zoon opstandig als beide ouders thuis zijn

m.d.

08-05-2012 18:26

Beste,
Onze zoon (3) is nu een aantal maanden bij ons. Het is een wereldjoch en we hebben geen tot nauwelijks problemen gehad. Hij ontwikkelt zich hartstikke goed.
Alleen lopen we sinds een week of 3 tegen het volgende aan, en vandaag was aanleiding om dit topic te posten:
Hij is bijna niet te hanteren als we beide thuis zijn. Meestal is 1 van de ouders thuis, en vaak zijn we 1 of 2 dagen samen als gezin. Vandaag waren we allebei thuis en is de beer echt los gegaan. Alles is nee, er wordt geschreeuwd, gehuild, gegild, de eerste driftbui was vandaag een feit, hij heeft de hele straat bij elkaar gegild omdat papa hem wilde aankleden, wil niet eten, niet drinken, niets….
Papa mag dit niet, mama mag dat niet, niet aankleden, waarschuwen, dan maar huilen. En niet een beetje of jengelen, nee, hij zet het op een gillen en begint te huilen alsof het moord en dood betreft. We laten dit begaan, het is wel eens goed dat ie flink huilt, maar het is zo frappant. Als 1 van ons thuis is, heb je er eigenlijk geen kind aan, buiten het normale peutergedrag om, maar door de regel heen, gaat het boven verwachting.
Het valt steeds meer op, dat op de ochtenden dat we met z'n 3-en opstaan, het al helemaal mis is met meneer. Jaloers??? Omdat hij de aandacht moet delen?
Uitspelen van beide ouders, kijken hoe loyaal we zijn, waar grenzen liggen? We gokken ernaar, maar we hopen dat iemand dit herkent en ons op weg kan helpen. Het brengt de sfeer nl. zeer naar beneden, want deze gezellige dag is uitgemond in een toestand, met als gevolg dat wij heel prikkelbaar en geirriteerd zijn, en meneertje al vroeg op bed ligt!
cali

08-05-2012 20:54

Onze dochter had vooral last van vergelijkbaar gedrag in vakanties als we allemaal thuis waren. Het vaste ritme was dan weg. En dat reageerde ze flink af op een van de ouders! Toen ze wat beter iets duidelijk kon maken, merkten we dat ze al uit haar doen was als we bv. ‘vergeten’ waren om ' ochtends koffie te drinken. Het had vooral te maken met het wegvallen van een voorspelbaar dagritme (1 op 1 makkelijker dan met zijn 3en) en minder met het feit dat dat we allemaal aanwezig zijn. Misschien speelt ook zoiets bij jullie, bij ons ontstond het ook pas na een half jaar na aankomst, maar naar verloop van tijd en gewenning, ging het ook weer voorbij. Misschien helpt het om vooraf al met hem te bespreken hoe de dag met mama en papa er uit zal zien, wie wat doet enz. Veel succes!
t@sje

08-05-2012 22:32

Ik herken dit wel, maar dan in iets mindere mate. Onze zoon vond het ook heel lang lastiger om met z'n drietjes thuis te zijn dan met alleen papa of alleen mama. Voor ons is niet helemaal duidelijk waarom, mogelijk heeft het te maken met dat hij ‘leuke dingen’ verwacht als we allebei thuis zijn, of misschien vind hij het toch een beetje moeilijk dat wij onderling aandacht hebben voor elkaar en dus minder voor hem?
We zagen ook dat hij het moeilijker vond om zich zelf te vermaken als we beiden thuis waren. Er gebeurde natuurlijk ook meer, qua heen en weer lopen bijvoorbeeld (als ik alleen thuis ben met zoonlief zit ik bv een uur een boek te lezen op de bank. Zijn we beiden thuis, dan zit ik bv te lezen maar ruimt manlief de keuken op. En net als hij gaat zitten dan ga ik weer iets doen. Onze zoon was/is niet zo'n speler en gaat dan snel reageren op wat er gebeurt).
Wat bij ons wel aardig werkte: er om de beurt van zijn. Dit onderling afspreken en als je niet aan de beurt bent niet te veel bemoeien met wat er gebeurt. En dan na een dagdeel wisselen. Ik moet wel zeggen dat het bij onze zoon in de loop der tijd (hij is nu zo'n 2,5 jaar bij ons) makkelijker is geworden. Het is hier al een tijdje geen issue meer, alleen als je goed kijkt zie je het nog een beetje. Ik denk dat je er gewoon vanuit moet gaan dat het een fase is, en dat je je moet voornemen om de nazorglijn van de SAV eens te bellen als het te lang duurt of als jullie er teveel last van krijgen…
Michiel

09-05-2012 11:27

Hoi m.d.,
Ik denk dat het gedrag van jullie zoontje met hechting te maken heeft. Als jullie er beiden zijn is het voor hem niet zo duidelijk op wie hij zich moet richten. Ik zou het in deze fase aan hem overlaten door wie hij verzorgd wordt: ‘Zal papa of mama jou aankleden?’. Ik denk dat het een fase is die nog wel maanden kan duren, maar het komt later ongetwijfeld allemaal goed.
Je kunt ook even bellen met de telefonische hulplijn van de SAV: http://www.adoptie.nl/m/nazorg_telefonischeadvieslijn/mn/5/ voor concreet advies.
Yuut

09-05-2012 13:51

Hallo,
Op zich ook wel “normaal”peutergedrag, passend bij de leeftijd, Freud kwam niet voor niets met zijn Oedipus complex;-)
Wellicht wordt de “ander” wel iets meer als concurent gezien, uit angst kwijt te raken, de aandacht te delen, als bij een niet geadopteerd kind.
Maar, ook wel herkenbaar hier hoor. Afstand nemen, dingen benoemen en vooral je eigen stemming niet teveel laten beinvloeden door de grillen van je zoon, hoe moeilijk (en vermoeiend!!) dat ook is. Accepteren dat dit er ook bij hoort, en niet teveel vast houden aan je ideaalplaatje hoe gezellig het weekend zou moeten zijn. Van te voren goed aan kondigen wie wat gaat doen met hem, wanneer hij iets alleen moet doen enz.
Veel gezinnen met geadopteerde of bio kids hebben deze fasen.
Als je twijfelt of het nog “normaal”is, en hoe je er het best mee kan omspringen, vooral even bellen, helpt ook om je hart te luchten!
STerkte!
Yuut
M_

09-05-2012 16:44

Hoi m.d.
Bij onze zoon deed zich deze situatie ook voor. Het ging na een jaar wel beter. Twee personen kon hij niet goed handelen.
Het is nog steeds vaak zo dat hij het moeilijk vindt als degene die is wezen werken aan het eind van de middag thuis komt. Dan gaat hij gek springen, wegrennen of tegen de muur slaan. En hij is nog steeds onrustiger in het weekend, dan doordeweek. Wij hebben wel contact gehad met nazorg. Er is ook een keer iemand bij ons thuis komen opserveren. Dat was heel fijn en nuttig en we maken ons er nu geen zorgen meer over. We laten hem gewoon rustig zijn gang gaan. Hij mag laten zien dat hij iets moeilijk vindt, of boos is, of verdrietig. We benoemen dat dan ook, dat vindt hij fijn, dat weet hij dat we hem begrijpen. Het gaat al stukken beter inmiddels.
Succes!
m.d.

09-05-2012 17:11

Fijn dat er herkenning is. Ik heb idd ook gedacht over nazorg, maar wilde het nog even aankijken. We gaan hem beter voorbereiden als we er weer met zijn 2tjes zijn, zodat hij er rekening mee kan houden. Het zijn van die dingen waar je eigenlijk niet zo over nadenkt, maar voor hem idd een verandering in ritme is.
Mocht het zich voor blijven doen, dan ga ik waarschijnlijk wel even nazorg bellen.
Mijn man werkt op onregelmatige tijden, en is dus soms andere dagen vrij muv donderdag en zaterdag, dat zijn zijn ‘papa’dagen en is mama werken, maar is eigenlijk altijd wel een extra dag vrij en dus thuis met ons. Het is zo apart dat het zich nu voordoet, terwijl het eigenlijk altijd wel het geval is geweest, en het nu ineens een issue is.
Ik vind het moeilijk om in te schatten wanneer iets een reden is om nazorg te benaderen en hij blijft natuurlijk wel een echte, echte peuter!
We nemen de tips ter harte en hopen dat het iets oplevert. bedankt.
csekka

09-05-2012 19:22

hier gelukkig geen opstandig kind, maar wel 1 met behoefte aan overzicht.
Heb op een whiteboard een weekschema gemaakt (in dezelfde kleuren als op school)
En daaronder fotootjes wie, wanneer thuis is. Zodat hij het weet, en kan zien.
Misschien ook een idee voor jullie mannetje. Zeker als er veel onregelmatigheid is, kan dit een beetje duidelijkheid geven.
Samen met hem foto's uitzoeken, of plaatjes maken. En ook de weekplanning maken, waar hij bij is….
Succes!!
Enjoy

09-05-2012 20:11

Wanneer nazorg bellen? Als je vragen hebt! En die heb je dus ik zou even bellen, wij kunnen allerlei tips geven maar zij hebben er nog veel meer en vaak ook gerichte.
Wij hebben ook VIB gedaan en niet omdat het slecht ging maar omdat we graag eens van bovenaf wilden kijken hoe het ging dmv beelden. En een aantal vragen over bepaald gedrag werden door die beelden heel duidelijk terwijl we ze in de dagelijkse gang niet herkenden. Heel leuk en leerzaam maar ook een fijn hart onder de riem.
Succes.
Noorderzon

14-05-2012 20:36

Beste m.d.,
Na de 3 maanden is jullie zoon zich veilig aan het gaan voelen. Hij voelt zich veilig genoeg om zijn frustaties te uiten.
Dit gaat gepaard met dat de meeste kinderen zich eerst aan 1 ouder hechten en die ouder dan ook helemaal voor zichzelf willen hebben. Ja, heel vermoeiend en je raakt ook geïrriteerd hetgeen heel logisch is.
Toch moet je je niet laten ‘splitten’. Samen consequent zijn en duidelijk benoemen dat mama nu even op de bank gaat zitten en dat “papa je vandaag naar bed brengt” bijv. of andersom.
Succes!

zoon opstandig als beide ouders thuis zijn

m.d.

cali

t@sje

Michiel

Yuut

M_

m.d.

csekka

Enjoy

Noorderzon