adoptie.startpagina.nl

Onderpresteren op school?

  • Anonymous avatar

    Heej

    Een vraag over onze 5-jarige zoon. We hebben hem geadopteerd met 2,5 jaar en hebben in het verleden een VIB-traject gevolgd en daar hebben we veel aan gehad. VIB-er vond hem een (sociaal) slim jongetje met wel een gebruiksaanwijzing, maar zag in de hechting geen zorgelijke dingen. Het is een temperamentvol mannetje dat goed weet wat hij wil (en niet wil). Hij zit in groep 2 en tot voor kort nooit bijzonderheden vanuit school, qua gedrag en qua prestaties. Maar gisteren wilde de juf even met me praten en vertelde ze dat onze zoon zwak presteert voor zowel taal als rekenen. Hij kan bepaalde dingen nog niet die hij wel zou moeten kunnen. En hij zoekt in de klas erg de grenzen op en kan soms flink lelijk doen tegen andere kinderen. Ze zei dat hij nog flinke sprongen moet gaan maken voor taal en rekenen om straks goed te kunnen beginnen in groep 3. Ben ik best van geschrokken.

    Mijn man denkt dat zoonlief het wel kan maar gewoon niet zo'n zin heeft en er met z'n pet naar gooit. Ik kan me daar ook iets bij voorstellen, maar tegelijkertijd vraag ik me af of de leerkracht dat niet zou moeten doorhebben. In het dagelijks leven is onze zoon een leergierig mannetje dat veel vraagt, makkelijk dingen leert (mits het hem interesseert) en gericht is op het vergaren van kennis. Een aantal mensen in onze omgeving hebben in de loop der tijd genoemd dat hij wel eens erg intelligent zou kunnen zijn. Of dat ook echt zo is weten we natuurlijk niet…

    Maar dit beeld klopt dus niet echt met het beeld dat hij op school laat zien. Wat zou er aan de hand kunnen zijn? Denken jullie dat dit iets met zijn (adoptie)verleden te maken zou kunnen hebben, of gebeurt dit wel vaker bij jonge kinderen? En wat is wijsheid? Afwachten tot de citotoetsen in januari en kijken hoe hij daarop scoort (zoals de juf voorstelt) of nu al iets ondernemen? En wat dan?

  • Anonymous avatar

    K

    Ik zou zeker niet teveel op de sito afgaan hoor. Die zeggen (volgens onze juf uit groep 2) lang niet alles.

    Jij kent je kind het best, Als het beeld op school zo afwijkt met het beeld wat je thuis hebt zal hij zich op school idd wel anders opstellen.

    Of dat met zijn adoptie te maken heeft…..dat weet ik niet. Maar praat is met hem, hoe vindt hij het op school, hoe voelt hij zich in de groep,wie zijn z'n vriendjes (waarom doet hij soms zo boos tegen kindjes) wat vindt hij van de werkjes die hij moet maken enz…en leg hem uit dat het belangrijk is dat hij zijn best doet. (en dat als het niet lukt, het natuurlijk helemaal niet erg is.) Onze zoon bleek alles vlug af te maken zodat hij daarna iets leukers mocht doen.

    Ik had zelf mijn twijfels over groep 3 maar wat een verademing!!!! Er is veel meer rust in de klas, elk kind doet hetzelfde (wat in de kleuterklas niet zo was, die werken in groepjes aan verschillende taakjes).

    En kijk thuis eens hoever hij is met taal en rekenen?? Herkent hij al wat letters en cijfers? En anders thuis toch wat vaker oefenen.

    En je kan natuurlijk altijd een gesprek met de juf aanvragen. Zo even met ophalen zo'n boodschap krijgen is niet echt handig…vraag om verduidelijking, advies en vertel hoe jullie je zoon thuis zien.

    succes,

    groetjes k

  • Anonymous avatar

    Nannie

    Wat ik me afvroeg: is het mogelijk dat hij dyslexie heeft?

    Dat schijnt niet alleen taal, maar ook rekenen lastig te kunnen maken + dat zou voor hem weer heel frustrerend kunnen werken.

  • Anonymous avatar

    Nannie

    http://www.steunpuntdyslexie.nl/wat-is-dyslexie/herkennen-van-dyslexie/

    Bovenstaande vond ik een duidelijke site.

  • Anonymous avatar

    Anja1

    Hoi,

    Zowel bij onze dochter als bij onze zoon (met tweeenhalf en drie jaar bij ons gekomen) hebben we dergelijke dingen in de kleutergroepen bij de hand gehad. Persoonlijk vind ik cito toetsen op die leeftijd volslagen waanzin, kinderen ontwikkelen zich niet allemaal in hetzelfde tempo en wat de een al wel kan met letters/cijfers kan de ander een paar maanden later. Over die cognitieve prestaties zou ik me dan ook niet teveel zorgen maken. Wel over het grenzen opzoeken en lelijk doen - waarom doet hij dat, voelt hij zich wel veilig in de klas, voelt hij zich gezien of is zijn gedrag een manier om aandacht te krijgen? Misschien het met de juf eens over de techniek van benoemen hebben?

    Succes hoor, want ik weet nog goed hoe akelig het voelde toen mijn dochter door de juf in groep twee als ‘zwak in leren’ werd betiteld vanwege c/d scores op een cito toets terwijl ik vond/voelde dat ze het geweldig deed. Vlak niet uit dat onze kinderen toch twee/drie jaar later begonnen zijn met nederlands als taal, mogelijkerwijs in het land van herkomst niet optimaal zijn gestimuleerd - als je er zo naar kijkt doet je zoon het gewoon al geweldig goed.

    Groetjes,

    Anja

  • Anonymous avatar

    Heej

    Dank voor jullie reacties. Relativeert eea toch wel een beetje, erg fijn.

    Wat dat grenzen opzoeken, dat doet hij thuis ook wel hoor. Wordt wel minder, maar heel,langzaam. VIB-er gaf aan dat dit ook gewoon bij hem lijkt te horen, mogelijk deels door zijn ervaringen in het verleden maar ook omdat het in zijn karakter zit. Natuurlijk moet hij uiteindelijk wel leren om minder de ruimte te zoeken, maar voor nu maken we ons daar niet echt zorgen om. Dat de juf het op school nu ook gaat zien vinden we op zich positief, blijkbaar laat hij zich pas nu echt helemaal zien op school (en was dat voorheen niet het geval). Ik vind het wel een goed idee om het er eens met hem over te hebben, realiseert hij zich dat hij vaak de grens opzoekt, waarom doet hij dat dan en hoe ziet hijzelf zijn gedrag naar andere kindjes. Verder lijkt het ons ook handig om hem uit te leggen dat het belangrijk is dat hij op school goed zijn best doet. Tot nu toe dat expres niet gedaan, omdat we bang waren dat hij dan voor zichzelf de lat erg hoog zou gaan leggen, hij is ook wel een beetje een streber. Maar misschien neemt ie het nu wel een beetje te luchtig op, wat er op school moet gebeuren :-)

  • Anonymous avatar

    Lesley

    Misschien gewoon nog een jaartje laten kleuteren? Kan net nodig zijn om hem lekker(der) in zijn vel te krijgen. Succes!

  • Anonymous avatar

    AnnekeV

    Dag Heej

    Soms lees ik even op dit forum en ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik reageer, niet als ouder, maar als psychologe.

    Twee dingen vallen me op: gehechtheid thuis kan prima zijn, betekent nog niet dat hij zich veilig voelt bij de juf….het kan zijn dat hij zich door haar niet helemaal gezien en gewaardeerd voelt en dan dus ook niet zoveel reden heeft om voor haar te werken? Dat wat hij doet in de groep niet te maken heeft met willen maar met niet anders kunnen, om zijn eigen plekje daar wat voor hem misschien niet zeker is, te bewaken - naar juf (aandacht vragen) en naar andere kinderen? Dat het een ‘oud script’ is wat nodig is op school en thuis niet? Het hoeft niet, maar zou kunnen - ik zie dat best wel regelmatig.

    Tweede is dat alles een eigen tijd heeft - de kleuterschool verwordt steeds meer tot een ‘voorklas’ voor groep 3. Ontwikkelingspsychologisch gezien zouden kinderen van 4-6 jaar, tot het moment dat ze naar de basisschool gaan, vooral moeten spelen - ervaringen opdoen met allerlei materialen, woorden vinden voor wat zich in de wereld afspeelt en voor hoe zij dat vinden, woorden vinden voor hun binnenwereld. Leren komt daarna want dat bouwt daarop voort. Bij het verdwijnen van de specifieke kleuteropleidingen (KLOS) midden jaren '80 is dat gedachtengoed ook wat ondergesneeuwd geraakt.

    Voor geadopteerde kinderen geldt vaak dat zij helemaal nog niet dingen ‘moeten’' kunnen. Voor jullie zoon geldt: hij was 2,5 toen hij aankwam! 2,5 jaar die veel minder stimulerend of misschien wel heel erg onderstimulerend waren, waar hij niet veel (misschien wel geen) ervaringen op heeft kunnen doen die eigenlijk in de leervoorwaarden sfeer zitten. Wilhelmina Bladergroen, grondlegster van het LOM onderwijs in de vorige eeuw zei ' wie niet met blokken heeft gespeeld in de box, ontwikkelt later rekenproblemen' - zo simpel zit het niet maar er zit een kern van waarheid in. De zintuiglijke ervaringen in de eerste levensjaren zijn voorwaarden voor het leren later. Veel geadopteerde kinderen halen dat stuk in na hun adoptie, via spel voornamelijk. Hij haalt nog volop in - daar is tijd voor nodig. Ik zou juf willen vragen hem niet ‘normerend’ te vergelijken met de andere kinderen… wel kan ze samen met jullie kijken hoe hij leert - misschien wel meer met ‘zintuiglijk’ materiaal (Montessori materiaal) - dingen oefenen eerst doen, vaak doen, daarna komt begrip. Misschien wel met wat meer instructie? Misschien wel doordat ze hem iets meer kleine korte aandachtsmomentjes geeft tussendoor. Elk kind een eigen weg. Nieuwsgierig zijn naar zijn manier en dan pas kijken of en zo ja hoe dat anders is vergeleken met de andere kinderen.

    Misschien heeft hij, net zoals veel geadopteerde kinderen wel meer tijd nodig bij de kleuters om al het spelen dat vermoedelijk in het begin gemist is in te halen en ondertussen ook te groeien zodat hij straks in groep 3 kan worden wie hij is. Alles heeft een eigen tijd. Belangrijk is dat jullie als ouders, de experts bij uitstek, zien dat hij groeit, vooruitgaat, zijn plekje in de wereld vindt. Dat plekje op school komt ook wel, maar op zijn moment.

    Bij twijfel kan je altijd een psycholoog mee laten kijken, een onderzoekje laten doen. Wel met wat voorzichtigheid: sommige tests zijn gemaakt voor kinderen die hun leven lang in Nederland gewoond hebben en kunnen dan niet zomaar gebruikt worden voor geadopteerde kinderen (dat geldt o.a. voor de belangrijkste IQ test de WISC III - die mag pas afgenomen worden als kinderen 6 jaar of langer in Nl zijn maar jullie kind is daar nog te jong voor dus dat geldt nog niet). Bovendien geldt dat IQ tests en met name IQ cijfers soms een eigen leven gaan leiden terwijl we weten dat dit verandert in de ontwikkeling van een kind - niet zo absoluut is als een cijfer lijkt.

    Ik hoop dat het bovenstaande een beetje helpend is,

    Anneke Vinke

  • Anonymous avatar

    Heej

    Dankjewel Anneke, fijn dat je reageerde. Kan me absoluut vinden in wat je schrijft, ook dat kinderen in groep 1 en 2 al erg veel moeten. Vinden wij ook, en inderdaad, onze zoon is (nog) niet zo goed in iets moeten :-)

    Wat je schrijft over terugvallen op een ‘oud script’ gaf ons wel stof tot nadenken. Het zou zomaar kunnen dat dit inderdaad speelt. Vooral ook omdat het gedrag dat de juf noemt thuis ook heel erg aanwezig is geweest en pas relatief kort geleden steeds minder werd en nu uiteindelijk zo goed als verdwenen is.

    We gaan de komende periode eens even goed kijken wat er gebeurt en of hij lekker doorgaat in z'n ontwikkeling, zowel sociaal-emotioneel als cognitief. Tot nu toe zien wij voortdurend groei, zeker sociaal-emotioneel (op dat andere stuk hebben we iets minder zicht). Als dat op een gegeven moment gaat stilstaan of als het verschil tussen thuis en school te groot wordt, gaan we inderdaad een deskundige vragen om mee te kijken. Ws toch beginnend bij onze VIB-er. Maar hopelijk is het niet nodig omdat hij inderdaad alleen maar wat meer tijd nodig heeft…

  • Anonymous avatar

    Hannah

    Anneke, jij geeft woorden aan onze gevoelens t.o.v. onze adoptiezoon en school. Wij vinden ook dat hij meer tijd moet krijgen, maar school blijft maar vinden dat hij ‘achterloopt’ terwijl wij juist zo trots zijn op zijn progressie!

    Dankjewel.