adoptie.startpagina.nl

niet willen gaan slapen

  • Anonymous avatar

    jipke1976

    hoi hoi

    We zijn sinds ruim 2 maanden met onze zoon thuis, en het gaan slapen is een groot probleem (ik weet we moeten geduld hebben, maar misschien heeft er iemand tips.

    Het naar boven gaan en zijn pyama aan is geen probleem. Als we dan een boekje gaan lezen is het wel al meteen no dormi (niet slapen). ik zeg dan dat we eerst gaan lezen en dan slapen.

    Als we in het begin ophielden met lezen en hij moest gaan slapen was het huis te klein en begon hij te huilen, uit bed en op de grond stampen, gelukkig is dit nu niet meer en blijft hij vrij goed op bed liggen, maar slapen ho maar. Je ziet hem gewoon vechten tegen zijn slaap.

    Of we nu in ons bed liggen of in zijn bed (we liggen er dan bij) dat maakt niet uit. We zijn zo 2 uur verder voor hij slaapt.

    Nou vind ik het niet erg om bij hem te liggen maar als er iemand tips heeft waardoor hij misschien eerder slaapt dan zou dat heel fijn zijn.

    Snachts word hij een paar keer wakker en als we dan weer naast hem gaan liggen dan slaapt hij meteen weer in.

    Is dus echt een stukje angst om alleen te zijn.

    Ik bespreek ook al de dag met hem en wat we de volgende dag gaan doen. Vertel al dat het donker is en laten het hem ook zien en vertellen dat alle andere kindjes al slapen.

    We hebben al vanalles geprobeerd al zijn we nog maar zo kort samen.

    Smiddags slapen doet hij ook niet of we moeten met de auto weg zijn geweest dan valt hij in de auto in slaap, maar ja om iedere dag de auto te pakken om te zorgen dat hij slaapt is ook weer zoiets.

    Groetjes Jipke

  • Anonymous avatar

    Michiel

    Hoe oud is je zoon? Vaak wordt de 5 minuten-methode gesuggereerd: wel weggaan maar vertellen dat je na vijf minuten komt kijken. Je geeft hem dan een aai over zijn bol en gaat weer weg terwijl je zegt dat je over 5 minuten weer terug komt. Verder niets. Dat moet je volhouden tot je kind slaapt. Je laat zo zien dat je er altijd voor hem bent. Na verloop van tijd maak je de intervallen langer (10-15 minuten).

    Onze dochter was ruim een half jaar toen ze altijd huilde als we weggingen na het lezen. Net als bij onze zoon bleven we bij haar. Maar in tegenstelling tot hem, viel ze nooit in slaap: als ze wegdoezelde en we slopen weg, was ze plotseling klaarwakker. We besloten na een paar weken haar te laten huilen en elke 5 minuten te kijken; ze viel altijd binnen 20 minuten in slaap (veel sneller dan toen we bij haar bleven). Na verloop van tijd stopte het huilen.

    Maar als jullie zoon nog maar zo kort bij jullie is moet je misschien toch overwegen om bij hem te blijven. Ook al duurt het twee uur (het gaat vast over voordat hij 16 is :) ).

  • Anonymous avatar

    Titia

    Hoi Jipke,

    We lieten onze dochter ook wel op de bank naast ons in slaap vallen in een slaapzakje…maar wij konden haar daarna zonder problemen naar boven dragen en in haar bedje leggen. Ook al werd ze een beetje wakker, ze draaide zich in bed om en ging verder slapen.Weet niet wat ze er bij het consultatiebureau van zouden vinden,maar zo heb je zelf ook nog een beetje iets aan je avond.

    Steeds hele avonden in bed naast je kind doorbrengen gaat je ook opbreken lijkt me.

    Leek wel een angst om alleen te zijn. Maar kan ook een angst om te gaan slapen op zich zijn. Je moet je daaraan over kunnen geven en als je bang bent dan lukt dat soms niet meer. Heeft hij/zij trauma's meegemaakt?

    Zo te lezen heb je al van alles geprobeerd om je kind gerust te stellen. Ritueel kan misschien ook helpen, steeds hetzelfde (lievelings-) verhaal, muziekje en dan lekke rbij jullie op de bank liggen.

    Uiteindelijk moeten kinderen wel leren om alleen te gaan slapen, maar wat ons betreft hoeft dat niet in een maand na de adoptie ofzo, we hebben de tijd genomen.

    Titia

  • Anonymous avatar

    MarloesG

    Wat ook vaak helpt is een nachtlampje en rustige muziek opzetten. Voor het slapen masseren werkt vaak ook slaapverwekkend.

    Er bij blijven zitten is ook erg goed of net buiten het kamertje gaan zitten en als hij stil blijft zeggen : Goed zo! of zoiets als Knap van jouw! Maar wel buiten het kamertje blijven. Mocht hij gaan praten of huilen dan zeg je sssssstttttt.

    Dit werkte heel goed bij ons dochtertje. Na een tijdje konden we ons verplaatsen naar onze eigen slaapkamer en is ze stil en gaat slapen.

    Je zegt dat je de dag doorneemt en wat er de dag later gebeurd. Misschien is dat wel te veel om de dag die gaat komen al door te nemen. Kan een spanning opleveren. Ons dochtertje moeten we echt niet vertellen wat er de dag erop gaat gebeuren. Je zou het eens kunnen proberen om te kijken hoe hij er op reageert als je alleen even de dag doorneemt.

    Zorg ook voor structuur in het naar bed gaan. Altijd zelfde ritueel doen en rond dezelfde tijd.

    Het kan zijn dat dit ook niet helpt hoor maar dit zijn maar een aantal dingetjes wat zou kunnen helpen.

    Groetjes,

    Marloes

  • Anonymous avatar

    Yuut

    Haha, sluit me aan bij Michiel, wat nu een onoverkomelijk probleem is, gaat uiteindelijk als je het tijd geeft weer over voor ze volwassen zijn…..maargoed, rusteloze avonden zijn voor niemand fijn.

    Ik heb zelf, vanuit eigen ervaring als adoptieouders en als hulpverlener idd de beste ervaring met de 5 minuten methode, het kost soms een tijdje, en het is de kunst van minimaal een maand volhouden, maar vaak levert het veel op. Probleem is dat als je erbij blijft en weg gaat als hij slaapt, dit de verlatingsangst en de angst om te slapen meestal aanwakkert, met de 5 minuten methode leer je hem dat het normaal is dat je weggaat, maar dat je altijd weer terug komt en dat hij daar op mag vertrouwen. Kunst is wel om het dan alleen te houden bij je laten zien, een vast woord zeggen (“het is nu tijd om te slapen, welterusten”) en dan ook weg gaan. Afhankelijk van hoe oud je zoon is kan je dit ook duidelijk aan hem uitleggen.

    Sterkte!

    Yuut

  • Anonymous avatar

    cali

    Ook hier de beste resultaten met de 5 minuten methode. Binnen een maand van anderhalf uur wakker naar binnen 5 minuten in slaap. We bleven gewoon een krantje lezen op de kamer naast ons kind en staken om de 5 minuten ons hoofd om de deur en zeiden alleen welterusten en we hielden ook bij hoe lang het duurde eer ze in slaap viel en zagen steeds een beetje meer progressie. We hadden voor die tijd ook vanalles geprobeerd, maar dit bleek de beste oplossing ook om vol te houden.

  • Anonymous avatar

    N&P

    Die 5-minutenmethode vind ik wel interessant. Maar doe je dit al vanaf het begin? Ik neem aan dat je kindje zich toch eerst meer veilig moet voelen. Of begin je hier vanaf het begin al mee? Weet iemand dit?

  • Anonymous avatar

    Yuut

    Hoi, je doet het juist om je kind veilig te laten voelen. Wij zijn er niet vanaf het begin mee gestart, in het begin handelde we heel erg vanuit de emotie, dus bij blijven tot hij sliep en dan weg. Na een poosje van onrust en steeds langer duren tot hij in slaap viel (op een gegeven moment sliepen wij eerder, liggend op de grond, dan hij ;-) begonnen we eens na te denken en bedacht ik me (hulpverlener, maar geen garantie dat je het dan ook zelf thuis goed doet, haha) dat dit juist voor onveiligheid zorgde. In zijn beleving - en in werkelijkheid- bleven wij zolang hij huilde of feeste in bed, en verdwenen wij spoorloos als hij insliep. Als hij dan wakker werd en ons niet meer naast zich zag, zorgde dit voor paniek en maakte het de drempel om de volgende keer sneller te gaan slapen juist groter.

    5 minuten methode is gebaseerd op het idee dat je kindje leert dat jij altijd terugkomt, dat hij daar niets geks (huilen, schreeuwen, klimmen enz.) voor hoeft te doen, dat hij dus gerust mag gaan slapen. Daarom zeg je ook altijd hetzelfde korte zinnetje, en hou je het contact dan kort, aai over de bol, terloopse kus ed. Dat geeft het signaal dat er niets ad hand is en hij ook gerust kan gaan slapen.

    Zo hebben wij het ervaren, en zo heb ik het eigenlijk ook altijd verteld tegen clienten, en echt, 9 vd 10 keer werkte het, als je zelf maar rustig en consequent genoeg blijft en het een poosje volhoudt.

    gr Yuut

  • Anonymous avatar

    N&P

    Klinkt goed; ik ga het onthouden!

  • Anonymous avatar

    Yvet

    Heeft je kindje in het verleden altijd met andferen op kamer geslapen?? En dan nu alleen, in een voor hem nog vreemd land, jullie zijn zijn veiligheid en gaan dan in het donker nog weg. Kan me er iets bij voorstellen.

    Wij hebben 2 maanden naast ons kindje geslapen, daarna steeds iets meer afgebouwd. Al was dit soms erg lastig hoor! Nu na een aantal jaar vraagt ons kindje of ze bij mij in slaap mag vallen. Misschien idee om op je rug te gaan liggen en je kindje op jou/je partners buik leggen. zo kan hij je hartslag horen, werkte bij ons goed. En kan heel duidelijk aangeven als daar behoefte aan is. Het gaat echt over, duurt alleen een tijdje.

    sterkte!