Hallo allemaal,
Wij zijn druk bezig met de adoptieprocedure! Wel raken wij steeds meer teleurgesteld. Dit komt eigenlijk door de VIA (waar wij op dit moment mee bezig zijn).
Voordat wij aan de VIA begonnen dachten we dat we alles helemaal helder hadden i.v.m. de wensen die wij hebben t.o.v. onze adoptieprocedure en dat dit ook mogelijk was. Wij willen namelijk heel graag een sibling adopteren uit Polen. Vanuit de VIA is ons duidelijk geworden dat Polen voor ons niet echt meer een optie is. Hoewel wij open staan voor kinderen waarbij een (lichte) vorm van SN aanwezig is, wordt het ons afgeraden om voor Polen te kiezen en zou er zelfs sprake van zijn dat de adopties uit Polen binnenkort stopgezet worden i.v.m. de ernstige vormen van FAS die de kinderen allemaal schijnen te hebben. Deze informatie strookt niet met hetgeen wij op internet terug kunnen vinden en de vele websites van adoptieouders die ons voor zijn gegaan en voor ons de reden waren om voor Polen te kiezen. Ook uit het telefonisch contact met K&T blijkt een ander verhaal en weten wij nu dus niet meer waar wij aan toe zijn.
Natuurlijk hebben wij het liefst 2 gezonde kindjes, maar als je de informatie leest bij praktisch alle landen is dat een utopie. Daar komt bij dat wij echt wel open staan voor eventuele beperkingen bij de kinderen, maar niet alles is voor ons acceptabel/haalbaar, in die zin dat wij denken dat wij dat niet aankunnen (ook door enige medische beperkingen die bij ons zelf spelen). In hoeverre kunnen wij er vanuit gaan dat onze wensen daarin worden gerespecteerd en of wij überhaupt een voorstel krijgen? Welk(e) land(en) zijn er beschikbaar waarbij wij een sibling kunnen adopteren met een lichte SN? enz. enz. Wij zien door de bomen het bos niet meer en hebben nu een verdrietig gevoel. Wij zouden zo graag 2 kinderen een goed leven gunnen, maar ook gaan wij ervan uit dat deze kinderen zelfstandig een leven kunnen opbouwen.
Al voordat wij begonnen zijn aan deze procedure hebben wij eerst informatie ingewonnen bij diverse vergunninghouders en instanties om onze situatie (met name de medische beperking) voor te leggen met daarbij de vraag of het voor ons wel zin heeft een procedure op te starten. Hierin reageerden ze allemaal positief. Na vele verhalen en ervaringen (mede vanuit de VIA) zijn wij daar helemaal niet zeker meer van.
Wie kan ons adviseren?
Groet M&M