het kind.
Eli1

28-10-2011 20:52

Ik had vanaf het eerste moment vooral heel erg sterk het gevoel van verantwoordelijk voor hem zijn, dat ik heel goed voor hem moest zorgen. En ik vond hem heel erg lief. Of dat houden van was, maakte ik me niet druk over en dat gaf ruimte. Dat kwam zeker ook doordat ik wist dat dat soms langer de tijd nodig heeft. Meta en F. hebben zeker gelijk dat het goed is dat je ook wat dat betreft er niet met al te overspannen verwachtingen ingaat.
BG

28-10-2011 20:53

Indien je uit China wilt adopteren dan zul je er inderdaad rekening mee moeten houden dat het bij de kinderen over het algemeen om gecombineerde sn's gaat. Er wachten ook vaak oudere kindjes met een sn op ouders. Wij hebben in 2008 het voorstel van ons 3e kind gehad en toen waren de sn's toch nog wel wat minder complex (maar goed wat is complex). Ons zoontje is voorgesteld met een missende voet, scoliose, een wat dunner iets krom beentje en een liesbreukje“(hij was 4). Toen was dat niet heel licht nu zie je zulke voorstellen veel minder over het algemeen zijn het wel wat ”zwaardere sn's“. Ons zoontje is een geweldig kind dat totaal niet belemmerd wordt door zijn sn. Hij heeft meer last van ESM (ernstige spraaktaalmoeilijkheden) maar daar kan een ”gezond" kindje ook mee voorgesteld worden.

zoveel vragen

Koekiemonster30

sprokkeltje

Nannie

Eli1

metam

Thea

F

sprokkeltje

Eli1

BG