Strebertje van 5 jaar

Cl@udi@

23-04-2012 14:08

Hoi allemaal,
Onze zoon van net 5 jaar is op 2-jarige leeftijd door ons geadopteerd. Hij doet het hartstikke lekker, maar blijkt wel een beetje een streber te zijn: hij wil altijd de snelste, knapste, slimste en coolste zijn. Dat is ie natuurlijk niet altijd :-) en daar kan hij slecht mee omgaan. Wordt boos, zegt lelijke dingen over degene die (in zijn ogen) sneller, cooler of slimmer is en baalt van zichzelf. Hij wordt regelmatig erg boos als hij bv vindt dat hij zijn naam niet mooi heeft geschreven of als een tekening niet lukt. Ook heeft hij er heel erg veel moeite mee dat hij de kleinste van de klas is. Wilde voor zijn verjaardag het allerliefst ‘dat ik een stuk groter ben’ ipv een kadootje. Vergelijkt overal en altijd zijn lengte met die van leeftijdsgenoten en (heel sneu) is ALTIJD de kortste, tot zijn frustratie.
Wij benoemen vaak dat iets geen wedstrijdje is, dat het niet belangrijk is wie groter, sterker of slimmer is en dat iedereen goed is zoals ie is. Iedereen is goed in verschillende dingen en dat mag ook. Zoonlief kan dit allemaal precies vertellen, maar blijft enorm competitief (en boos/verdrietig als hij in zijn eigen ogen ‘faalt’).
Wie herkent dit gedrag of heeft suggesties hoe we hem hierbij het beste kunnen ondersteunen?
Ing2

23-04-2012 16:09

Blijven doen wat jullie nu al doen.
Veel belonen en juist ook wanneer hij iets niet helemaal goed heeft gedaan, maar wel zijn best erop heeft gedaan.
Geef hem veel complimentjes over kleine dingen, waardoor hij moet gaan begrijpen dat hij er ook mag zijn als hij iets niet goed doet.
Voor jullie maakt het niet uit dat hij iets niet goed doet.
Praat er ook over op school zodat de juf ook weet dat ze hem juist moet belonen als hij iets niet helemaal goed heeft gedaan.
Op latere leeftijd kan je aan faalangst training denken, maar daar is hij nu net te jong voor.
hier staan leuke spelletjes of ideeen. Maar kijk wel even naar de leeftijd, misschien is het nog te moeilijk.
http://www.decoolekikker.nl/
En verder: Vooral blijven doen wat jullie nu al doen!
Succes!
Groetjes Ingrid
Eva1

24-04-2012 09:04

Daar is wel wat herkenning in hoor. Zelf hebben wij wel eens gedacht dat het onbewust toch iets is van willen bewijzen, verdienen om lief aardig etc gevonden te worden. (Even heel extreem. Als ik alles goed doe dan mag ik wel blijven…)
Of dit werkelijk zo is. Weet ik niet.
Wel zijn we dus niet extreem veel complimentjes gaan geven (deden we de eerste jaren echt heel veel)
Maar we zeggen nu gewoon als ze iets goed heeft gedaan. Fijn joh, maar ook al had je alles fout gedaan dan is dat voor ons helemaal niet erg…
Door heel veel complimentjes te blijven geven (dus niet nooit) zou je misschien wel eens het tegenovergestelde kunnen bereiken als je wil.
Cl@udi@

24-04-2012 19:18

Dank voor jullie reacties!
Wij denken zelf ook dat het mogelijk te maken heeft met het toch nog niet helemaal zeker zijn van hoe onvoorwaardelijk we hem accepteren zoals ie is, een stukje onzekerheid in de basis als het ware. Aan de andere kant lijkt het soms ook wel of hij zijn geringe lengte wil compenseren door heel aanwezig te zijn en goed te zijn in bepaalde dingen. We geven wel veel complimentjes, maar proberen dat vooral te doen over wie/hoe hij is en niet te veel over wat hij presteert. En ook regelmatig te benoemen dat foutjes maken erbij hoort, dat dit niet erg is, dat ie goed is zoals ie is en dat we vooral trots zijn als ie goed zijn best doet. We hebben liever dat hij iets probeert en dat het niet lukt, dan dat hij alleen de dingen doet die hij heel goed kan.
Op zich kan hij daar nu net zoveel mee, hij wil gewoon de beste, slimste, knapste of grootste zijn en vindt dat wel belangrijk, wat wij er ook over zeggen. Laten we maar hopen dat ie vroeger of later gaat voelen dat dat echt niet nodig is, dat ie helemaal goed is zoals ie is :-)
Yuut

25-04-2012 08:44

Als het echt een probleem is, zowel voor jullie als voor hemzelf, en de overige tips niet werken, zou je kunnen denken aan video interactie begeleiding. Dat is bij uitstek gericht op het vergroten van het basisvertrouwen, in anderen maar ook in zichzelf.
t@sje

04-05-2012 23:23

Hier ook herkenbaar. Wij blijven ook herhalen dat je van fouten kunt leren, dat lang of kort zijn allebei prima is en dat iedereen goed is zoals ie is (en onze zoon dus ook). En hopen dat hij hier op een dag mee uit de voeten kan. Nu zegt hij ‘ja, weet ik’ en denkt hij volgens mij iets van ‘ja, doei’. Wij merken trouwens wel dat het hem erg helpt als ook andere, voor hem belangrijke, personen (zoals de juf of leidsters van de BSO) bovenstaande benoemen. Hij kan thuis uitgebreid vertellen wat de juf in het kringgesprek allemaal te zeggen heeft over het competetieve gedrag van een aantal jongetjes uit zijn klas en is het er op dat moment roerend mee eens dat je niet altijd overal een wedstrijd van hoeft te maken. Dus we hebben hoop dat het kwartje bij hem wel gaat vallen, vroeger of later.
Noorderzon

14-05-2012 21:18

Hoi,
Jullie zoontje wil kennelijk goed genoeg zijn om te er te mogen zijn.
Vooral wat de anderen ook al benadrukken. Positief bekrachtigen.
Zeg jullie zoontje gewoon dat jullie evenveel van hem houden als ie de laatste zou zijn. En vertel hem dan ook (als het niet mocht aankomen bij hem) dat iemand echt sterk is (wordt) als hij zijn eigen grenzen en minder goede kanten leert kennen. Juist door eens te verliezen leer je veel en kun je nog meer groeien en beter worden.
Blijf vooral benadrukken dat je sowiezo heel veel van hem houdt, hoe dan ook.
Dan komt het wel goed.

Strebertje van 5 jaar

Cl@udi@

Ing2

Eva1

Cl@udi@

Yuut

t@sje

Noorderzon