Op zich wel herkenbaar, onze zoon staat ook graag in de belangstelling, hoewel dit wel wisselt met zijn bui. Ik merk altijd dat als hij onzeker is gaat hij negatief in de aandacht staan, als hij het leuk vind en goed in zijn vel zit is hij gewoon charmant en vrolijk en trekt zo de aandacht. Vind het niet zo storend en het past gewoon bij hem als persoonlijkheid. Ik merk trouwens ook dat nu hij (wat) ouder is, hij zowieso rustiger is, en dit merk ik ook bij andere kinderen om ons heen, zowel bio als adoptie, het past ook wel in een bepaalde leeftijdsfase dat er nog weinig of geen interne begrenzing is.
Overigens is het bij hem ook zo dat hij werkelijk alles altijd mee krijgt, geen prikkel die niet binnen komt;-) Daar zou je een adoptiegerelateerde uitleg aan kunnen geven, maar wij zien het gewoon zo dat het bij hem hoort, hij is vrij ver in zijn ontwikkeling en denkt veel meer na over zaken, dus ziet ook meer dan andere kinderen van zijn leeftijd, overigens niet op negatieve wijze. Koppel dit aan een flapuit, dus als snel kletst hij de oren van je kop over wat hij ziet, denkt of vind…..ook als er andere bij zijn.
Volg je eigen gevoel hiermee, en probeer ook misschien niet teveel te denken in termen van goed of fout, want tja, wie bepaalt dat uiteindelijk?