Hallo allemaal,
Al een tijdje lees ik mee met de berichten hier en nu zou ik graag jullie mening/tips willen horen.
Afgelopen week hebben we ons eerste raadsgesprek gehad maar dat liep naar ons idee niet helemaal lekker. We hebben het idee dat het niet echt een gesprek was maar meer het afwerken van de vragenlijst, er kwam weinig reactie op wat we zeiden. Toen mijn man niet zo snel het antwoord had op 1 van de vragen werd gevraagd waarom hij dat niet wist want hij had er toch allang over na moeten denken?
Verder werd nog even tussen neus en lippen door gevraagd hoelang we elkaar al kennen want ook op de vraag over de +/- eigenschappen van de ander kwam niet (althans daar leek het op) een voldoende antwoord van onze kant. Ik snap dat in het kader van het onderzoek dit best gevraagd mag worden, maar het is ook het moment en de toon die de muziek maakt.
Aan het eind toen er werd geinventariseerd wat onze wensen tav adoptie zijn, ging de onderzoeker er vanuit dat we voor 1 kindje kiezen, nou nee dus, onze voorkeur is een sibling. We hebben nu het idee dat we een sibling sowieso op onze buik kunnen schrijven… En bij de leeftijd werd bepaald dat 5 jaar toch echt te oud is en dat het maximaal 4 jaar zou moeten zijn.
Het is lastig om ons gevoel te omschrijven na afloop maar we weten niet goed wat we nu moeten doen, nog een gesprek met deze onderzoeker hebben en als het dan nog niet goed voelt om een andere vragen of dat nu al doen? Of zijn we nu te negatief… En moet het echt klikken met je onderzoeker of is dat een utopie?
Graag jullie tips…