Ik heb een vraagje voor jullie.
Onze dochter is 4,5, zit meestal goed in haar vel, maar als hier mensen thuis komen, kan ze soms opeens heel overdreven aanhankelijk gaan doen (of heel overdreven ‘pleasend’, grappig, leuk, etc). Dat knuffelen doet ze op zich alleen met de opa's en oma's, maar ook heel overdreven en heel gemaakt (dat zien de opa's en oma's overigens niet, die vinden dat natuurlijk wel leuk).
Wij zien goed aan haar dat ze dan eigenlijk helemaal niet echt superblij is, of eigenlijk niet echt zo overdreven wil knuffelen met opa en oma, maar dat doet omdat ze denkt dat dat leuk en lief gedrag is. Ze heeft altijd wel moeite gehad met zich écht uiten als er anderen bij zijn (niet huilen met anderen erbij, alleen maar blij doen etc), maar we weten niet goed hoe we hiermee om moeten gaan.
Ik vertel haar wel dat opa en oma haar ook leuk vinden als ze niet knuffelt en gewoon lekker gaat spelen, maar het lijkt wel alsof er een soort kortsluiting optreedt dan. Ze gaat dan opeens van alles doen wat ze denkt dat anderen verwachten en leuk vinden. Ze kan ook niet gewoon gaan spelen, want is alleen maar bezig met dat bezoek dan. Heel vermoeiend voor haar natuurlijk. We krijgen ook niet veel bezoek, gaan vaker naar mensen toe als we mensen zien en doen dat ook niet vaak.
Op school vertelt ze wel eens over grote meisjes die dan steeds met haar willen knuffelen, ik krijg er ook niet echt uit of ze dat nou leuk vindt of niet, maar vind het niet zo prettig. Het lijkt ook wel alsof ze zichzelf dan helemaal uit het oog verliest en niet eens meer kán beslissen of ze het leuk vindt of niet. Thuis is het eigenlijk een hele kittige dame die heel goed kan aangeven wat ze leuk vindt of niet en wat ze wil of niet.
Ze is overigens geadopteerd toen ze een baby was.
Iemand tips hoe hiermee om te gaan?