Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
wouter12@kpnplanet.nl
http://www.flexusjeugdplein.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=117&Itemid=131
Ook voor deze kinderen worden (pleeg) ouders gevraagd. Gewoon dicht bij huis.
Helemaal met jou eens….. er zijn in Nederland ook zeer veel kinderen die hulp nodig hebben. Al is pleegzorg totaal iets anders dan adoptie. Met pleegzorg heb je altijd nog met de biologische ouders te maken en voor een gedeelte blijft het tijdelijk. Petje af voor de ouders die dit kunnen en zichzelf daarin kunnen wegcijferen voor het pleegkind, die veelal toch ook een hele flinke bagage met zich meebrengt.
Hopelijk zijn snel voor deze kinderen ouders gevonden
Mauritss, fijn dat je deze oproep ondersteunt!
Over wat je nog meer schrijft wil ik als adoptie -en pleegmoeder graag iets zeggen.
>>Met pleegzorg heb je altijd nog met de biologische ouders te maken en voor een gedeelte blijft het tijdelijk. Petje af voor de ouders die dit kunnen en zichzelf daarin kunnen wegcijferen voor het pleegkind, die veelal toch ook een hele flinke bagage met zich meebrengt.
Ja, we hebben met ouders van ons pleegkind te maken, maar dat maakt het juist zo waardevol voor iedereen. Niet alle contact met ouders van pleegkinderen is moeilijk en ingewikkeld. Wij kunnen prima samenwerken en hebben het goed met elkaar. Ik realiseer me dat een dergelijk contact lang niet altijd haalbaar is, maar als er vertrouwen is tussen pleegouders en ouders is dat zó waardevol voor het kind. In ons geval steunen ouders de plaatsing, het kind hoeft niet te kiezen en kan loyaal zijn en blijven aan eigen ouders. Wij ervaren het contact met ouders als de slagroom op de (pleeg)taart.
Als pleegouders voelen we niet dat we ons wegcijferen, we genieten van ons bijzondere gezin. De dingen die net even anders gaan dan wanneer we geen pleeggezin waren. Uiteraard is het niet altijd gemakkelijk, er zijn heus momenten waarop we ons afvragen waarom we ook alweer zo graag pleeggezin wilden zijn. Maar er zijn veeeeel meer momenten dat we plezier beleven van en met ons pleegkind.
In de eerste twijfelperiode (adoptie of pleegzorg) met voor adoptie nog zo'n 3 jaar (of meer) wachten voor de boeg (want nog niet de verplichte VIA gedaan) wilden wij ons aanmelden voor crisisopvang.
Na een gesprek van een uur, concludeerde de desbetreffende dame dat we bijzonder geschikt waren als pleegouders, maar omdat we met adoptie bezig waren kon het niet.
Wij hebben ons er over verbaasd (want open / flexibel / introspectief genoeg om samen met hen te willen kijken naar de knelpunten / mogelijkheden).
Bovendien had ze ons wel uitgenodigd voor een gesprek terwijl we bij de aanmelding al heel duidelijk waren geweest dat we met adoptie bezig waren.
En om dan pas aan het einde van het gesprek aan te geven dat het vanwege de adoptie standaard niet kon (terwijl het al voor de start van het gesprek duidelijk was dat wij hiermee bezig waren) vonden wij echt zakkig. Daarbij kon ze niet aangeven waar het dan zou kunnen knellen en wat er dan wel of niet kon. (crisisopvang, weekeindpleegzorg).
Ze zou het er toch nog eens met het team over hebben en ons dan terugbellen.
Het enige telefoontje wat we nog hebben gehad (een jaar later) was iemand die vroeg of we nog interesse hadden in pleegouderschap…
Tja…. wat zal ik zeggen…. Eerst maar eens dit pad van adoptie belopen en dan kijken we in de toekomst nog wel of er nog ruimte is en of we zin hebben in de samenwerking met pleegzorg.De vraag of we voor pleegkinderen zouden willen zorgen is voor ons namelijk geen vraag - dat is een volmondig ja.
Wij zijn niet bang voor de tijdelijkheid en dat er ouders zijn zal soms best lastig zijn, maar kan ook een ontzettende plus zijn voor het kind.
Je krijgt de organisatie er echter wel bij.
Ook wij hebben vergelijkbare ervaring als Nannie. In het begin hebben we ons georiënteerd op zowel pleegzorg als adoptie maar kwamen om allerlei redenen toch uit bij adoptie. We hebben ons toen aangemeld voor weekendpleegzorg maar dat liep inderdaad door ons voorgenomen adoptietraject op niets uit. (Hoewel ons ook anders werd voorgespiegeld en we zelfs al de cursus hebben gevolgd)
Inmiddels zijn we wel, met heel veel plezier, logeergezin voor een jongetje met autisme. Dit gaat via Syndion een organisatie die ondersteuning en dienstverlening biedt aan mensen met een handicap. Ook zij zijn heel hard op zoek naar mensen die 1 weekend in de maand een kind met een handicap te logeren willen hebben.
Voor hen is de combinatie met een adoptietraject geen enkel probleem. Zij zien de weekenden echt als logeren bedoeld om de thuissituatie te ontlasten. Het grote verschil met pleegzorg (misschien iets te kort door de bocht) is dat de ouders van deze kinderen de hulp zelf vragen en er vaak ook een indicatie voor is waardoor er vanuit het PGB een kleine vergoeding is voor het logeergezin. Bij pleegzorg gaat er vaak toch iets meer dwang en drang richting de ouders.
Als je enthousiast bent om ook logeergezin te worden: Syndion werkt in de Drechtsteden, de Alblasserwaard en Vijfheerenlanden, het Land van Heusden en Altena, de Betuwe en Bommelerwaard en het Land van Maas en Waal. www.syndion.nl
Ik hoop dat ze voor deze kinderen snel pleegouders vinden.
Mijn ervaring met Flexus is helaas wat minder ben ooit naar een voorlichtingsavond geweest, had duidelijk van te voren aangeven dat ik alleenstaand was en interesse had in langdurige pleegzorg. Aan de telefoon reageerde ze ontzettend enthousiast maar tijdens de bijeenkomst bleek dat ik dan maar maximaal 2 dagen mocht blijven werken. Heb toen aangegeven dat ik ruim een half jaar vrij kon nemen maar dat ik uiteinelijk wel 3 dagen moest gaan werken maar daar viel niet over te praten. Naast mij zaten er toen nog een aantal alleenstaande die dus ook niet verder konden. Jammer want nu wordt dus al een hele groep mensen van te voren afgeschreven terwijl er best mogelijkheden zouden kunnen zijn, bij andere instellingen weet ik dat die mogelijkheden er in ieder geval wel zijn.
hoi allemaal,
Zeer herkenbare verhalen… wij hebben ook een tijdje een pleegkindje gehad….. na een paar maanden bloeide ze helemaal op. Alleen na het weekend was het altijd moeilijk, want dan was ze bij haar verslaafde moeder geweest en begon het bedplassen, woede aanvallen enz weer voor 1 of 2 dagen. Of weekende dat de moeder niet kwam opdagen, terwijl het meisje er enorm naar uitkeek. De verslaafde moeder bepaalde waar het meisje naar school moest. Voor ons ruim een kwartier met de auto rijden, terwijl er een goede school op de hoek staat. En aangezien het meisje voor het eerst naar school ging was het dus ook geen kwestie van school wisselen.Tot haar verslaafde moeder uiteindelijk wilde dat ze naar een ander gezin ging omdat ze ieder weekend te veel moest reizen (oftewel geen geld van de vergoeding kon besteden aan drugs) de instanties gingen daar in mee…. want moeder had nog bepaalde zeggenschap. Dit was voor ons een enorme klap…. je hecht je aan een kind en dit wordt plotseling meegedeelt en de dag daarna kwam een sociaal medewerkster het meisje halen. Daarom petje af voor pleegouders, want wij hebben in die periode gemerkt dat je niet alleen het kind binnen haalt maar ook de moeder met al haar problemen. Soms ben je bijna zelfs een maatschappelijk werkster en heb je veel tact en zeer veel geduld nodig. Normaals pleegouders… diep respect
Nu na 4.5 jaar zijn we de trotse ouders van 2 adoptiekindjes….. Heerlijk dat je dan de volledige vrijheid heb in je opvoeding!! Ik begrijp goed dat je voor adoptie een duidelijke keuze moet maken…. dus dat je dan geen pleegzorg of medisch traject kan doen. Voor adoptie moet je 100% gaan. Wij hebben er nooit spijt van gehad
Lijkt mij dat dat de meeste ouders voor de 100% gaan. Ook met een adoptie kind moet je soms hulp zoeken en heb je het alleen recht niet.
Wat te denken van een zoektocht naar de bio ouders. Hoe ga je daar mee om? Bij pleegzorg zitten ze echt niet op je rug en voor het kind juist een plus wanneer de bio fam. geaccepteerd is en mogelijk een bezoekregeling.
