hallo allemaal,
ondanks dat we donderdag pas ons 2e gesprek met de raad van kinderbescherming hebben,waarvan we hopen toestemming krijgen voor een sibling, vroegen mijn man en ik ons toch al iets af.
Graag jullie ervaringen. Wij weten niet goed of (als we toestemming krijgen voor 2 kids) we 1 kamertje voor hun beiden zullen klaarmaken of 2 kamertjes, dus voor ieder een eigen kamer. wat zijn jullie ervaringen of meningen hier in??
Alvast bedankt voor jullie reacties
Hoi,
Wij hebben onlangs toestemming voor een sibling gekregen. In ons geval had de raadsmedewerkster alleen de vraag of we genoeg ruimte hadden in huis. Toen we antwoordden: “ja hoor, wil je even boven kijken?” was het antwoord: “nee, dat hoeft niet, dat is privé.” We moesten een beetje lachen hierom (met z'n drieën hoor), want alles wat ze daarvóór had gevraagd was ook redelijk privé, maar goed… :-)
Los van de vraag wat de Raad ervan vindt, ben ik eigenlijk veel nieuwsgieriger of er mensen zijn die ervaring hebben met wat siblings zélf het fijnst vinden. Mijn jongere broer is geadopteerd en ik herinner me nog heel goed dat hij in het begin graag bij mij op de kamer sliep. Ik heb wel vaker gelezen dat siblings het fijn/veilig vinden om samen op één kamer te slapen, maar als ouder-in-spé vraag ik me ook weleens af of dat goed gaat met genoeg slaap krijgen… als ik naar de kids van m'n zus kijk (geen adoptiekids), is het daar niet zo'n goed idee als ze met z'n tweëen op 1 kamer zouden slapen, omdat de jongste (8 maanden) de oudste (bijna 3 jaar) dan regelmatig wakker zou houden. Dat ligt natuurlijk ook weer anders bij kinderen die in de leeftijd zijn dat ze normaliter doorslapen.
Wij moeten ook nog de definitieve indeling bepalen bij ons thuis (allebei een eigen kamer of samen slapen is allebei mogelijk, al vergt het eerste wat meer aanpassing) - dit is, zeker gezien het feit dat nog helemaal niet zeker is of we 0, 1 of 2 kinderen zullen kunnen adopteren in onze procedure, best een raar gevoel. Het is zo onzeker dat je je er voorlopig maar niet aan waagt. Maar wanneer dan wel…?
Ben benieuwd naar de ervaringsdeskundigen!
Groet,
Sander
Wij hebben onze Sibling na aankomst samen op 1 kamer gelegd maar na 1 maand hebben we dit veranderd. Toen kregen ze ieder hun eigen kamer. Dit had de volgende reden.
De oudste (toen 4) durfde niet te gaan slapen, iets wat veel adoptiekindje hebben in het begin. Hierdoor bleef de jongste wakker (toen 3). De jongste was s ochtends vroeg wakker waardoor de oudste weer wakker werd. Zo kwamen ze beiden niet aan voldoende nachtrust.
Verder gaan ze op enig moment niet meer tegelijk naar bed. Daar heeft de oudste dan onder te lijden want dan kun je geen boekje meer lezen op bed, want dan wordt de ander mogelijk wakker.
Nog een reden kan zijn dat ze als ze een eigen kamer hebben een eigen plekje hebben waar ze zich kunnen terug trekken, ook niet onbelangrijk.
Bij ons heeft het heel positief gewerkt om ze apart te leggen. En nu “logeren” ze regelmatig bij elkaar op de kamer en dat is een feest.
Ik hoop dat jullie wat aan deze tips hebben.
Zihra
Onze sibling (nu 5 en 3) zijn bij thuiskomst, 10 maanden geleden, samen op een kamer gaan slapen. Dit deden ze in het pleeggezin ook, en bevalt prima. Ze houden elkaar niet wakker, en zeker in het begin is het echt voor beiden een prettig gevoel en kunnen ze steun bij elkaar zoeken. Nu liggen ze vaak nog even na te kletsen over wat er vandaag allemaal gebeurd is. Bij elkaar in bed kruipen doen ze niet, want ze zijn allebei wel heel trots op hun eigen bed met bijbehorende eigen dekbedden :-).
Wel merken we dat onze jongste vroeger wakker is dan de oudste, waardoor hij “te vroeg” wakker wordt. Na de zomer gaat de jongste ook naar school, en we willen ze dan allebei een eigen kamer geven.
Aan de raad hebben we aangegeven, dat we ze zouden laten slapen zoals ze in hun pleeggezin of het weeshuis sliepen (bij elkaar of apart). Dit was prima. Ook wij wisten niet of wij 1 of 2 kindjes zouden krijgen, de leeftijd, geslacht en SN.
Gr.
Lesley
Als je de ruimte er voor hebt zou ik kinderen allemaal een eigen kamertje geven. Tijdelijk, indien dat veiligheid geeft kun je ze bij elkaar laten slapen maar een eigen kamer is ook voor jonge kinderen al wel heel prettig. Ik kom uit een gezin met 4 kinderen en we hebben zowel met z'n drieen áls met z'n tween een kamer gehad. Meer ruimte was er gewoon niet. Ik heb dat nooit fijn gevonden. Geen privacy, als heel jong kind al vond ik dat beklemmend. Ook mijn kinderen (3) vinden een eigen kamer heel erg fijn. 't zijn heel verschillende kinderen met heel verschillende bezigheden. 1 heel slordig, 2 vrij net. 1 heel lawaaiig, 1 heel rustig, 1 heel rustig maar soms ook onwijs explosief. Een eigen plek geeft hun veiligheid, rust en ook iets van een eigen identiteit (1 van de kinderen heeft bijvoorbeeld een kamer met 2 “museumkasten” met allemaal viezige dingen er in als oude vogelnestjes, een tak met een bult etc..,.) Het zijn bij hun passende kamers. Mijn zus heeft 5 kinderen, die een aantal jaren 2 bij 3 bij elkaar hebben geslapen. Ook niet fijn. Zodra het ging allemaal een eigen kamertje. Ik hoor vooral, ook van jonge kinderen, dat een eigen kamer heel fijn is.
@BG Maar als je kinderen niet anders gewend zijn, is het niet altijd een goed idee om de situatie meteen te veranderen. Hebben we gemerkt in onze geval. Ze apart laten slapen vanaf het begin, was geen optie. Ze zijn erg aan elkaar gehecht en samen opgegroeid, en moe(s)ten logischerwijs erg wennen aan een nieuw huis, nieuwe pappa en mamma etc. De steun van het samen slapen is voor onze kinderen erg belangrijk geweest. Nu wennen ze aan het idee, dat 1 van de 2 wel eens een nachtje bij Oma logeert. Maar ook dat is echt wennen, om dan alleen te slapen in je eigen kamer. Het gaat gelukkig goed, en zoals gezegd, na de zomer over naar een eigen kamer. Maar we zijn overtuigd van het feit, dat het voor onze kinderen goed is om nu samen op één kamer te slapen.
Toen onze sibling kwam hebben ze in eerste instantie bij elkaar op de kamer geslapen. Daar waren twee redenen voor: er was slechts 1 slaapkamer vrij en ze waren gewend bij elkaar op de kamer (en vaak ook bij elkaar in bed) te slapen.
Het plan was om op het moment dat ze over zouden gaan van een ledikant naar een groot bed de jongens bij elkaar op een kamer te leggen (we hadden al een zoon toen onze sibling kwam) en onze dochter alleen op de kamer die ze eerst deelden. Dat leverde problemen op. Onze dochter sliep slecht omdat ze haar broer miste en onze oudste zoon sliep slecht omdat de jongste hem wakker hield.
Na een periode van proberen hebben we de boel omgegooid en is onze oudste weer alleen gaan slapen (maar dan wel op de andere kamer) en slapen de jongsten weer samen op de grotere kamer (in een stapelbed op hun oude kamer was nog niet mogelijk vanwege de leeftijd). Dat is voor de nachtrust van een ieder een stuk beter. Er wordt wel regelmatig over en weer gelogeerd, maar steeds voor enkele nachten.
Nu ze iets ouder worden merken we de toenemende behoefte om een eigen plek te hebben, maar daarnaast de geborgenheid van een broer of zus dichtbij. We hebben plannen om te gaan verhuizen (om meerdere redenen) en een van de eisen daarbij is meer slaapkamers dan nu. Dan kunnen we iedereen zijn eigen plek geven en daarnaast als de wens daar is gelegenheid om bij elkaar te slapen.
Overigens waren onze kinderen zeer jong bij hun komst in ons gezin. Ik weet niet of dat uitgemaakt zou hebben, maar dit is hoe wij het gedaan hebben.
groeten,
JS
Wij wachten op thuiskomst van onze sibling. Op dit moment maken we 1 kamertje voor ze klaar. Wij denken dat ze het prettig zullen vinden om bij elkaar te liggen. Het zijn 2 meisjes. Mochten ze toch, net als onze zoon, een eigen kamer willen, dan kan dat, er staat er nog eentje leeg. Die willen we al wel gaan inrichten met leuke speeldingetjes. Ik denk dat de Raad graag hoort dat je hier iig over nagedacht hebt en dat je dat gaat doen wat voor de kids op dat moment het beste is… Succes!!
Groetjes Nicole
Tja, daar komen we bij een mooi punt van cultuurverschillen. In Nederland is men gewend om alle kinderen alleen op een eigen kamer te laten slapen, maar waarom zou dat het beste zijn? In Afrika, en veel meer andere plaatsen ter wereld, slapen er veel meer kinderen en families op 1 kamer en dat is dus wat ze dan gewend kunnen zijn. In de vele tehuizen slapen veel kinderen zelfs samen in 1 bed/ledikant en dat kunnen de kinderen dus helemaal gewend zijn. Stel je adopteert 2 kinderen in 1 keer, dan is er vaak al 1 wat ouder, hoeft natuurlijk niet perse! Die kan de situatie uit eigen land dus het allerfijnste vinden en zich heel alleen voelen in een eigen kamer.
Daarom denk ik dat het heel erg afhangt van de kinderen zelf en waar ze vandaan komen en hoe het daar er aan toeging. Nederland heeft veel te bieden, maar dat hoeft niet altijd het juiste of beste te zijn, vind ik. Volgens mij gaat het erom dat beide kinderen zich lekker en thuis (gaan) voelen en dan kom je er samen vast wel uit. Denk vooral aan wat je zelf het prettigste vindt en zorg dat het ook bij jullie moet passen. Onze sibling ligt het liefste samen op de kamer, maar hebben wel beide een eigen kamer, zodat ze kunnen kiezen en onze oudste kan nog steeds niet alleen in bed slapen en heeft daarom een mooie grote knuffel in de rug liggen, wat voorhem als zijn moeder voelt. En ze slapen toch het fijnste samen op de kamer, maar soms is de jongste er aan toe om even alleen te liggen en kan dat dus ook.
Groetjes en hopelijk heb je er wat aan.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's