Hallo
Onze zoon van 3 is nu bijna een jaar bij ons. En hij is geweldig. Hechting gaat goed, op de peuter gaat het uitstekend.
Thuis is hij een lief mannetje en hebben we weinig problemen.
Maar zodra wij buiten zijn, en nog niet op de hoek van de straat zijn (bijv fietsen) gaat ie hele scenes schoppen op straat.
Huilen, schreeuwen. Ik durf amper de straat nog op.
We proberen het zoveel mogelijk te negeren, maar niks help, hij blijft hysterisch doen.
Heeft iemand hier ervaring mee.
Hallo Mama5,
Ik heb geen ervaring met driftbuien op straat, maar ik kan me voorstellen dat dat erg lastig en vervelend is. Ik zou contact opnemen met de nazorg van je vergunninghouder of de adoptie nazorgadvieslijn van de SAV (www.adoptie.nl) en de situatie daar voorleggen.
Van de website:
De telefonische advieslijn is er voor adoptieouders, geadopteerden, familie, leerkrachten en andere professionals die te maken hebben met adoptiegezinnen. U kunt terecht met alle vragen en twijfels rond adoptie en hechting, ontwikkeling, identiteit en opvoeding.
Onze medewerkers hebben specifieke deskundigheid op het gebied van adoptie. Indien nodig kunnen wij verwijzen naar een hulpverlener of organisatie in de buurt.
De advieslijn is bereikbaar van maandag t/m donderdag van 9.30 tot 12.30 uur, tel. 030 - 233 03 40, keuze 3. U betaalt de normale gesprekskosten.
E-mailen kan ook. Wij maken dan een belafspraak met u, eventueel buiten de bovengenoemde telefoontijden.
Succes!
P.
Gewoon nazorg bellen. Vaak kunnen ze je telefonisch al advies geven. Anders kun je nog een consultgesprek aanvragen. Hebben wij ook gedaan en dat heeft ons enorm geholpen en gesterkt. Zij zien de kleine dingen, die wij vaak over het hoofd zien. Misschien heeft ie flashbacks van een bepaalde gebeurtenis die bijv. buiten fietsen bij hem oproepen…blijft lastig te beoordelen of het adoptiegerelateerd is of peutergedrag of beide. Kun je hem niet rustig krijgen door zachtjes tegen hem te praten, zelfs te fluisteren, wil hier nog wel eens helpen om onze zoon weer te kalmeren.
Misschien beangstigd het moment van weggaan uit zijn veilige eigen omgeving hem?
Heb je dat zelf niet ook soms? Ik wel: dat je met een knoop in je maag onderweg gaat, omdat je eigenlijk liever thuis blijft of omdat je iets spannend vindt. Dat je met tranen in je ogen de straat uitgaat om wat voor reden dan ook. En als je dan even onderweg bent dan gaat het na een poosje wel weer.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's